پنج سال پس از حمله مونشن و زخم‌های التیام نیافته
۱۴۰۰ تیر ۳۱, پنجشنبه
به تاریخ ۲۲ جولای ۲۰۱۶ داوید اس. یک مرد ۱۸ ساله راستگرا در مرکز خرید موسوم به المپیا در مونشن به اطراف خود شلیک نمود و جمعاً نه تن را به قتل رسانید. اکثریت این قربانی ها جوانان بودند که جوانترین آنان ۱۴ سال عمر داشت. در این رویداد بیش از ۳۰ تن دیگر زخمی شدند. مهاجم خودش یک دانشجو بود که بعد خود را حین تسلیمی به پولیس کشت. تصاویر این رویداد در سرتاسر جهان انزجارهایی را برانگیخت. برج ایفل پاریس به رسم همدردی به رنگ پرچم آلمان «سیاه، سرخ، طلایی» چراغان شد.
زخمِ مرگ دختر، نواسه و از دست دادن اقارب برای خانواده های این قربانیان هنوز التیام نیافته است. اما این تنها زخمی نیست، بلکه فهم این که هیچ یک از این قربانیان تصادفاً به قتل نرسیده اند، این درد و مصیبت را شدیدتر می کند. داوید اس. این افراد را با انگیزه نفرت نژادگرایانه به قتل رسانیده بود. او چندین روز قبل از این عمل اعلام کرده بود که آنان را به دلیل اینکه «ترک اند و یا مسلمان» به قتل می رساند و این که آنان را درست مصادف به سالروز تولد هیتلر به قتل می رساند.
او عضو یک گروه چت یا مکالمات اینترنتی بین المللی بود که علیه پناهجویان ایجاد شده بود.
وکیل: به قربانیان به عنوان عامل نگریسته می شود
بازرسانان این رویداد درست چندی پس از این حمله انگیزه های دیگر را دلیل این عمل عنوان نمودند. به گفته آنان، این یک کشتار جنون آمیز بوده و داوید اس. مشکل روانی داشته است. به گفته این بازرسانان او قربانی تمسخر و آزار مهاجران بوده و می خواسته است که انتقام گیری نماید.
مقامات رسمی این شهر تا ماه اکتوبر ۲۰۱۹ به همین نظر بودند. اونور اوچاتا، وکیل مدافع این قربانیان می گوید که چنین نتیجه گیری جز سیلی زدن بر جبین خانواده های قربانیان چیز دیگری نیست: «اگر ما مهاجم را به عنوان "قربانی آزار" مطرح کنیم، یک نوع برگردانیدن نقش های قربانی و مهاجم را عملی می کنیم.»
اونور اوچاتا وکالت خانواده یک تن از این قربانی ها را در برابر فروشنده اسلحه به این مهاجم به دوش دارد. او می گوید وقتی که دلایل این کشتار در اعمال قربانیان جستجو می شود، در واقع تا اندازه ای تقصیر به گردن وابستگان قربانیان انداخته می شود.
تصمیم سریع
بررسی و تحلیل رسمی رویداد مونشن یک روند خیلی متناقض را نشان می دهد. از یک جانب از خانواده های قربانی ها پوزش خواسته شده است و به آنها غرامت پرداخته شده است. مریم هایگل، رئیس «اداره خاص دموکراسی» در شهر مونشن گفت: « شهر مونش پس از این حمله به سرعت و به گونه غیربروکراتیک یک صندوق غرامت ۵۰۰ هزار یورویی ایجاد کرد.» او افزود: «ما در این ارتباط واقعاً سریع عمل کردیم.»
همچنان دوره های آموزشی برای مسئولان اداری شهر مونشن در قابل مسایل نژادگرایی بیشتر گردیده و تحقیقات در این زمینه افزایش یافت. اما به نظر می رسد نیاز به این گونه برنامه ها در آلمان بیشتر است. بریتا شنلبرگ، پژوهشگر مسایل افراطیت راستگرایانه در مونشن می گوید که هنوز هم آگاهی در مورد جرایم ناشی از پیش‌داوری بسیار کمرنگ است. او در ادامه افزود: «این مساله در آموزش پولیس و برنامه‌های آموزش اضافی پولیس، اگر هم مطرح شود، در سطح بسیار پایینی مطرح می شود.»
نتیجه این وضعیت این است که هنوز هم جنایات ناشی از نفرت نژادگرایانه به درستی رده بندی و تحقیق نمی شوند و چشم انداز آسیب دیدگانی که قربانی و شاهد این جنایات اند، نیز اکثراً جدی گرفته نمی شود.
رو آوردن به افراطگرایی در اینترنت
حمله سال ۲۰۱۶ در مونشن یک مشکل دیگر را نیز وضاحت بخشید؛ در مبارزه علیه نفرت نژادگرایانه در اینترنت، پولیس از امکانات خیلی ضعیف برخوردار است. داوید اس، یک تن از اعضای گروه راستگرایانی بود که در سطح جهان از طریق اینترنت افراطی می شوند. در گروه چت نژادگرایانه که داوید عضویت آن را داشت، جمعاً ۲۵۰ راستگرای نژادگرا از چندین کشور جهان عضویت داشتند.
یک تن از اعضای بنیانگذار این گروه ویلیم ا. بود که در سال ۲۰۱۷ در ایالت نیو مکسیکوی ایالات متحده دو نوجوان را به قتل رسانید. انگیزه او نیز نژادگرایی بود.
اوچاتا، وکیل مدافع قربانی های حمله مونشن از تشکیل شبکه های افراطگرا هشدار داده می گوید: «در این قسمت باید بسیار بیدار بود. به باور من ادارات مسئول بیشتر تمایل دارند که در سطح داخلی به این معضل بپردازند، اما اصل این معضل همچنان در اینترنت می باشد.»
در همین ارتباط پژوهشگران راستگرایی، مأمور ویژه حکومت محلی در امور دموکراسی و وکلای قربانیان همه هم نظر اند که حکومت و جامعه باید با قربانی های خشونت های نژادگرایانه هبستگی بیشتر داشته باشند. تا اینکه آنان برای بار دوم و سوم از طریق مراجع رسمی، ادارات، پولیس و محاکم قربانی خشونت های نژادگرایانه نگردند.
نویسنده: فایفر هنس
برگردان:نادیه فضل