روز جهانی مهاجران
۱۳۸۶ آذر ۲۷, سه‌شنبه
نشست همگانی سازمان ملل متحد، هشت سال پیش، ۱۸ دسامبر را روز جهانی مهاجران نامید. علت، افزایش تعداد مهاجران و رفتار اغلب بد و غیرانسانی جوامع میزبان با آن ها بود.
در کلن، اخیرا یک رومانیائی می خواست خودش را از بالای جرثقیل به زیر پرت کند. او، برای کارش در امور ساختمانی، از ماه‌ها پیش مزدی دریافت نکرده بود. او، چیزی برای خوردن نداشت و نمی‌دانست چه کند. با زنان فیلیپینی در هنگ کنگ مثل برده رفتار می‌شود، کشاورزان مراکشی در اسپانیا تحت غیرانسانی‌ترین شرایط جان می‌کنند و کارگران ساختمانی رومانی، در آلمان به صورت غیرقانونی و با دستمزدی که فقط برای نمردن کافی است به کار گمارده می‌شوند.
سازمان ملل متحد به این دلایل روز ۱۸ دسامبر را به عنوان روز جهانی مهاجران تعیین کرد. با انسان‌ها نباید مثل بردگان رفتار کرد. مهاجران، بزهکار نیستند، بلکه انسان‌هائی هستند که می‌خواهند با حرمت و امنیت زندگی کنند.
با این‌همه،اغلب مهاجران نه تنها در آلمان، بلکه خیلی جاهای دیگر مورد تبعیض قرار می‌گیرند و به حاشیه جامعه رانده می‌شوند. فرار بسیاری از آن‌ها ناکام می‌ماند. اما تعداد آنانی که دوباره اقدام به فرار می‌کنند کم نیست. این را تصویرهای روزانه تایید می‌کنند. تصویرهائی که نشان می‌دهند در سراسر جهان، کنار مرزها چه رخ می‌دهد. در طول مرزهای ایالات متحده آمریکا و مکزیک یا در کنار دیوارهای بلند سرزمین‌های خارجی اسپانیا در شمال آفریقا.
در اغلب موارد این نارضایتی و بی‌چشم‌اندازی است که انسان‌ها را روانه سرزمین‌های بیگانه می‌کند. زیرا جائی که آن‌ها متولد شده‌اند، آزادی انتخاب ندارند. ویلی برانت، صدراعظم سوسیال دموکرات پیشین آلمان نیز، در زمان خود ناچار بود ده سال در خارج زندگی کند.
شخصیت‌های سیاسی یی مثل گنشر، یوشکا فیشر یا هورست کهلر نیز نمی‌توانستند بدون مهاجران در آلمان وجود داشته باشند. زیرا یکی از آلمان شرقی سابق می‌آید، پیشینیان دیگری از مجارستان برخاسته‌اند و رئیس‌جمهور فعلی در لهستان امروز زاده شده است.
مهاجران پول هنگفتی به زادگاه خود می‌فرستند. جمع این پول، در سراسر جهان ۲۳۰ میلیارد دلار در سال تخمین زده می‌شود.
این درست است که مهاجران با دست خالی می‌آیند. اما اکثرا چیزی نامرئی را با خود می‌آورند: یک خواست قوی برای ریشه دواندن در سرزمین بیگانه. به عنوان مثال، سازمان تجارت جهانی تخمین می‌زند که یک چهارم مدیران سیلیکون والی در خارج از آمریکا متولد شده‌اند.
هرگز در تاریخ بشریت، انسان ها به اندازه امروز در راه مهاجرت نبوده اند. امروزه از هر ۳۵ شهروند جهان، یکی مهاجر است. در آینده، کمتر انسانی در همانجائی خواهد زیست که به دنیا آمده است. پس زمان آن رسیده است که فرهنگ پذیرش تازه ای در برابر مهاجران تهیه کنیم. در آغاز یک ژست کوچک کافی است: "سلام! چه خوب که اینجا هستی. خوش‌آمدی".