صدها هزار نفر در مالی در حال گریزند

در ماه نوامبر سال 2012 کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان از یک "بحران فراموش شده" سخن گفت. در آن زمان بیش از 400 هزار تن در حال فرار از مالی بودند. حدود نیمی از آنان در درون کشور در جستجوی پناهگاهی بودند و نیمی دیگر از مرزها با کشور های همسایه، موریتانیا، نیجریه و بورکنیا فاسو عبور کرده بودند. اما در اخبار این فاجعه بشری انعکاس نمی یافت. افکار جهانی با منازعات دیگری مشغول بود و فاجعه بشری در این فقیرترین کشور جهان به ندرت مورد توجه قرار می گرفت.

"بحران فراموش شده" حالا در مرکز توجهات قرار دارد. این امر با عملیات نظامی فرانسه آشکارا تغییر یافته است. ویلیام سپیندلر، سخنگوی کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان به دویچه وله گفت: "از زمان آغاز تهاجم فرانسوی ها در یازدهم جنوری حدود 18 هزار مهاجر کشور را ترک کرده اند".

او از یک هفته به این سو در باماکو، پایتخت مالی به سر می برد و اوضاع آنجا را زیر نظر دارد. اما کارمندان سازمان ملل متحد نمی توانند آزادانه در مالی حرکت کنند. آنها از چند روز به این سو، اجازه دارند تا به شهرهای "سگو" و موپتی واقع در شمال پایتخت بروند. اما شمال مالی تا هنوز محاصره است و کارمندان سازمان ملل متحد نمی توانند در آنجا راه یابند. سپیندلر، سخنگوی کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان می گوید: "وضعیت در شمال مالی خیلی بحرانی است. در آنجا به قدر کافی مواد غذایی وجود ندارد. ما شنیده ایم که بازارها خالی هستند، چون دیگر هیچ جاده ارتباطی وجود ندارند. مرز با الجزایر، از جایی که تولیدات می آیند، مسدود است. بعضی از دکان ها نیز مورد غارت قرار گرفته اند. امکانات برق فعال و وسایط نقلیه عامه وجود ندارند و روابط تیلفونی از بین رفته اند".

مهاجرانی که به جنوب مالی می روند، باوجود که در امنیت هستند، اما وضعیت شان خیلی بد است. پناهگاه های مرکزی موقتی وجود ندارند؛ مهاجران به جاهای مختلف در باماکو تقسیم می شوند و سعی می کنند نزد خویشاوندان پناه یابند و یا شب را در مساجد روز می کنند.

مهاجران وحشت زده شده اند

از جمله سازمان "داکترهای جهان" سال هاست در مالی فعالیت می کند، به کمک های طبی مهاجران می پردازند. این سازمان در جمله سازمان های نادر است که در شمال کشور نیز فعال است. اما با موج مهاجران فعالیت های داکتران در آنجا آشکارا تغییر کرده است. اندرئاس شولتس، سرپرست کل سازمان "داکتر های جهان" از آلمان در این باره می گوید: "ما حالا باید شمار زیادتری از مردم را تداوی کنیم. سوء تغذیه به خصوص در میان کودکان تشدید شده است. مهاجرین کاملاً خسته و ناتوان شده اند و پاهای شان با پیمودن راه های طولانی زخمی شده اند. بسیاری از آنها از آنچه دیده و تجربه کرده اند، وحشت زده اند".

کشورهای همسایه دچار زحمات زیاد شده اند

در کشورهای همسایه مالی که ده ها هزار مهاجر به آن جا رسیده اند، اردوگاه های مرکزی موقتی برپا شده اند. به گفته ای سپیندلر، سخنگوی کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان، بیشتر مردم به کشورهای همسایه، موریتانیا، نیجریه و بورکنیا فاسو فرار کرده اند. او هراس دارد که کشورهای همسایه با موج مهاجران، بیشتر دچار مشکلات شوند. او توضیح می دهد: "کشورهای منطقه از سال ها به این سو از خشکسالی عظیم رنج می برند. دولت با ثباتی وجود ندارد و اگر آنها کمک بیشتر دریافت نکنند، بیش از پیش بی ثبات می شوند".

این در واقع تقاضا از دولت های جامعه جهانی است که با پول و فعالیت بیشتر بر وضعیت امنیتی این کشور تاثیر بگذارند، قبل از آن که مداخله نظامی در این کشورها نیز ضروری شود.