كودکان و نوجوانان مهاجر افغان نگران آینده نامعلوم

آسیب پذیر قشر در بیشتر کشور های که در آن بحران جنگ و سایر چالش های اجتماعی به گونه وسیع وجود دارد، کودکان و نوجوانان میباشد. افغانستان از جمله کشور هایی است که در امتداد چند دهه گذشته و نا امنی های موجود، ساختار های حامی کودکان در آن وجود نداشته است. به گونه روز افزون چالش هایی چون فقر، تنگدستی، بی سرپرستی و نبرد های مسلحانه، پیکر کودکان و نوجوانان این جامعه را سخت صدمه میرساند.

برخی کودکان و نوجونان افغان مهاجر، که خود را در حال مدغم شدن در جامعه آلمان می بینند و پیشرفت های نسبی هم در این راستا داشته اند، از آینده نامعلوم خود مبنی بر احتمال عدم پذیرش خانواده های شان و یا برگشت دوباره به افغانستان سخت تحت فشار روحی قرار دارند. از میان این همه، سوسن بختیاری دختر 13 ساله افغان است که مدت دو سال میشود در شهر آوگسبورگ آلمان زنده گی میکند. سوسن در مدت کوتاه توانسته بر زبان آلمانی مسلط شود و آشنایی زیادی با فرهنگ و سایر پدیده های اجتماعی این کشور پیدا نموده است. او همه روزه از ساعت 8 صبح تا 2 بعد از ظهر به مکتب میرود و پیشرفت های روز افزون او را به رسیدن به یک آینده روشن امیدوار ساخته است.

سوسن بختیاری میگوید از زمان کودکی یکی از آرزوهایش رسیدن به حقوق اولیه و اساسی به ویژه پیشبرد تحصیلات به درجه های عالی بوده است. اما رسیدن به این آرزو در افغانستان نسبت به موجودیت تهدید ها دور از امکان به نظر میرسید. او حالا در یک مسیر تازه قدم گذاشته و همه روزه آینده شگوفان را در برابر چشمان خود مجسم میکند. اما این رفا و آسایش های نسبی دلهره گی های را نیز در کنار دارد.

اکنون پس از چندین سال زنده گی سوسن رنگ دیگری به خود گرفته و احساس میکند که در این جامعه شاید روزی آرزو های از دست رفته اش را با اکمال تحصیل به دست آورد. این خانواده در جامعه آلمان هنوز پذیرفته نشده و پرونده آنان در حال بررسی قرار دارد. سوسن میگوید از این که تا حال پاسخ کاملا مثبت از سوی اداره مهاجرت آلمان به دست نیاورده اند نگرانی های روز افزون روان او را تحت فشار قرار میدهد. سوسن در آرزوی رسیدن به روزی است که بتواند با خاطر آرام به تحصیلات خود در این جامعه ادامه داده و در آینده مصدر خدمت واقعی به جامعه آلمان و افغانستان گردد.

سوسن میگوید: «پس از این که یگانه برادر 7 ساله ام از سوی اختطاف گران ربوده شد و سپس به قتل رسید همه آرزو های که در دل داشتم به خاک یکسان شد. فکر میکردم که در افغانستان بتوانم به تحصیل خود ادامه بدهم، اما فضا بیشتر تنگ تر شد و ناچار به آلمان آمدیم، در اینجا چند سال زحمت را متقبل شدیم اما از این که تا حال نتیجه صد در صدی نگرفتیم تشویش به دل دارم که اگر خانواده ام پذیرفته نشوند زنده گی برایم تلخ خواهد شد».

این گفته ها در حالی مطرح میشوند که کودکان و نوجوانان قسمت اعظم خانواده های افغان را تشکیل میدهد و از لحاظ وابسته گی آن ها به بزرگان هرگونه فشار های وارده بر والدین، تاثیر مستقیم بر کودکان میداشته باشد. بر بنیاد یافته ها، عدم دسترسی به آموزش، مشکلات صحی، ازدواج های اجباری، کار اجباری و مشکلات رفتاری در درون خانواده ها، نمونه هایی از مشکلات کودکان و نوجوانان در افغانستان به شمار میروند. چنانکه در چند دهه گذشته نبرد های مسلحانه از کودکان قربانی بیشتر گرفته و حتی در خانواده هایی که بزرگان شان را از دست داده اند، این قشر به یگانه نان آوران خانواده ها مبدل شده اند. در حقیقت این امر نسل تازه افغان را از فرصت های تحصیلی به دور نگهداشته و آنان را به یک آینده تاریک سوق میدهد.