«اکثریت گسترده از حکومت بعد از طالبان حمایت می کنند»

نتایج این پژوهش هنگامی انتشار می یابد که در غرب نگرانی در مورد آینده افغانستان افزایش می یابد. ایالات متحده امریکا در تدارک آن است که بخش اعظم نیروهایش را امسال از افغانستان بیرون بکشد و به جنگی پایان بدهد که بعد ازحملات تروریستی 11 سپتمبر 2011 به راه انداخته است.

اما این پژوهش که توسط شرکت مشورتی "ای تی آر" صورت گرفته است، دریافته است که 80 در صد افغان ها فکر می کنند که حکومت کنترول اوضاع را در دست دارد و به عین ترتیب شمار زیادی اعتماد شان را به اردوی ملی و پولیس ملی افغانستان ابراز داشته اند که دو نهاد باز سازی شده بعد از سقوط رژیم طالبان در سال 2001 می باشند.

لولا سچینل کارشناس فرانسوی ای که این پژوهش شرکت مشورتی "ای تی آر" را رهبری کرده است می گوید: «برای ما عجیب بود. ما پیش از شروع این پژوهش گمانه های زیادی داشتیم».

او گفت: «گپ های زیادی در مورد افغانستان وجود داشتند که در 11 سال اخیر کدام پیشرفتی به وجود نیامده است. بسیاری می گویند که این کشور ازهم خواهد پاشید». این پژوهش به "سنتر آف نشنل پالیسی" تقدیم شده است که یک مرکز تحقیقاتی در واشنگتن می باشد.

این خانم کارشناس فرانسوی گفت: «برداشت خارجی ها از امنیت شاید زیر تاثیر حملات چشمگیر (شورشیان) در کابل به شمول حمله ماه گذشته بر یک رستوران مشهور لبنانی شکل گرفته باشد که 21 کشته به جا گذاشت و از جمله 13 تن شان خارجی بودند».

برعکس، یافته های این پژوهش نشان می دهند که اعتماد «نهایت زیاد» به نهاد های ملی و توافق گسترده ای در مورد پیشرفت هایی وجود دارد که از تشکیل حکومت مورد حمایت غرب به این سو به دنبال سقوط رژیم طالبان به وجود آمده اند.

در سرتاسر کشور تنها 12.7 درصد مردان و صرف 1.6 درصد زنان خواهان برگشت حاکمیت طالبان می باشند. بین سال های 1996 و 2001، رژیم طالبان یک برداشت خشن از اسلام را بر افغانستان تحمیل کرد که شامل محروم گردانیدن زنان تقریباً از همه فعالیت های بیرون از خانه بود.

در حالی که شماری زیادی از مذاکره با طالبان حمایت می کنند، نزدیک به نصف افغان ها می گویند که این شورشیان «دست نشانده سایر کشورها» اند که اشارت شان به سوی پاکستان است؛ زیرا این کشور از رژیم طالبان حمایت می کرد.

اما این پژوهش تقاوت های منطقه یی را نشان می دهد؛ چنان که حمایت از طالبان در مناطق جنوب افغانستان بیشتر است که پایگاه تاریخی شان می باشد. درحالی که 73 درصد افغان ها در شمال افغانستان گفته اند که زندگی شان در ده سال گذشته بهبود یافته است، لاکن صرف 29 در صد در جنوب چنین چیزی گفته اند.

هدف این پژوهش آن بوده است که تا سرحد امکان جامع باشد. این پژوهش از طریق مصاحبه با 3038 مرد و 1180 زن در همه مناطق جغرافیایی و قومی افغانستان در ماه های سپتمبر و اکتوبر صورت گرفته است. پاسخ دهندگان از بین افغان ها بنابر قابلیت دسترسی شان به مناطق و پاسخ گفتن به سوال های حساس انتخاب شده بودند.

سیچینل گفت: ما از رسم چای خوردن و صحبت کردن با افغان ها استفاده کردیم، زیرا این راه عملی است.

سچینل گفت : این مصاحبه قبل از آن صورت گرفته است که حامد کرزی رئیس جمهور افغانستان، که خواهان توافق صلح با طالبان هست، با ایالات متحده امریکا بر سر آن موافقتنامه امنیتی ای دچار مخالفت شد که به شمار کوچک سربازان امریکایی اجازه اقامت در افغانستان می دهد.

انه جاسیم فاهلر، موسس و رئیس شرکت مشاورتی "ای تی آر" در ارزیابی نتایج این پژوهش دعوت به احتیاط نموده و گفته است که اعلام افغان ها دایر بر اینکه حکومت کنترول اوضاع را در دست دارد، امر «بسیار پیچیده» است، زیرا بسیاری اهالی قبایل می خواهند حضور حکومت افغانستان در مناطق شان محدود باشد.

او گفت: «این ابراز نظرها در سطح مناطق بیشتر جنبه شخصیتی دارند. یعنی این که خوب و بد حکومت و یا طالبان وابسته به آن است که آیا این اشخاص برای شما مورد احترام اند یا نه».