نقش گاندی شصت سال پس از مرگش در هندوستان

تعداد زیادی توصیه های وی را دیگرجوانان این سرزمین غیر قابل تطبیق می دانند. اما هستند کسانی که به طرح های وی، مثلاً به طرح «عدم خشونت» ، «برافراشته نگهداشتن پرچم حقیقت» و یا «کنترول خودی انفرادی و سیاسی» هنوز هم اهمیت زیاد قایل اند. بااین همه فلمی در مورد مهاتما گاندی بنام «لاگه راهو مونا بایی»، که در سال 2006 به کارگردانی راجکمار هیرانی در استدیو های بالیوود تهیه شده، با استقبال گرم مردم هند مواجه شد. گفته می شود که درین فلم اندرز های گاندی به شکل بسیار ساده و قابل فهم تمثیل شده اند. اما بعضی از جامعه شناسان هند بدین باور اند که نمایش یک فلم یگانه راه یادبود ازین پدر روانی و سیاسی استقلال هندوستان نیست. آنها می دانند که درین عصر، که نظام سرمایه داری و روند جهانی سازی به سرعت رشد می کنند، تطبیق اندرز های گاندی کار سهلی نیست، با آنهم معتقد اند که اگر یک درصد مردم هم راه وی را در پیش گیرند بسیار مؤثر خواهد بود. تعدادی از مردم حکومت را مقصر می دانند که محافل بیشتری را در ارتباط با گاندی براه نیانداخته و تنها به چاپ تصویر وی بروی بانکنوت ها و یا ذکر نامش در کتاب های درسی مکاتب اکتفا کرده است. جایگاه گاندی در اذهان عامه، 60 سال پس از مرگش، دیگر مثل گذشته نیست. کسی هنوز هم به مثابۀ یک شخصیت بالاتر از انسان به وی ارج می گذارد، و کسی هم اندرز های او را برای حل معضله های معاصر غیر موثر می پندارد.

با آنهم تنها همین بحث میان دو موضعگیری مختلف هم کافیست که بگوییم نام گاندی تا دیر زمانی به باد فراموشی سپرده نخواهد شد.