چرا زنان در کوریای جنوبی نمی خواهند حامله شوند؟

وقتی که هیوبین جوان تر بود، بسیار آرزو داشت که مادر شود. بعد زمانی فرارسید که او باید یک تصمیم دشوار می گرفت. در نهایت هیوبین پیشرفت شغلی را به یک خانواده ترجیح داد و حالا در شهر دائجون که در کوریای جنوبی قرار دارد، به یک دانشمند موفق تبدیل شده است.

لی که حالا ۴۴ سال دارد، یکی از میلیون ها زن کوریایی است که آگاهانه تصمیم گرفتند فرزند نداشته باشند. وضعیتی که به نرخ پایین فرزند آوری منجر شده که حالا مجددا به صورت بی سابقه ای پایین آمده است.

براساس آمار مقدماتی حکومت کوریا که روز چهارشنبه نشر شد، نرخ باروری (نرخ متوسط فرزند آوری در قبال هر زن) از ۷۸.۰ در سال ۲۰۲۲ به ۷۲.۰ در سال گذشته رسیده و این روند نزولی از سال ۲۰۱۵ ادامه دارد.

اینستاگرام دویچه وله دری را دنبال کنید 

این در حالی است که این کشور باید برای حفظ جمعیت اش به نرخ ۱.۲ فرزند دست یابد. اما در سال گذشته فقط ۲۳۰ هزار کودک در کوریای جنوبی متولد شدند که نشان می دهد جمعیت این کشور کماکان درحال کاهش است و تا سال ۲۱۰۰ به حدود ۲۶ میلیون خواهد رسید که نیمی از جمعیت کنونی است.

رویای یک فرزند پسر

لی به دویچه وله گفت: «وقتی که جوان بودم، دوست داشتم پسری داشته باشم که دقیقا چهره مرا داشته باشد. می خواستم که با من بازی کند و من دنیا را به او نشان دهم. اما بعد به این نتیجه رسیدم که واقعیت به این سادگی نیست».

او گفت: «من پیشرفت شغلی را به داشتن فرزند ترجیح دادم. داشتن یک فرزند و بزرگ کردن آن در مسیر پیشرفت شغلی برای من مشکلاتی ایجاد می کرد و به این خاطر در برابر فرزندم دچار احساسات منفی می شدم. در نتیجه هم کودک و هم من خوشبخت نمی شدیم».

لی می گوید، در جامعه مرد سالار کوریا، آرزوی زنان برای پیشرفت در شغل فقط یک دلیل برای این است که زنان گزینه بی فرزند ماندن را انتخاب می کنند. اما دلایل دیگری هم وجود دارد. او گفت: «مشکلات اقتصادی نقش مهمی بازی می کند. دولت برای تشویق به فرزند آوری و  حمایت از زنان اقدامات مختلفی را روی دست گرفته است که آنگونه که باید نتیجه نداده اند».

به طور مثال، در قانون مرخصی برای والدین پس از تولد فرزند، این حق برای مردان و زنان به صورت برابر در نظر گرفته شده است؛ اما در تقریبا همه موارد فقط زنان از آن استفاده می کنند.

در کوریای جنوبی فقط ۳.۱ درصد از مردان از حق مرخصی والدین استفاده می کنند. در حالی که در ۳۸ کشور عضو سازمان توسعه و همکاری اقتصادی (OECD) به صورت متوسط ۴۳.۴ درصد از مردان پس از تولد فرزندشان مرخصی می گیرند.

با این وضعیت، شرکت های کوریایی تمایل چندانی به استخدام زنان جوان ندارند و سرمایه گذاری بر روی آن ها را بی فایده می دانند. کارفرمایان فکر می کنند که زنان جوان پس از باردارشدن کار را به کنار می گذارند و پس از تولد فرزند ترجیح می دهند که یک مادر تمام وقت باشند تا این که به محل کارشان بازگردند.

لی گفت: «براساس فرهنگی که هنوز در کوریا حاکم است، به تولد کودک، تربیت و مراقبت از او به حیث مسئولیتی نگریسته می شود که فقط بر دوش مادران است». او افزود: «چالش فرزندآوری و مراقبت از آن به قدری مضطرب کننده است که بسیاری از زنان تصمیم می گیرند أصلا فرزند نداشته باشند. این مساله در مورد من هم صدق می کند».

جونگمین کوون، یک مقام دانشگاهی در دانشگاه پورتلند استیت که در اوریگون امریکا قرار دارد با این موافق است که فشار بر جامعه کوریای جنوبی می تواند نتایج برعکس داشته باشد. او گفت: «کارهای تحقیقاتی متعدد نشان می دهد که هزینه ها و زحمات لازم برای سرپرستی از کودک، ازعوامل کلیدی (برای اجتناب از فرزند آوری) هستند».

او افزود: «کوریا به خاطر بازار گسترده برنامه های مختلف برای تحصیلات خصوصی شهرت دارد. براساس فرهنگ حاکم، از والدین انتظار می رود که مبالغ زیادی را برای برنامه های تحصیلی خصوصی پرداخت کنند. برنامه هایی که از سن پایین آغاز می شوند تا فرزندشان بتواند با کودکان دیگر رقابت کند».

مسئولیت سنگین بزرگ کردن کودکان به عهده زنان است

به گفته کوون: «مهم تر این که در جامعه پدر سالار (کوریای جنوبی) از زنان انتظار می رود که بخش اعظم مسئولیت فرزندآوری، مراقبت از آن ها و بزرگ کردن شان را به عهده بگیرند».

او به این اشاره کرد که براساس آمار نشر شده، زنان پنج برابر بیشتر از مردان به کارهای خانه و مراقبت از فرزندان می پردازند.

کوون در ادامه افزود: «در وضعیتی که احترام و توجه به زنانی که در بیرون از خانه کار می کنند، در جامعه کوریا هنوز ریشه ندوانده است، مدیریت همزمان وظایف در خانه و پیشرفت در شغل برای زنان یک وظیفه پرچالش و اضطراب آور به شمار می رود».

بیشتر بخوانید: مردم کوریای جنوبی چگونه یک‌شبه جوان‌تر شدند؟

به گفته او از سوی دیگر، سطح تحصیلات مردان و زنان در کوریای جنوبی تقریبا برابر شده و زنان به منابع اقتصادی بیشتری دسترسی دارند. آن ها نسبت به گذشته امکانات بیشتری برای انتخاب یک شغل مناسب دارند و به این خاطر می توانند برای زندگی مستقلانه و بدون کمک مردان راه های بهتری پیدا کنند.

کوون افزود: «بسیاری از زنان کوریایی نه فقط از داشتن فرزند، بلکه از ازدواج هم صرف نظر می کنند. آن ها نمی خواهند زندگی شان را محدود کنند».

به گفته لی، تلاش های حکومت های اخیر کوریای جنوبی برای افزایش نرخ باروری به شمول کمک های مالی اضافی برای خانواده هایی که چندین فرزند دارند و حمایت از خانواده های تک سرپرست به نتیجه مطلوب دست نیافته و حتی باعث شده که در مردان نوعی إحساس ناراحتی ایجاد شود.

او افزود: «آن ها از این ناراحت هستند که باید خدمت سربازی اجباری انجام دهند و می گویند که نه تنها برای زنان یک وظیفه معادل وجود ندارد، بلکه زنان از سیاست های حمایتی متعدد بهره مند می شوند».

مطالب ویدیویی را در صفحه یوتیوب ما ببینید

و این بخش از رای دهندگان بودند که در پیروزی یون سوک یئول، در انتخابات ریاست جمهوری که در ماه می سال ۲۰۲۲ برگزار شد، نقش تعیین کننده ای داشتند. یون در کارزار انتخاباتی اش وعده داده بود که وزارت برابری جنسی و خانواده را منحل می کند.

سیر نزولی نرخ باروری در آینده

هم لی و هم کوون فکر نمی کنند که کوریای جنوبی بتواند بر بحران جمعیت غلبه کند. به گفته لی به نظر می رسد که زنان جوان هیچ علاقه ای ندارند که رفتارشان را به خاطر نیازهای ملی تغییر دهند. او گفت: «به نظر می آید که مشکلات نرخ باروری پایین و فشارهای اجتماعی این زنان را نگران نمی کند. فرد گرایی در میان نسل جوان تر رو به افزایش است و به این خاطر فشارهای اجتماعی بر آن ها به بهبود نرخ تولد کمکی نمی کند».

کوون نیز با این ارزیابی موفق است. او می گوید: «امروز زنان جوان درباره خانواده، ازدواج، فرزندآوری، جامعه ... در مقایسه با نسل های پیشین نظریات متفاوتی دارند. آن ها کمتر به دام انتظاراتی می افتند که یک جامعه پدرسالار از زنان دارد. در حال حاضر به نظر نمی آید که زیرساخت های پدرسالانه جامعه به سرعت تغییر کند و به این ترتیب، زنان نیز به تلاش های سیاسی برای افزایش نرخ باروری واکنش مورد انتظار را نشان نخواهند داد».