فعالان حقوق زنان در حال حاضر برای چه منظوری مبارزه می کنند
۱۳۹۷ اسفند ۱۷, جمعه
فمینیسم در همه جا همسان نیست، زیرا در کشورهای مختلف حقوق زنان متفاوت است. ما از فعالان سیاسی هند، گینه، ایالات متحده امریکا، پولند، آلمان و گواتیمالا درباره وضعیت کنونی زنان در کشور های شان سوال کردیم. وضعیت زنان را چگونه ارزیابی می کنند، بدترین وضعیت را زنان در کجا دارند؟ و خود علیه چنین وضعیتی چه کارهای را انجام می دهند.
پنلوپه کمیکیندو، ۳۱ سال دارد و از آلمان است
او می گوید که وضعیت زنان در آلمان آنچنان که خوب تعریف می شود، خوب نیست. در هر دو روز یک زن توسط همسرش کشته می شود. در حالی که در اسپانیا یا جنوب امریکا میلیون ها نفر در اعتراض از این چنین قتل ها به جاده ها بیرون می شوند، با آنهم در آلمان هنوزهم خشم عمومی علیه این معضل شکل نگرفته است.
از آنجای که انعکاس خشونت علیه زنان به رسانه ها بستگی دارد، در سال ۲۰۱۵ انجمن موسوم به " رسانه ها برای برابری جنسیتی" را تاسیس کردیم. برای ما این امر مطرح است که قتل زنان، اقدام به تجاوز جنسی یا تجاوز را که رسانه ها توسط یک زبان خاص، بی اهمیت نشان می دهند و از این طریق سیستم ارزش های ما تغییر می یابد، به شکل واقعی آن ارائه کنیم.
در کارگاه های آموزشی با سازمان ها، ناشران و سردبیران ما ساختار گزارشگری جنسیتی را ایجاد می کنیم و انگیزه های مثبت برای اجتناب از آن را فراهم می کنیم. همچنین هدف ما این است که با خبرنگاران روی مقررات خاصی برای گزارش دهی شان کار کنیم تا در آینده بتوانیم به گزارش های تبعیض آمیز و شفاهی در مورد زنان پایانی دهیم.
ربکا لانه، ۳۴ سال دارد و از گواتیمالا است
در گواتیمالا، قتل زنان یک مشکل بزرگ است: علاوه بر مکسیکو، ما بالاترین میزان قتل های جنسیتی زنان را در جهان داریم. اما این تنها یک گوشه ای از خشونت ها علیه زنان است. طور مثال، سال گذشته، در میان دختران ۱۰ تا ۱۹ ساله، حدود ۹۱ هزار موارد بارداری وجود داشت. زمانیکه به سن و سال این زنان حامله توجه کنیم در می یابیم که اغلب بارداری ها به دلیل سوء استفاده جنسی پیش آمده اند.
گواتیمالا یک کشور شدیدا مذهبی مسیحی است. شمار زیادی از تصامیم سیاسی با درنظرداشت مذهب توجیه می شوند. به همین دلیل است که در مکاتب آگاهی رسانی جنسیتی وجود ندارد و سقط جنین نیز ممنوع است.
من با موسیقی ای که اجرا می کنم علیه خشونت و سرکوب زنان مبارزه می کنم. با موسیقی "رپ" و "هیپ هاپ" می توانم به بسیار خوبی روی تجارب شخصی خود صحبت کنم و با این نوع موسیقی روی بسیاری مسایل روشنی بیاندازم. با ایجاد گروه رپ زنان در سال ۲۰۱۴، برای زنان یاد می دهیم که چگونه می توان یک آهنگ فیمینستی رپ را ساخت و اجرا کرد.
جنبش زنان در گواتیمالا به مقایسه مکسیکو و ارجنتاین بسیار کوچک است. البته یک دلیل هم این امر است که با کارهای فیمینستی می توانند زنان در زندگی روزمره خود را با خطر روبرو گردانند. اما با وجود این همه من مثبت فکر می کنم و امیدوارام که روزی همه چیز به یک سمت مثبت در حرکت باشد.
آرانیا جوهر، ۲۰ سال دارد و از هند است
در هند، مطالبات ما در یک کشور نسبتا عادلانه با خشم پاسخ داده شده است، به ما گفته شده است که تقاضا برای حداقل مطلق در حال حاضر تقاضای بیش از حد است.
برای بالا بردن آگاهی مبنی بر وضعیت زنان و آغاز شدن گفتگو ها در قبال این مساله، من از شعر استفاده می کنم. من این کار را تحت برچسب "دختر قهوه ای" انجام می دهم، زیرا من از زمان کودکی تا حال بسیار کم یا حتی اصلا یک تصویری مثبت از زنان قهوه ای در رسانه های مطرح ندیده ام.
شعر من زیر نام "راهنمای جنسیتی برای دختران قهواه ای" که در سال ۲۰۱۷ منتشر شد و شهرت پیدا کرد، موجب شد تا زنان بیشتری متوجه شوند که ساختار ها را برای بیان خواسته هایشان باید داشته باشند. آنها شروع کردن تا میکروفون را به دست گیرند و داستان هایشانرا به اشتراک گذارند، در تلاش به دست آوردن حقوق شان شوند و گفتگو هایی را راه اندازی کنند که رسانه های مطرح تا حال موفق به انجام آن نشده اند.
برای آینده، من آرزو می کنم که زنان بیشتری در سطح رهبری قرار داشته باشند و زنان بیشتر مشتغل داشته باشیم با دستمزد مساوی با مردان. من همچنین آرزو می کنم که زنان هر چه بیشتر بتوانند خود سرنوشت شانرا تعیین کنند. همچنین آرزو دارم که زنان فضای حقوقی بیشتری را که شایسته شان است، به دست بیاورند.
هاجه ادریسا باح، ۱۹ سال دارد و از گینه است
وضعیت زنان و دختران در گینه نگران کننده است. ۹۲ درصد از زنان در این کشور ختنه فرعونی شده اند و ۵۲ درصد دختران زیر سن ازدواج کرده اند. بسیاری از زنان هنوز هم در هنگام ولادت جان های خود را از دست می دهند و خشونت خانگی نیز گسترده است.
حکومت باید در اعمال قوانین جدی باشد تا قوانین واقعا هم تطبیق شوند. زیرا قانون خوب است! اما بزرگترین مانع سنت هایی موجود و مذهب است. برای مثال، ختنه فرعونی صرفا توجیه مذهبی دارد.
در سال ۲۰۱۶، من "کلوپ رهبران جوان گینه" را تأسیس کردم تا برابری زنان را ترویج دهیم و به تبعیض جنسیتی پایانی بخشیم. من با سارنوال کل کشور دیدار کردم و خواستار اعمال قانون شدم و یا هم با امام عظم صحبت کردم و توضیح دادم که در صورت ختنه فرعونی، چه اتفاقی به یک زن می افتد. بنابراین، بخشی از کارهای ما پیشگیرانه اند، طوریکه تلاش می کنیم آگاهی را در جامعه بالا ببریم و بخشی از کار های ما مداخله مستقیم در موارد خشونت ها علیه زنان است.
من فکر می کنم ما در حال راه اندازی یک انقلاب واقعی هستیم. در گینه ما اکنون در مورد چیزهایی که قبلا تابو بود صحبت می کنیم. از این نقطه حرکت می کنم که برای نسل من در وضعیت زنان تغییراتی به وجود می آید.
مارتا لیمپارت، ۴۰ سال دارد و از پولند است
وضعیت زنان در پولند از سال ۲۰۱۵ با حکومت جدید محافظه کار بد تر شده است: سقط جنین به سختی اجرا می شود، حتی اگر قانونی هم باشد، زیرا داکتران ادعا می کنند که با باورهایشان ناسازگار است. قرص بعد از بارداری نیز در دسترس نیست و دسترسی به سایر مواد پیشگری از بارداری دشوار است.
مشکل دیگر، خشونت خانگی و برخورد با این نوع خشونت ها است. حکومت منابع پولی سازمان های غیر دولتی کمک به قربانیان خشونت را قطع کرده است و پولیس دفاترشان را تلاشی کرده است. در ماه جنوری، حکومت می خواست قانونی را برای اولین بار علیه خشونت خانگی تصویب کند. همانطور که در روسیه در حال حاضر اجرا می شود. فعلا در پولند بحث ها در همین سطح پیش برده می شوند.
برای مقابله با این جنون، به تاریخ سوم اکتوبر سال ۲۰۱۶ اولین اعتصاب زنان، نخستین "اعتراض دوشنبه / سیاه" را در پولند، سازماندهی کردم. در۱۵۰ شهر، زنان روی جاده ها برآمدند تا مانع تشدید ممنوعیت سقط جنین شوند و این حرکت با موفقیت بود. در ۸ مارچ سال ۲۰۱۷، من اولین اعتصاب بین المللی با زنان از ۶۰ کشور جهان را سازماندهی کردم. اعتصاب ما در حال حاضر یکی از قوی ترین جنبش های مقاومت در پولند به شمار می رود و ما همواره در حال برنامه ریزی اقدامات جدید هستیم.
من امیدوارم که با انتخابات سال جاری در پولند، یک حزب مترقی به پارلمان وارد شود. من می خواهم پولند به یک حکومت سکولار تبدیل شود که از زنان متنفر نابشد و مبتنی بر حقوق بشر و دموکراسی عمل کند.
جرین اریفا، از ایالات متحده امریکا
زنان امریکایی در حال حاضر در یک وضعیت خوب قرار ندارند. یکی از دلایل اصلی این امر رئیس جمهور ما است که با حملات جنسیت گرایانه اش، نمی خواهد مشکل جامعه دگرباشی را ببیند و موسسات آموزشی را به نادیده گرفتن سیاست های مبارزه با تبعیض تشویق می کند. حملات ترامپ به حقوق زنان و سایر جمهوری خواهان، دهه ها و یا قرن ها، کار فمینیست ها را تضعیف می کند.
من، مانند مادر و مادرکلانم، از دوران کودکی فعال بوده ام. به عنوان یک فمینیست مسلمان، یک زن فعال که رنگ پوست تاریک داریم، روزانه تبعیض را تجربه می کنم. من متقاعد شده ام که فمینیسم باید اینترسکشنال باشد تا موفق شود. بدین معنی که زنان زمانی می توانند آزاد باشند که هر گونه تبعیض و بی عدالتی را پایان بخشند، بی تفاوت است که به نژاد، منشاء یا مذهب ارتباط داشته باشد.
سازمان "جوانان فمینیست و متحدین" را که در سال ۲۰۱۴ تأسیس کردم، متعهد به چنین فمینیسم است و به ویژه زنان فعال فمینیست را تشویق می کند، زیرا به آنها لزوما کمتر توجه می شود به مقایسه افراد مسن.
مبارزه برای برابری آسان نیست. اما بیشتر مردم در سراسر جهان به فعالان تبدیل شده می روند و این به من امید و انرژی می دهد.
nka, nf (Baumann)