عامل "کشتار قندهار" از دید برادرش

ویلیام بیلز، برادر بزرگتر رابرت بیلز در حالی که به گرمی در محکمه صحبت می کرد، گفت که جوان ترین برادرش با بی خیالی دوره بکلوریا را پشت سرگذاشت تا بعد از حمله القاعده بر ایالات متحده امریکا در 11 سپتمبر 2011 به اردوی امریکا بپیوندد. او در دوره مکتب یک بازیکن فوتبال بود.

ویلیام بیلز در برابر هیأت شش نفری قضات نظامی که وظیفه تعیین سرنوشت رابرت بیلز را دارند، گفت: «من پدری بهتر از وی ندیده ام. هرگاه فرزندان اش را امروز نزد وی بیاورید، مستقیماً به سوی او می دوند».

رابرت بیلز که برای چهار دوره در عراق و افغانستان در ماموریت جنگی وظیفه اجرا کرده است، اعتراف نموده که در یک حمله نیمه شب ماه مارچ 2012 روستاییانی را در خانه شان در ولایت قندهار تیرباران کرده است. اکثر 16 قربانی این عمل او زنان و کودکان بودند.

بعد از جنگ ویتنام، این بدترین کشتار مردم ملکی توسط یک سرباز امریکایی بود و روابط میان ایالات متحده امریکا و افغانستان را پس از یک دهه منازعه دچار تنش ساخت. وکیل مدافع بیلز گفته است که او حتا پیش از آخرین توظیف اش در افغانستان از تشوشات ناشی از اضطرابات روحی و ضربه مغزی رنج می برده است.

تاثیر توحش قتل ملکی ها

اظهارات وکیل مدافع رابرت بیلز در تناقض با ادعای شاهدان قرار دارد که در جلسه استماعیه محکمه ابراز داشته اند. یک شاهد افغان نیز که از جمله هفت طفل اش شش تن شان را در این حادثه از دست داده است، در جلسه حضور داشت.

سارنوال نظامی گفت که بیلز به تنهایی و خاطر جمعی این اقدام اش را تدارک دیده بود. او هنگامی که پایگاه را ترک کرده بود، با تفنگچه، مسلسل و نارنجک انداز مسلح بوده است. بیلز پایگاه نظامی را دوبار شب هنگام ترک گفته و در جریان این حمله وحشتناک اش به یک سرباز دیگر گفته است: «من همین حالا عده ای را تیرباران کردم».

حاجی محمد وزیر یک شاهد افغان این حادثه در برابر قضات گفت پس از آن که حمله صورت گرفت، به خانه آمد و اجساد یازده تن از اعضای خانواده اش را دید که در موتری بار شده بودند. در جمله آنها همسر، مادر، برادر و شش تن از اطفال اش شامل بودند.

وزیر گفت: «اگر کسی حتا یک پسرس را از دست بدهد، شما می توانید تصور کنید که چقدر تباه می شود». وقتی که این حادثه به وقوع پیوست، پسر چهار ساله اش که از این حادثه جان به سلامت برده است، در کنارش بود. او گفت این پسرش «همه کسانش را از دست داده است» اما آنها را فراموش نکرده است.

دگرمن تاد وود در آن زمان فرماندهی کندکی را به عهده داشت که بیلز در آن ماموریت انجام می داد. به گفته او، چندین نسل را در بر خواهد گرفت تا ایالات متحده امریکا بخشی از اعتبار از دست رفته اش را در این کشتار دوباره به دست آورد.

ملا کمال الدین 40 ساله، یکی از کاکازاده های وزیر در محکمه گفت هنگامی که در صحنه یکی از این حملات رسید، مادر وزیر را دم دروازه دیده بود که گلوله ای بر سرش شلیک شده بود. او اجساد دیگر اعضای خانواده را در درون خانه یافت. کمال الدین گفت: «این حادثه چنان تباه کننده بود که هرگز فراموش نخواهم کرد».