گوانتانامو پس ازهفت سال

اين زمان براي 250 تن مرداني که تا هنوز در آنجا زنداني هستند، بدون محاکمه و هرگونه طرز العمل قانوني و حقوقي، زمان درازي است.

آن ها که بعضا ً در زمان زنداني شدن در هفت سال قبل 18 ساله بودند، در جايي زنداني هستند که با تحمل شکنجه، از رفتار در خور ا نساني در آنجا بي بهره بوده اند.

از هفت سال به اين طرف، اعتبار سياسي و اخلاقي دموکراسي غربي به وسيلۀ مهر ننگين گوانتا نامو خدشه دار شده است. زندان هاي مخفي که زنداني ها از آنجا ها به گوانتانامو انتقال داده شده اند، تنها در افغانستان وجود نداشته است. در پولند و رومانيا نيز به طور مثال چنانچه ديک مارتي گزارش گر شوراي اروپا دريافته است، چنين زندان هاي مخفي وجود داشته اند.

دست کم شش دولت اروپايي در کنار کشور هاي نامبرده، مانند ايتاليا، سويدن، مقدونيه و بوزنيا هرزه گووينا نيز چنانچه ثابت شده است، فعالانه در انتقال و تسليمي دستگير شده ها از چنين مکان هاي تاريک به گوانتانامو دست داشته اند. به خاطر ارائه اطلاعات و معلومات به مقام هاي ايالات متحده امريکا، مقامات امنيتي در آلمان و بريتانيا نيز دست کم به شرکت غير مستقيم در اين شيوه ها و رفتار هاي غير انساني مسوول شناخته شده اند.

از هفت سال به اين سو، مستبدان و ديکتاتور ها در سراسر جهان در رفتار با شهروندان ِ "ديگر انديش"، از هرگونه اعمال خلاف حقوق بشر دريغ نکرده اند. و تعداد نمايندگان دولت ها نيز خيلي کمتر مي شود که حاضر باشند تا در شوراي حقوق بشر ِ سازمان ملل متحد، جهت پايان دادن هرگونه اشکال رفتار غير انساني فشار وارد کنند.

اما باوجود آن، گزارش گران و يژۀ سازمان ملل متحد زير فشار قرار گرفته اند تا چنين تخطي ها از حقوق بشر را آشکارا محاکمه کنند. تا زماني که گوانتانامو وجود دارد، ديگران تلاش مي کنند تا خود را در عقب آن پنهان نمايند و ا عمال خلاف حقوق انساني را به آن وسيله در کشور هاي شان توجيه کنند .

آيا بعد از هفت سال زندان گوانتانامو، اصلا ً امنيت بيشتري در برابر ترور وجود دارد؟ برعکس. گذشته از آن که حقوق انسان مانند ممنوعيت شکنجه هرگز نبايد مورد بگو مگو قرار گيرد، خشم و عصبانيت به خصوص در ميان جوانان در بخش هاي زياد جهان بيشتر افزايش يافته است. گروه هاي افراطي بيشتر از بيش رشد يافته اند.

اگرچه در اين ميان ايالات متحده امريکا به وسيلۀ تصاميم دادگاه هاي گوناگون پايان زندان گوانتانامو را در مد نظر گرفته است، اما بايد اين امر به زودي صورت گيرد. پايان دادن به زندان اردوگاه گوانتانامو که امروز وارد هشتمين سال خود مي شود، بايد نه فقط بالاترين هدف براي بارک اوباما رييس جمهور تازه باشد. همه دولت ها و به خصوص دولت هاي دموکراتيک غربي بايد کمک کنند تا مشکلات بر سر راه بسته شدن اين زندان از ميان بردارند. حقوق بشري بايد به زودي و به دقت براي همه زنداني ها بار ديگر اعاده شود. فقط زماني که دولت ها عزم نمايند تا حقوق بشر به صورت بهتري تضمين نمايند، در آن صورت اين چانس به وجود خواهد آمد تا شرايط بهتري را براي زندگي انسان ها در سراسر جهان تضمين کرد.