1. رفتن به محتوا
  2. رفتن به مطالب اصلی
  3. رفتن به دیگر صفحات دویچه وله

هامبورگ نژادپرستی را تجربه می کند

۱۳۹۱ شهریور ۲۵, شنبه

جهانگردی که به هامبورگ می آید، نمی تواند از دیدن محله ریپر بان" صرف نظر کند. برای اهالی شهر نیز این محل، تفریحگاه و گردشگاه جالبی است؛ اما شهرت این محله اندکی خدشه دار شد. (عکس: احترام! نژادپرستی جایی ندارد)

https://p.dw.com/p/169fS
عکس: Reuters

چهار سال قبل در این محله تفریحی شهر هامبورگ از داخل شدن یک حقوقدان اتیوپیایی به یک کلوب به دلیل رنگ پوستش ممانعت شد. حالا بعد از چهار سال بار دیگر وضعیت این منطقه مورد آزمایش قرار گرفت.

هامبورگ، محل "گروسه فرای هایت" اندکی بعد از نیمه شب؛ از یک کلوب صدای موسیقی به گوش می آید. جول، کودزو و استیف سه جوان سیاهپوست در مقابل درب کلوب ایستاده اند. یکی از آنها می گوید: "ما می خواستیم داخل شویم اما آنها گفتند نه؛ ما اجازه داخل شدن نداریم. من چنان شوک زده شدم که زود سوال کردم، چرا؟ و بعد او جواب داد: من گفتم که شما داخل نمی شوید."

اشتفِن، مارتین و روبرت سه جوان سفید پوست همسن هستند. آنها نیز سعی می کنند داخل کلوب رقص شوند. یکی از آنها می گوید: "ما پشت سر آن سه ایستاده بودیم. این دربان به من یک بار نگاه نیز نکرد و من توانستم داخل شوم و به تکت فروش مراجعه کنم."

بعد آن سه جوان سیاهپوست بار دیگر سعی می کنند داخل کلوب رقص شوند و این بار نیز به آنها اجازه دخول داده نمی شود. سه جوان سفید بار دیگر تلاش می کنند داخل کلوب شوند، این بار آنها بدون مشکل داخل می شوند. دربان کلوب حتی به آنها سفارش می کند: "در نزدیکی دیسکوی افریقایی است. شما می توانید آنجا بروید."

دولت آلمان همواره برنامه هایی برای تلفیق خارجی ها یا شهروندان با پیشینه غیر آلمانی با جامعه آلمان دارد.
دولت آلمان همواره برنامه هایی برای تلفیق خارجی ها یا شهروندان با پیشینه غیر آلمانی با جامعه آلمان دارد.عکس: picture-alliance/ZB

ساعت دو بعد از نیمه شب در محله "هنس-البرس- پلاتس" در طرف دیگر"ریپربان" در مقابل کلوب دیگر نیز خیلی ازدحام است؛ اما این سه جوان سیاهپوست در این جا نیز اجازه داخل شدن نمی یابند. یکی از جوانان می گوید که همیشه به آن ها گفته می شود: "شما نمی توانید داخل شوید، من همیشه می پرسم، چرا؟ من که پرخاشجو به نظر نمی آیم. ما می خواهیم کمی ساعت تیری کنیم. نه! متاسفم، امروز ممکن نیست."

جول، کودزو و استیف در این نیمه شب در پنج کلوب بخت خود را می آزمایند؛ اما بعد از سه ساعت به هیچ یک از آنها راه نمی یابند. آن ها خیلی مایوس و ناراحتند. یکی از آنها می گوید: "من فکر می کنم که در حاشیه جامعه قرار دارم. من کارمند امور اجتماعی هستم و شهروندی آلمان را نیز دارم. از خود می پرسم که بازهم به چه نیاز دارم تا واقعاً احساس غربت نکنم. چنین برخوردی انسانی نیست."

این در واقع یک واقعه آزمایشی بود که از جانب بیرته وایس از سازمان ضد تبعیض"بیسز اند ووگ" راه اندازی شده بود. او خود در این مورد می گوید: "ما به این دلیل این آزمایش را اجرا کردیم، چون منظم پرسش ها و مواردی به ما از جانب آنهایی که از ما مشوره می خواهند، می رسند. آنها دقیقاً چنین برخورد هایی را تجربه کرده اند. و ما سعی کردیم تا چگونگی این تجربه ها را دریابیم. نتیجه شوک آور است؛ چون این موارد همه جا اتفاق می افتند."

بیرته وایس در ماه اپریل همین سال، در نخسین آزمایش از این نوع، همین نتیجه مایوس کننده را به دست آورد. جول در هر دو مورد سهم داشت. او حالا فکر می کند که قضیه را به دادگاه بکشاند.

اردمن / مبلغ
ویراستار: عاصف حسینی