مهاجران در لیبیا: سرخوردگی در همه جناح ها

تقریباً هر روز قایق های نامناسب برای سفر بحری از ساحل لیبیا به سوی اروپا، با شمار زیاد پناهجویان سفر از روی ناچاری شان را در جستجوی یک آینده بهتر آغاز می کنند. داستان های دهشت انگیز در مورد فاجعه هایی در آب های بحری با صدها کشته، بیشتر می گردند. اما در محوطه محافظان ساحلی لیبیا در طرابلس پایتخت این کشور، به جای یک فعالیت پرجنب و جوش، یک سکون چشمگیر دیده می شود و کمتر کسی در حال کار کردن دیده می باشد. در لنگرگاه صبحی بشر آمر اجرایی یک نو آوری کرده است. یعنی به عوض آنکه کشتی هایی را بشمارد که در اختیارش قرار دارند، آن کشتی هایی را حساب می کند که می بایست ترمیم گردند. او شکایت می کند که پرزه های آن ها وجود ندارد. در حال حاضر محافظان ساحلی یک کشتی بادی در اختیار دارند که فعال می باشد. صبحی بشر می گوید: «من یک زورق شخصی در اختیار دارم. از آن برخی اوقات استفاده می کنیم. ما با امکانات خصوصی مان کار را انجام می دهیم».

از ماه جنوری سال 2015 به اینسو دیگر محافظان ساحلی لیبیا گزمه نمی کنند. نیروهای عملیاتی فقط هنگامی بر می گردند که معلوم شود یک قایق پناهجویان می خواهد به طرف جزیره ایتالیایی لامپیدوسا برود. مرزهای 1800 کیلومتری ساحلی لیبیا بسیار کمک می کنند که قایق های پناهجویان به هنگام سفر به سوی ایتالیا کشف ناشده بمانند. تا لامپیدوسا نزدیک به 300 کیلومتر فاصله می باشد. در زمان حکومت معمرالقذافی یک همکاری نزدیک با اروپا در این زمینه وجود داشت. لیبیا از سواحلش نظارت می کرد و مانع آن پناهجویانی می شد که می خواستند از مناطق لیبیایی حرکت کنند و آن را در زندان هایی محبوس می گردانید که در آن ها تجاوز جنسی و شکنجه امور معمولی بودند. اما از سرنگونی رژیم قذافی به اینسو، دولت لیبیا به سرعت به انقراض رفت. ملیشه ها کنترول بخش اعظم کشور را در دست گرفتند. در درون کشور تراکتورها و از لیبیا به سوی اروپا قایق ها تقریباً بدون کدام مشکل مهاجران را قاچاقی می آورند.

محمد بیثی آمر محافظان ساحلی می گوید که سه تن ما با قایق می رویم. ما به طور مسلح می خواهیم مهاجران را متوقف سازیم. او می افزاید: «سیاهان نمی خواهند دوباره به لیبیا برگردند. آن ها می خواهند به اروپا بروند. برخی اوقات که ما آن ها را درعرشه قایق مان می گیریم، آن ها گریه می کنند و یا می خواهند قایق را خراب کنند. آن ها می گویند که نه ما به لیبیا بر نمی گردیم». غالباً محافظان ساحلی برای متوقف گردانیدن قایق های پناهجویان از آن کشتی های تجارتی کمک می خواهند که در همان نزدیکی ها می باشند. آن ها مطابق به قانون بین المللی ابحار مکلف اند که از عملیات نجات حمایت کنند. بیثی می گوید: «آن ها می بایست همه این افراد در عرشه کشتی شان بگیرند».

شرایط غیر قابل تحمل در زندان ها

طبق تخمین کمیسیون اتحادیه اروپا، حدود یک میلیون انسان در لیبیا در انتظار آمدن به اروپا می باشند. در عین زمان در صورتی که آن ها به دست پولیس بیفتند و اسناد معتبر مسافرت نداشته باشند، سفر شان به زندان لیبیا می انجامد. لامین کیبه، پای برهنه در محوطه زندان زاویه در 50 کیلومتری غرب طرابلس پایتخت این کشور نشسته است. او ازجمله 8000 مهاجری است که طبق اظهار وزیر داخله کنونی لیبیا باید عجالتاً در چنین زندانی باشد. کیبه نزدیک به یک سال پیش به لیبیا آمد به امید آنکه زندگانی اش کمی خوبتر گردد. کیبیه می گوید: «من به امید یک زندگانی بهتر به لیبیا آمدم. من می خواستم کار کنم تا برایم یک آینده بسازم. هرگاه چنین چیزی در لیبیا ممکن می بود، می خواستم در اینجا بمانم. در صورتی که ممکن نباشد من کوشش می کنم قاچاقی به خارج از این کشور بروم ».

در زندان زاویه کیبه و حدود 420 زندانی دیگر با همین امید به لیبیا آمده بودند. آن ها برای هفته ها و بعضاً ماه ها توسط مقامات لیبیایی بازداشت می گردند. نه می توانند کاری بکنند و نه می توانند این کشور را ترک بگویند.

بوبکر باری که 19 سال دارد و از گینه می باشد، می گوید: «همه روز اتاق را به روی ما قفل می کنند و با ما مثل سگ رفتار می کنند». او می افزاید: «آن ها ماسک می پوشند و ما را می گویند که بسیار بدبوی استیم». برای 400 نفر تنها پنج شاور وجود دارد.

شرایط خراب این زندان موجب تشنجات شده است. خالد عطومی می لومری بریدمن و آمر این ساختمان می گوید که قسماً مهاجران خشونتکار شده اند. عطومی افزاید: «آنان همیشه می خواهند فرار کنند. آن ها دیروز یک پولیس را لت و کوب کردند». به نظر می رسد که عطومی می تواند علت نارضایتی مهاجران را درک کند. او می گوید: «وضع خوراک خراب است. گاهی نان می باشد گاهی نه. اکنون سه سال می شود که حکومت به این اداره کدام پول نداده است. یک دینار هم نداده است. من چه می توانم. هرگاه اوضاع همینطور ادامه یابد، من همه شان را رها می کنم».

پولی برای خریطه های جسد نداریم

برای این مهاجران با آمدن به اروپا یک امکان جدید باز خواهد شد. یک قایق که شمار زیاد آدم بر آن سوار بود، توسط صبحی بشر کشف شد. او می گوید که پناهجویان می دانستند که به این ترتیب جان شان را به خطر می اندازند. او در ادامه می گوید:

«در ماه جنوری یک قایق ماهیگیری با جالش مرا با ماهیان چهار جسد انسان را نیز گرفت. ما پولی برای خریطه های اجساد نداریم».