عکاس مصری برنده جایزه (Bobs) دویچه وله شد

مدیر این وبلاگ با جسارت و شجاعت از خطرناکترین صحنه ها عکسبرداری کرده است، از درگیری های خونین خیابانی تا تصویربرداری از افراد خشن در جریان تظاهرات. مصعب الشامی، عکاس مصری هنوز 23 سال داشت و دانشجوی رشته فارمسی بود که حسنی مبارک سقوط نمود. تا آن زمان عکاسی برایش صرفاً یک تفریح بود.

انقلاب مصر مسیر زندگی الشامی را کاملاً تغییر داد. او رویدادهای جریان انقلاب مصر را از نزدیک تجربه کرد و درک کرد که تصویر چه قدرتی دارد. مصعب الشامی در گفتگویی با دویچه ویله گفت:«عکاسی را به عنوان یک وظیفه انتخاب کردم و هر روز بیشتر از پیش متوجه شدم که مردم هم می خواهند این تصاویر را ببینند.»

الشامی به این ترتیب تحصیلات اش در رشته فارمسی را نیمه تمام گذاشت و وارد عرصه فوتو ژورنالیسم شد. در این رشته او به زودی موفقیت هایی به دست آورد و در ادامه تحصیلات اش در بخش فوتوژورنالیسم، تصویرهایش در روزنامه های معتبر جهانی منتشر شد.

تصویرهای زیادی از او در نشرات و روزنامه های مثل مجله تایمز، پاریس ماتش، نیویارک تایمز و حتی در مجله موسیقی رولینگ ستونز چاپ شد.او با خبرگزاری های معتبر بین المللی همکاری را آغاز کرد و عکس های او در جلد مجلات معتبر جهانی انتشار یافت.

مصعب الشامی، عکاس جوانی که مؤفقیت های چشمگیری داشته است، تا حال جوایز زیادی را دریافت نموده و در قطار عکاسان بزرگ دنیا محسوب می شود.

تصویرهای بدون فیلتر خبرنگاری

صعب الشامی تصاویرش را علاوه بر انتشار در نشرات معتبر جهانی، همچنان در شبکه های مجازی مثل فیس بوک، تویتر و صفحه رسمی خودش نیز منتشر می کند. الشامی بر علاوه این که در تصاویرش بخشی از حوادث روز را بیان می دارد و از جنگ، تعقیب، بی عدالتی، سوگ و عزا عکسبرداری می کند، همچنان از جریان روزمره زندگی مثل لبخند یک کودک با دهن ناشسته و یا تناب لباس ها در بام یک حویلی نیز عکس می گیرد.

او عواطف و احساسات را در تصاویرش بدون دستکاری ژورنالیستی بازگو می کند. در تصاویر او به وضاحت دیده می شود که سوژه های این تصاویر اصلآ از وجود یک کمره عکاسی در آن لحظه بی خبر بوده اند.

الشامی می کوشد حین عکسبرداری و در وسط یک درگیری کاملآ نامرئی باشد؛ زیرا او می داند که در غیر آن برایش خطرناک تمام می شود. اما با آنهم کمره و چشمش همیشه آماده ثبت حالات و اوضاع است.ویژگی تصاویر او نیز در همین آنی بودن است.

طور مثال او حین تظاهراتی و در میان جمع خشمگین، مردی را لحظه به لحظه عکسبرداری کرده است. دفعتآ در فرق همان مرد یک مرمی اصابت کرده است.

چنین لحظاتی را الشامی خیلی تجربه کرده است، لحظاتی که پدری فرزند بیجانش را انتقال می دهد و یا زنانی که به خاطر مردان شان می گریند.چنین است که تصاویر و عکس های الشامی خاصیت منحصر به فرد را به خود می گیرند.

زبان خاص تصویر

همین ویژگی های تصاویر الشامی توجه طارق عمر، یکی از اعضای داوران مسابقه (Bobs) را جلب کرد. او در این رابطه گفت: «تصاویر این مدیر وبلاگ از رویدادهای خبر می دهند که غیر از این تصاویر، در رسانه ها انتشار نمی یابند. »
او اضافه کرد: «الشامی جهت دیگر زندگی در مصر را بازگو می کند، جهتی را که کمتر در رسانه ها دیده می شود و از جاهای عسکبرداری می کند که فقط شمار محدودی به آن جاها رفته می توانند.»

نامزدی الشامی در مسابقات (Bobs) امسال تا حدی غیرمعمول هم است؛ زیرا وبلاگ او از وبلاگ های معمولی متفاوت است. اما طارق عمر وبلاگ او را از زاویه ای دیگر می بیند و چنین استدلال می کند: «در این مسابقه 14 زبان در برابر هم قرار می گیرند. معصب اما نیازی به زبان ندارد. او تصاویر را در وبلاگش می گذارد و قطعآ نیازی به فهمیدن زبانی برای درک این تصاویر نیست.»

همه پانزده عضو هیات داوران (Bobs) امسال با اتفاق نظر وبلاگ او را به عنوان "بهترین وبلاگ" انتخاب کردند. (Bobs) از ده سال به این سو وبلاگ نویسان برازنده را در سرتاسر جهان مورد تمجید قرار می دهد.

اهدای این جایزه به مصعب الشامی دلیل روشنی برای ادامه فعالیتش در عرصه تصویر برداری است. او خود نیز می گوید:«این تصاویر شاید بتوانند کمی در آوردن تغییراتی در کشور نقش داشته باشند. »