نظرات و برنامه‌های دو نامزد ریاست جمهوری در رابطه با ایران و عراق
۱۳۸۷ شهریور ۵, سه‌شنبه
رابطه با ایران
جان مک کین
نامزد حزب جمهوری‌خواه در واقع سیاستی را ادامه می‌دهد که از زمان انقلاب اسلامی در سال ۱۹۷۹ اجرا می‌شود؛ یعنی عدم ارتباط دیپلماتیک با ایران. در حال حاضر مهم‌ترین دلیل بحران میان دو کشور تهدیدات احمدی نژاد علیه اسرائیل، ادامه‌ی غنی‌سازی اورانیوم از جانب جمهوری اسلامی و به گفته‌ی جان مک کین، دخالت‌های ایران در عراق هستند.
جان مک کین اعلام کرده است که برای کاهش دخالت‌های ایران در عراق، نیروهای نظامی ایالات متحده در منطقه را تقویت خواهدکرد. او تصمیم جدی دارد که برنامه‌های هسته‌ای ایران را متوقف کند و از این طریق مانع دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای شود. مک کین خواهان تحریم و فشار بیشتر بر ایران است. او در یک سخنرانی در جمع لابی‌های اسرائیل، ایران را "بدترین" دشمن اسرائیل در خاور نزدیک نامید؛ دشمنی که می‌تواند موجودیت این کشور را به خطر بیاندازد.
مک کین در رابطه با حل کشمکش با ایران همه‌ی گزینه‌ها، حتی حمله‌ی نظامی را در نظر می‌گیرد. ناظران گمان می‌برند که مک کین از تنش در منطقه و جنگ احتمالی با ایران، برای تبلیغات انتخابی بهره خواهد برد. او در زمینه‌ی سیاست خارجی با تجربه‌تر از اوباما محسوب می‌شود.
باراک اوباما
نامزد دموکرا‌ت‌ها حاضر است بدون قید و شرط با ایران وارد مذاکره شود و برقراری روابط دیپلماتیک را بهترین راه برای فشار بر رژیم ایران می‌داند. به نظر او "دیپلماسی مستمر و فعال، همراه با تحریم‌های شدید" قادرند، مانع دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای شوند.
باراک اوباما می‌خواهد، در صورت پیروزی در انتخابات، به ایران پیشنهاد بدهد، از برنامه‌های هسته‌ای خود منصرف شود و از تروریسم دست بردارد. او گفته است که در عوض به ایران امکان عضویت در سازمان تجارت جهانی را خواهد داد، از سرمایه‌گذاری در ایران حمایت خواهد کرد و با این کشور روابط دیپلماتیک برقرار خواهد نمود.
به گفته‌ی اوباما، اگر ایران به خواست او پاسخ مثبت ندهد و "رفتار نگران‌کننده"ی خود را ادامه دهد، از نظر اقتصادی ضرر خواهد کرد و خود را به انزوای سیاسی خواهد کشاند.
اوباما گزینه‌ی نظامی علیه ایران را رد نمی‌کند اما آنرا آخرین امکان برای حل مشکل می‌داند. به همان شدتی که جنگ عراق را رد کرد، او بارها با هشدارهای دولت بوش در رابطه با حمله‌ی احتمالی به ایران مخالفت کرده است.
بحران عراق:
جان مک کی
ن
سناتور مک کین خیلی زود از استراتژی جورج دبلیو بوش در جنگ عراق انتقاد کرد. او اواخر سال ۲۰۰۶ خواستار این شد که نیروهای مستقر در عراق تقویت شوند. عراق، موضوع غالب در مبارزات انتخاباتی ریاست جمهوری آمریکا شده است. مک کین معتقد است که نیروهای بین‌المللی باید در عراق بمانند، تا زمانی که دولت عراق بتواند از مرزهای خود حراست کند، و دموکراسی در این کشور امکان رشد بیابد. به نظر مک کین، باید تا سال ۲۰۱۳ به این اهداف دست یافت.
او همچنین خواستار آن است که سازمان ملل متحد و بانک جهانی در عراق نقش مهمی ایفا کنند.
نامزد حزب جمهوری‌خواه، برخلاف رقیب دموکراتش اوباما، به‌طور منظم از نیروهای آمریکایی در عراق بازدید می‌کند. او همانند هم‌حزبیش جورج بوش، ایران وسوریه را به ایجاد بی‌ثباتی در عراق متهم می‌کند. او می‌گوید، در صورتی که رئیس‌جمهور شود، با کمک کشورهای دیگر جلوی این روند را خواهد گرفت.
مک کین در تمام سخنرانی‌هایش در مورد خطرات خروج زودهنگام نیروهای خارجی از عراق هشدار می‌دهد. او معتقد است که چنین کاری، حتی وعده‌ی آن، "بی‌مسئولیتی بسیار بزرگیاست". او در این رابطه به عواقب آن برای مردم عراق، منافع آمریکا و آینده‌ی خاور نزدیک اشاره می‌کند.
نظرات او در مورد عراق، به خاطر اینکه خودش ۵ سال در اسارت ویت‌کنگ‌ها بوده، برای بسیاری از آمریکاییان معتبر هستند.
باراک اوباما
نامزد حزب دموکرات از همان ابتدا با جنگ عراق مخالف بود. او در سال ۲۰۰۶ خواهان بازگشت سربازان آمریکایی از عراق شد. اوباما وعده داده است، در عرض ۱۶ ماه پس از موفقیت در انتخابات ریاست جمهوری، جنگ عراق را پایان دهد و بخش اعظم سربازان آمریکایی را از این کشور خارج نماید.
باراک اوباما خواهان آشتی گروه‌های گوناگون قومی و مذهبی در عراق است. او وعده می‌دهد که در صورت ایجاد صلح در عراق، ایران و سوریه را در بازسازی عراق دخالت دهد. او همچنین قول ۲ میلیارد دلار کمک به آوارگان عراقی را داده است.
اوباما گفته است که آمریکا باید به ساختن پایگاه‌های نظامی در عراق خاتمه دهد. او مایل است که نقش سازمان ملل را در بازسازی عراق تقویت کند و باعث شود که یک قانون اساسی جدید برای این کشور تنظیم گردد. در قانون اساسی جدید مسائلی چون تقسیم درآمد نفتی نیز تعیین خواهند شد.
باراک اوباما به عنوان نماینده‌ی کنگره، دوبار علیه افزایش بودجه برای جنگ عراق رای داده است. او البته مایل است که در کل، ارتش آمریکا را تقویت کند و نفرات آن را افزایش دهد.