کریم پوپل: آلمان جوابگوی حادثه قندوز می باشد

کریم پوپل، وکیل قربانیان در محاکمه مدنی است که روز چهارشنبه (30 حوت/21 مارچ) در محکمه ایالتی شهر بُن آغاز می گردد. خانواده های قربانیان که در حمله هوایی ناتو بر دو تانکر نفتی در سال 2009 کشته شدند، از جمهوری فدرال آلمان شکایت کرده و خواهان در مجموع 3.3 میلیون جبران خسارت می باشند.

دویچه وله در این زمینه مصاحبه ای با کریم پوپل انجام داده است.

دویچه وله: آقای پوپل، چی شد که وکالت قربانیان قندوز را به عهده گرفتید؟

کریم پوپل: من پیش از این در قندوز از طرف وزارت خارجه آلمان، به سارنوالان و قاضیان درس می دادم. یکی  از دوستانم که آلمانی افغان تبار است، به من خبر داد که افراد ملکی بسیاری در یک حمله ناتو کشته شده اند. من به محل حادثه سفر کردم و تصمیم گرفتم که وکالت بازماندگان قربانیان را بر دوش گیرم.

دویچه وله: وکالت چه تعداد از بازماندگان را به عهده گرفته اید؟

کریم پوپل: من وکالت همه آن هایی را که به من روی آورده اند، به عهده گرفتم. به غیر از این قربانیان دیگری نمی شناسم. ما 79 شاکی داریم. اما معنایش این نیست که 79 کشته وجود دارد. شمار تلفات جانی حادثه قندوز بالاتر است. شاکیان این دوسیه، اعضای خانواده های دو، سه، چهار یا پنج کشته هستند. به طور مثال پدری هست که دو فرزندش را از دست داده است.

دویچه وله: در مورد قربانیان این حمله هوایی چه می توانید بگویید؟

کریم پوپل: بیشتر آن ها اطفال و نوجوانان بودند. چون آن ها کنجکاو بودند و می خواستند بدانند که چرا در نیمه شب دو لاری در برابر دروازه های خانه هایشان ایستاده و به طور رایگان بنزین توزیع می کند. به طور مثال در میان قربانیان یک پسر جوان به نام محمد است. او تنها باشنده قریه اش بود که روزانه دو کیلومتر را طی می کرد تا در منطقه همجوار به مکتب برود. این پسر 12 ساله، کارهای کتبی اعضای قریه را انجام می داد، چون می توانست بخواند و بنویسد. بسیاری از باشندگان قریه نزد او می آمدند تا برایشان نامه بنویسد. هنگامی که جسدش پس از بمباران برای خاک سپاری انتقال داده شد، هیچ خانواده ای را نمی شد پیدا کرد که گریه نکند.

دویچه وله: علیه چه کسی در این محکمه شکایت می کنید؟

کریم پوپل: در این محاکمه مدنی، اعضای خانواده های قربانیان، شاکیان هستند. مدعی الیه، جمهوری فدرالی آلمان است که توسط وزارت دفاع این کشور نمایندگی می شود.

دویچه وله: سرنوشت دگرمن گیورگ کلاین، فرمانده آلمانی چه می شود که در آن زمان دستور حمله را داد؟

کریم پوپل: دادرسی جزایی علیه کلاین بی اساس خوانده شده و متوقف شد. به ما اجازه ندادند که دوسیه را ببینیم و بررسی کنیم. ما علیه این موارد شکایت کردیم که حالا در محکمه فدرال قانون اساسی آلمان به آن رسیدگی می شود. دگرمن کلاین، کار اشتباهی انجام داده است. او با وجود این که اطلاعات کافی در دسترس داشته، به تنهایی تصمیم گرفته است. کلاین تصاویری را که از هوا از وضعیت دریای قندوز گرفته شده بود، دیده بود. دو هواپیمای اکتشافی از ساعت هشت شام تا زمان بمباران در ساعت 1:40 شب پیوسته بر فراز این منطقه پرواز کرده و به او گزارش می داده اند. دگرمن کلاین، دیده بوده که این جا مردم ملکی رفت و آمد دارند. با وجود این او  دستور بمباران را داده است. به این دلیل او سهوا عمل کرده و مرگ این انسان ها را سبب شده است.

دویچه وله: در مورد شمار قربانیان، ادعاهای ضد و نقیضی وجود داشت. شما در این باره چه می گویید؟

کریم پوپل: ما در این باره تحقیق کرده ایم. طبق بررسی های تیم تحقیقاتی ما، 137 فرد ملکی در این حادثه جان باخته اند. من اطمینان دارم که این رقم صحیح است. حتی یک نهاد بین المللی نیز آمار ما را رد نکرده است. رقمی که ناتو از شمار قربانیان ارایه کرده، بلندتر می باشد.

و حالا اشخاصی مانند توماس سو گوتنبرگ، وزیر دفاع پیشین آلمان فدرال با آن موهای روغن زده اش می آیند و می گویند: «ارقام آقای پوپل درست نیست». این در حالی است که وزارت دفاع در افغانستان اصلا خودش تحقیق نکرده است.

دویچه وله: چرا حکومت فدرال آلمان باید جبران خسارت بپردازد؟ در جنگ، امکان تلفات ملکی همیشه وجود دارد.

کریم پوپل: حکومت آلمان فدرال از نظر حقوقی موظف به پرداخت است. یک معاهده بین المللی در این زمینه وجود دارد. یک صورت جلسه ضمیمه  به معاهده ژنف از 12 اگست 1949 درباره محافظت از قربانیان منازعه های مسلحانه منطقه یی در دسترس است. بسیاری از کشورهای جهان آن را امضا کرده اند و به این ترتیب خود را موظف کرده اند: «هنگامی که در حال جنگ هستیم، از قربانیان ملکی محافظت می کنیم. اگر ما متوجه شویم که افراد ملکی در خطر هستند، فعالیت های جنگی را متوقف می کنیم». دگرمن کلاین به طور واضح از این صورت جلسه ضمیمه تخطی کرده است.