محدودیت های طالبان و بسته شدن دانشگاه های خصوصی در افغانستان

براساس آمار این اتحادیه، از مجموع ۱۴۰ دانشگاه خصوصی در افغانستان حدود ۴۰ دانشگاه با خطر مسدود شدن مواجه اند. محمد کریم ناصری، مسول بخش مطبوعاتی اتحادیه دانشگاه های خصوصی در افغانستان به دویچه وله گفت قبل از این ۲۰۰ هزار دانشجو که ۷۰ هزار تن آن را دختران تشکیل می دادند، در دانشگاه های خصوصی افغانستان درس می خواندند: »بعد از تغییر نظام، پوهنتون های خصوصی با مشکلات اقتصادی برخوردند، چون جذب دانشجویان به این دانشگاه ها کمتر شد و دختران از رفتن به مراکز تحصیلی محروم شدند.«

وی اضافه کرد که این روند بر افزایش بیکاری استادان دانشگاه نیز تاثیر گذاشت: »متاسفانه شش هزار کارمند این نهادهای تحصیلی وظایف شان را از دست دادند و از مجموع ۱۴۰ مرکز خصوصی تحصیلی تا ۴۰ مرکز با مشکل عمده اقتصادی روبرو شدند که اگر به این مشکل شان رسیدگی نشود، دروازه های شان مسدود خواهد شد.»

مرتبط: پیامد سقوط؛ دانشگاه‌های خصوصی از رونق افتاده اند

به گفته ناصری، اتحادیه وی چندین بار برای رسیدگی به این مشکل با مقامات وزارت تحصیلا عالی اداره طالبان گفتگو کرده، اما نتیجه ای در پی نداشته است.

حراج دانشگاه خصوصی

در تازه ترین مورد مسئولان دانشگاه خصوصی افغانستان در کابل با نشر اعلامیه ای آنلاین اعلام کردند که به دلیل مشکلات اقتصادی و منع آموزش دختران، این پوهنتون را برای فروش به حراج گذاشته و اگر فروخته نشود، مسدود خواهد شد.

استادان دانشگاه ها نسبت به این وضع شدیدا نگران هستند. بخشی از استادان دانشگاه های دولتی نیز به خاطر معاش کمی که دریافت می کنند، به صورت پاره وقت در دانشگاه های خصوصی تدریس می کنند.

محمد زمان عزیزی، یک استاد دانشگاه کابل به دویچه وله می گوید: «من بسیار متاسفم که چنین خبری را می شونم که یکی از دانشگاه های باعتبار ما بعد از ‍۱۰ سال فعالیت، اعلام ورشکستگی می کند. این بر روحیه ما و شاگردان ما تاثیر بسیار بدی گذاشته است.«

وی نیز به این باور است که وضع موجود به نفع نظام تحصیلات عالی افغانستان نیست: »مطمئنم در چنین وضعی، در سال جدید خورشیدی تعداد زیادی از این دانشگاه ها به دلیل مشکلات اقتصادی و دخالت اداره حاکم در امور داخلی شان مسدود خواهند شد.»

وی از اداره طالبان می خواهد تا با تغییر در رویکردشان مانع مسدود شدن مراکز تحصیلی شده و شرایط جذب دانشجویان را فراهم سازند.

محمد فتاح، یک دانشجوی دانشگاه هرات به دویچه وله گفت که عامل عمده فرار کدرها و دانشجویان نخبه به خارج از کشور اداره حاکم در افغانستان است: »متاسفانه یک سال به دلیل شیوع بیماری کرونا از تحصیل عقب ماندیم و سال بعدی آن به دلیل سیاست های نادرست گروه طالبان از حق تحصیل به گونه معیاری محروم شدیم.« وی افزود:»حالا به شدت ناامید هستیم...استادان با تجربه به خارج از کشور متواری شدند و به جای آنان استادان کم تجربه گماشته شدند. همزمان منع تحصیل دختران و رفتن شان به مراکز تعلیمی و تحصیلی، آینده تاریکی را برای ما رقم زده است.»

طالبان برخلاف آنچه در توافقنامه دوحه تعهد کرده بودند، آموزش و کار زنان را منع کردند. این گروه در پایتخت قطر با ایالات متحده امریکا توافقنامه صلحی امضا کرد و تعهداتی داد که مبنای فروپاشی نظام مورد حمایت غرب در افغانستان و به قدرت رسیدن مجدد این گروه گردید.