زیباکلام: آیا حضرات به اخراج دانشجویان و استادان اعتراض کردند؟
۱۳۹۲ شهریور ۲۲, جمعه
به دنبال برکناری صدرالدین شریعتی، رئیس پیشین دانشگاه علامه طباطبایی، برخی از ا صولگرایان و آیات عظام از جمله مهدوی کنی و مکارم شیرازی واکنش‌های تندی نشان دادند. آن‌ها دولت حسن روحانی را متهم کردند که بر خلاف شعار "اعتدال" عمل می‌کند و به جای "کلید" با "داس و تراکتور" می‌خواهد تغییرات مورد نظرش را پیش ببرد.
در پاسخ به این اعتراضات، صادق زیباکلام نامه‌ای سرگشاده به مهدوی کنی و مکارم شیرازی نوشته و در آن از این دو پرسیده است که آیا «آن جنابان» در قبال عملکرد صدرالدین شریعتی «هرگز احساس مسئولیتی» نکردند؟
اشاره صادق زیباکلام به «صدها دانشجویی» است که در دوره ریاست صدرالدین شریعتی بر دانشگاه علام طباطبایی از ادامه تحصیل بازماندند و یا اخراج شدند.
او در نامه‌اش پرسیده است که «آیا آن حضرات در قبال خیل عظیم اساتید دانشگاه علامه که در دوران آقای دکتر شریعتی به دلیل آنکه افکار و عقایدشان خیلی با آرا حکومت همخوانی تداشت،اخراج، بازنشسته و ممنوع‌التدریس شدند، هرگز احساس وظیفه و مسئولیتی احساس ننمودند؟»
صادق زیباکلام در نامه خود به مهدوی کنی و مکارم شیرازی به «هزاران دختری» اشاره کرده است که «داوطلب تحصیل در دانشگاه علامه می بودند اما به دلیل سیاست های حجت‌الاسلام شریعتی از ورودشان به آن دانشگاه جلوگیری شد.» او از این آیات عظام پرسیده است که چرا هیچوقت در قبال این دختران احساس مسئولیت و تکلیف نکردند.
در دوران ریاست صدرالدین شریعتی بر دانشگاه علامه طباطبایی، جلوی فعالیت تشکل‌های دانشجویی مستقل گرفته شد، از ثبت نام برخی پذیرفته‌شدگان دوره های فوق لیسانس و دکترا به دلایل سیاسی خودداری شد و اخراج استادان باسابقه این دانشگاه باعث «سقوط غم انگیز جایگاه علمی بهترین دانشگاه علوم انسانی کشور» شد.
صادق زیباکلام با اشاره به همه این موارد پرسیده است که چرا نسبت به «سیاست‌های تنگ نظرانه جناب حجت‌الاسلام شریعتی هیچ وقت احساس مسئولیت و وظیفه نکردید؟»
او از «حضرات آیات ارجمند جنابان مکارم شیرازی و مهدوی کنی» سوال کرده است که چرا «احساس تکلیفی که در نتیجه قریب به یک ماه تصدی دکتر توفیقی سرپرست وزارت علوم» می‌کنند، «در قبال هشت سال عملکرد شورای عالی انقلاب فرهنگی، وزارت علوم و روسایی امثال حجت الاسلام شریعتی در فاصله ۸۴ تا ۹۲ » نکردند؟
صادق زیباکلام خطاب به این مراجع گفته است که هرساله بارها با این سوال روبرو میشود که در کجای قانون اساسی «حق تحصیل فقط محدود به کسانی میشود که طرفدار دولت و حکومت هستند؟»