نسرین ستوده: تا لغو حکم یا پایان محرومیت از وکالت به تحصن ادامه می‌دهم
۱۳۹۳ دی ۱, دوشنبه
رهگذرانی که از حوالی میدان آرژانتین تهران عبور می‌کنند، دو ماه است که در یکی از فرعی‌های منتج از این میدان مقابل ساختمان کانون وکلای دادگستری زنی را می‌بینند که با شالی سفید و پلاکاردی در دست مقابل این ساختمان ایستاده است.
نسرین ستوده، وکیل دادگستری از روز ۲۹ مهر (۲۱ اکتبر) در اعتراض به لغو سه‌ساله پروانه وکالتش توسط قضات دادگاه انتظامی وکلا در مقابل ساختمان کانون وکلای تهران به تحصن دست زده است.
او می‌گوید این حکم از سوی مقامات امنیتی به قضات دادگاه انتظامی وکلا دیکته شده و آنها در حقیقت در صدور این حکم از وزارت اطلاعات تبعیت کرده‌اند.
خانم ستوده در گفت و گو با دویچه‌وله تصریح می‌کند که یکی از اهدافش از این تحصن این بوده که به قضات مستقر در دادگاه انتظامی وکلا هشدار دهد که چنانچه در پروند‌ه‌های مربوط به وکلای مدنی از فشارهای وارده از طرف وزارت اطلاعات تبعیت کنند قطعا با چنین واکنش‌هایی روبرو خواهند شد.
این وکیل دادگستری البته تاکید می‌کند که اولین هدفش از این تحصن لغو حکم دادگاه انتظامی قضات درباره خودش بوده که او را به سه سال محرومیت از وکالت محکوم کرده اما این خواسته هنوز محقق نشده است.
استفاده از حق مدنی اعتراض
نسرین ستوده درباره هدف دیگر خود از این تحصن دوماهه می‌گوید: «من مایل بودم که با استفاده از حق مدنی اعتراض، به خودم و به دیگران و همینطور به حکومت ثابت کنم که می‌شود از این حق استفاده کرد؛ این حق مدنی ماست که تا زمانی که از آن استفاده نکرده‌‌ایم در حقیقت به آن تعیّن خارجی نداده‌ایم اما من خواستم به این حق عینیت خارجی ببخشم و به این هدفم هم رسیده‌ام».
خانم ستوده می‌گوید در این دو ماه تحصنش هیچ پیامی از طرف مسئولان حکومت دریافت نکرده اما برخی از مدیران کانون وکلا برای مذاکره با او پیش‌قدم شده‌اند. وی در یکی از این موارد مذاکره را می‌پذیرد و به همراه وکیلش با اعضای کانون به بحث می‌نشیند اما متوجه می‌شود که هیچ راهی برای توافق وجود ندارد و در نتیجه جلسه مذاکره بدون نتیجه پایان می‌گیرد.
اقبال عمومی به یک رفتار مدنی
برعکس مسئولان، مردم اما در این دو ماه با نسرین ستوده همراه بوده‌اند. او می‌گوید: «در این مدت همراهی مردم بسیار بیش از حد تصور من بوده، غیر از همراهانی که از ساعات اول این تحصن همراه من بودند، هم اکنون تعداد زیادی هستند که دو تا سه روز در هفته مرا همراهی می‌کنند. همینطور روزانه بین ۲۰ تا ۳۰ نفر بین یک ربع تا دوساعت اینجا کنار من می‌ایستند. وکلایی هستند که در مراجعه به کانون مراتب تاسف و اعتراض خودشان را به این حکم ابراز کرده و اعلام آمادگی می‌کنند که برای هر اقدامی همراه خواهند بود. فکر می‌کنم اینها همه بسیار ارزشمند است و اقبال عمومی به یک رفتار مدنی را نشان می‌دهد».
خانم ستوده معتقد است این نوع از اعتراض اجتماعی قابل تعمیم برای افراد و گروه‌های دیگر هم هست، به خصوص کسانی که به این حق خود واقفند. به عنوان مثال پیش از او محمد نوری‌زاد به چنین اعتراضی دست زده بود و پس از او هم مادر یکی از زندانیان سیاسی اعلام کرده بود که قصد دارد در صورت افزایش فشار بر فرزندش به چنین اقدامی دست بزند که البته با پایان یافتن فشارها بر فرزندش از این روش استفاده نکرد.
خانم ستوده معتقد است این نوع اعتراض مدنی تنها مخصوص موضوعات سیاسی نیست کما اینکه در یکی از روزهای تحصن او، شخصی به وی ملحق شده که ملک شخصی‌اش را با فشارهای مقام‌های رسمی از او گرفته بودند. این شخص با نوشتن همین جمله بر روی یک پلاکارد به تحصن در کنار نسرین ستوده دست می‌زند.
نسرین ستوده در دو ماه تحصنش مقابل کانون وکلای دادگستری دوبار بازداشت شد. یکی از این دوبار به همراه همسرش رضا خندان بود. با این وجود او می‌گوید این فشارها به هیچ وجه برایش غیرمنتظره نبوده و او همچنان به روال تا کنونی به تحصن خود ادامه می‌دهد.
خانم ستوده تاکید می‌کند: «من تحصنم را تا زمان لغو حکمم یا پایان سه سال محرومیت از وکالتم ادامه خواهم داد».