یک سوم کمپ «جنگل» در کالِه تخریب می شود

این جا خانه حدود 5 هزار پناهجو است و در روزهای آینده تقریبا یک سوم از «جنگل» با خاک یکسان خواهد شد تا یک «منطقه حائل» به طول 100 متر میان کمپ و یک شاهراه ایجاد گردد و جلو دسترسی مستقیم باشندگان کمپ به وسایل نقلیه ای که بین فرانسه و انگلستان در رفت و آمد هستند، گرفته شود.

نقل مکان این تعداد زیاد پناهجویان که میان زباله ها و گل و لای یخ زده زندگی می کنند، کار ساده ای نیست. در روز دوشنبه هزاران امدادگر رضاکار اروپایی به این کمپ ریختند تا به 1500 تن از باشندگان کمپ برای کوچ کشی کمک کنند. با کمک این امدادگران از بروز خشونت در کمپ حین تلاش برای جابه جایی پناهجویان جلوگیری می شود.

بن هَریسون، یک جوان 20 ساله از لندن که به پناهجویان در «جنگل» کمک می کند، کوچ کشی باشندگان را یک «اقدام عظیم» خواند.

هریسون گفت، مردم از این کوچ کشی اجباری اطلاع پیدا کرده اند و از بریتانیا با لاری و وسایل نقلیه دیگر به این جا آمده اند تا کمک کنند. این جوان 20 ساله تقریبا 4 ماه در جنگل به صورت داوطلبانه کمک کرده است.

هریسون ادامه داد: «پولیس بدون کمک رضاکاران، مجبور می شد که برای بیرون راندن مردم از خانه های شان گاز اشک آور پخش کند...اما ما جلو بروز خشونت احتمالی را گرفتیم». او «وادار کردن مردم به کوچ کشی در وسط زمستان را بی رحمانه خواند».

هریسون در "قهوه خانه کابل" سخن می گفت، یکی از تاسیساتی که به کمپ «جنگل» بیشتر حالت یک شهرک کوچک را داده است تا یک کمپ مهاجران.

تخریب این کمپ هنگامی اتفاق می افتد که یک اردوگاه جدید در مجاورت آن تاسیس می شود. ساخت این اردوگاه را حکومت تمویل کرده است. این کمپ جدید که ساخت آن 18 میلیون هزینه داشته، از کانتینرهای سفید و قابل حملی تشکیل شده که ظرفیت گنجایش 1500 تن را دارد.

طبق گفته های باربارا یورکیویچ، نماینده روابط عمومی سازمانی که مدیریت کمپ جدید را بر دوش دارد، از روز دوشنبه 300 تن به کمپ جدید کوچ کشی کرده اند و در کانتینرها روزانه به 50 باشنده جدید جای داده می شود.

پناهجویان به شرطی می توانند در این کانتینرها زندگی کنند که بگذارند اثر انگشت شان به صورت اسکن سه بُعدی گرفته شود. اما بسیاری از باشندگان «جنگل» از این کار خودداری می کنند. چون هرگونه مدرک شناسایی هویت که به حکومت فرانسه داده شود، شانس آن ها را برای ترک این کشور کاهش می دهد.

یورکیویچ گفت: «ما به آن هایی که به کانتینرها کوچ کشی می کنند، خوشامد می گوییم، اما نمی توانیم آن ها را مجبور به هیچ کاری بکنیم».

15 سال از عمر کمپ «جنگل» در نزدیکی دروازه ورودی تونل مانش میان فرانسه و انگلستان می گذرد. افزایش مهاجرت از جزیره های یونان به اروپا باعث شد که شمار بی سابقه ای از آوارگان به این کمپ سرازیر شوند. اما شرایط بد زندگی در این کمپ مساله جدیدی نیست.

در این کمپ چندین نوزاد متولد شده اند

شمیت، نماینده کمیشنری عالی سازمان ملل برای پناهندگان که ناظر وضعیت در کمپ «جنگل» است، گفت که از طرف این سازمان یک مسئول این جا به کار گماشته می شود تا در هفته های آینده به باشندگان این اردوگاه درباره روند پناهندگی و حقوق آوارگان اطلاع رسانی کند.

سازمان ملل متحد همچنین پناهجویان را تشویق می کند که با استفاده از بس هایی که هر دو هفته یک بار در دسترس قرار داده می شود، به سرپناه هایی بروند که حکومت تاسیس کرده است. آن ها آن جا سرپناه و غذا دریافت می کنند و درباره چشم اندازهای درخواست پناهندگی در فرانسه اطلاعات لازم به آن ها داده می شود.

شمیت گفت که از خزان تا به حال، تقریبا 2 هزار تن به این مراکز نقل مکان کرده اند و بسیاری تقاضای ماندن در فرانسه را کرده اند.

بن هریسون می خواهد اطمینان حاصل کند که همه ساکنان از منطقه ای که قرار است ویران شود، نقل مکان داده شده اند.

هریسون در ارتباط با ویران کردن بخشی از کمپ «جنگل» گفت: «مقصر دانستن کسی به خاطر انجام کاری که براساس سیستم بین المللی مجاز است، کار دشواری است... و اکنون ما این وضعیت را داریم که (در میان پناهندگان افرادی با تحصیلات بالا) مانند حسابدار و داکتر هستند که در خیمه ها زندگی می کنند و در درجه های حرارت زیر صفر در کلبه ها زندگی می کنند و بدتر از همه این که در این کمپ چندین نوزاد متولد شده اند... این از نظر اخلاقی اشتباه است و از این روشن تر فکری در ذهن من نیست».