پناهندگان افغان در آلمان با تهدید اخراج مواجه اند

یادداشت: این گزارش قصه دوم از سلسله برنامه «کشتی شکسته گانیم – قصه های مهاجرت» است.

فرهاد صدیقی که بیشتر از یک سال است در آلمان منتظر پذیرش است، تصور هم نمی کرد که روزی زمان خروج او اعلام شود: «من پاسپورت افغانی تهیه کرده و برایشان روان کردم. اما آن ها پاسپورت و مدرک اقامت مرا در آلمان قید کردند و یک ورق به من دادند که تو تا این تاریخ باید کشور آلمان را ترک کنی».

آنچه که بر سر فرهاد صدیقی آمده است، یک مورد استثنایی نیست. چندی است که شرایط برای پناهجویان افغان در ایالت بایرن آلمان دشوارتر از گذشته شده است. آن ها پس از ثبت تقاضای پناهندگی شان مدت های طولانی در اردوگاه های پناهندگان نگه داشته می شوند. به آن ها ماهانه 40 یورو پول، بسته های غذایی و لوازم اولیه بهداشتی داده می شود. بلاتکلیفی برخی آنها می تواند سال ها به طول بیانجامد. چندی است که ترس دیگر به مشکلات پناهنده های افغان اضافه شده است. شواهد حاکی از آن است که ایالت بایرن شرایط اخراج مهاجران افغان از آلمان را آماده می سازد.

توبیاس کلاوس، از سازمان غیر دولتی شورای پناهندگان بایرن می گوید: «وزارت داخله بایرن یک لایحه صادر کرده و از اداره های رسیدگی به اتباع خارجی خواسته که شرایط برگرداندن پناهندگان مرد مجرد افغان را به افغانستان بررسی کنند».

اکنون به گفته آقای کلاوس شهرها و مناطق مختلف ایالت بایرن شرایط اخراج افغان ها را آماده می سازند. او می گوید که پس از رد درخواست پناهندگی از پناهجویان افغان تقاضا می شود که پاسپورت های افغانی برای خود تهیه کنند. افغان ها با این درخواست در دشواری قرار می گیرند. زیرا اگر آن ها پاسپورت افغانی تهیه کنند، شرایط اخراج خود را از آلمان آماده کرده اند. اما اگر از انجام این کار شانه خالی کنند، با اقدام های جزایی رو به رو می شوند.

کلاوس می گوید: «بدتر از همه این که ممنوعیت کار برای نوجوانانی که این جا مکتب را تمام می کنند، به معنای این است که اجازه آموزش یک شغل را ندارند و سال های طولانی محکوم به بیکاری هستند، دوم پول جیب خرج شان قطع می شود. به این ترتیب تنها به آن ها پاکت های غذا و لوازم اولیه بهداشتی تعلق می گیرد و در اردوگاه آوارگان محلی برای زندگی دارند».

اگر پناهندگان افغان همچنان از تهیه پاسپورت افغانی خودداری کنند، ممکن است از نظر قضایی تحت تعقیب قرار گیرند. برخی اوقات آن ها محکوم به پرداخت جریمه های هنگفت می شوند و اگر بازهم از درخواست مقام های آلمانی سرباز زنند، ممکن است به مجازات زندان محکوم شوند.

فرهاد صدیقی که خواسته مقام های آلمانی را انجام داده و پاسپورت تهیه کره بود، در این باره می گوید: «یکی از دوستان افغانم از درخواست اداره اتباع خارجی ها مبنی بر تهیه پاسپورت افغانی شانه خالی می کند. چند ماهی از این قضیه گذشته است. حالا او را سه هزار یورو جریمه کرده اند که چرا پاسپورت نیاورده ای. این بیچاره اصلا اجازه کار ندارد. دولت 40 یورو در ماه برایش می دهد».

اما فرهاد صدیقی پس از دریافت نامه اخراج تسلیم نمی شود. او که در افغانستان نوازنده بود و قطعه های موسیقی نیز می ساخت، در شهر اگسبورگ آلمان نیز از این شوق خود دست برنداشته است و در پروژه های مختلف با آلمانی ها همکاری می کند. این همکاری با آلمانی ها او را از اخراج به افغانستان نجات می دهد و باید دوباره تقاضای پناهندگی بدهد: «کوشش کردم که یک ذره خود را تکان دهم و از حق و حقوق خود به عنوان یک مهاجر استفاده کنم. این جا همه حق و حقوق خود را دارند».

اما مبارزه برای ماندن در آلمان زندگی او را از هر جهت تحت تاثیر قرار داده است: «وضعیتم خراب بود. تکلیف معده پیدا کرده بودم که همه اش از اعصاب بود. به روانشناس معرفی شدم. بسیار ضعیف شده بودم».

در روز 11 جولای سال روان، کمیسیون رسیدگی به درخواست عرایض مربوط به مجلس ایالتی بایرن به تقاضای فرهاد رسیدگی می کند: «بعد از این که من پریروز در مجلس ایالتی آلمان در شهر مونشن با اعضای کمیسیون صحبت کردم و مشکل خود را برای آن ها به تصویر کشیدم، بسیاری از آن ها آمادگی خود را برای کمک کردن به من نشان دادند و آن ها سریع با اداره اتباع خارجی شهر آگسبورگ تماس گرفتند».

سرنوشت فرهاد صدیقی هنوز هم معلوم نیست. اما همین که به افغانستان بازفرستاده نشده، انگار بار سنگینی از شانه هایش برداشته شده است: «در طول این یک سال بی حد تشویش داشتم. قدرت تمرکز خود را از دست داده بودم. نمی توانستم درس بخوانم. فکر خود را نمی توانستم آرام کنم. نه خواب داشتم، نه خوراک. همه اش فکر می کردم اگر مرا اخراج کنند، چه خواهد شد».

توبیاس کلاوس تایید می کند که فشارهای مقام های بایرن بر پناهجویان افغان فایده دیگری ندارد جز این که آن ها را از نظر روانی بیمار و افسرده بسازد: «در مورد آوارگان از دیگر کشورهای دنیا نیز شاهد بودیم که آن ها چگونه (از شدت فشار) به بیماری های روانی مبتلا شدند. در مورد افغان ها شاهد همین روند هستیم».

شماری از این مهاجران به قدری تحت فشار قرار می گیرند که تعادل روحی شان را از دست می دهند و به گفته آقای کلاوس روزی می رسد که حکومت بایرن نمی تواند آن ها را اخراج کند، اما این بار به دلایل صحی: «آن وقت دیگر این مردم سال های طولانی زندگی شان را از دست داده و از بین رفته اند و در جامعه ما نیز نمی توانند سهم بگیرند».

مهرنوش انتظاری

ویراستار: عارف فرهمند