وزارت کشور: خانه کارگر برای راهپیمایی درخواست دهد

مصطفی محمد نجار، وزیر کشور جمهوری اسلامی گفته است خانه ‌کارگر برای برگزاری راهپیمایی در روز کارگر درخواست دهد. به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، محمد نجار اعلام کرده است طبق قانون اگر تشکلی بخواهد تجمع یا راهپیمایی داشته باشد، باید درخواست خود را اعلام کند تا توسط استانداری و وزارت کشور نتیجه اعلام شود.

در روزهای اخیر علیرضا محجوب، دبیر کل خانه کارگر گفته بود درخواست برگزاری مجوز راهپیمایی روز کارگر به وزارت کشور ارائه شده، ولی تا کنون در خصوص آن نظری داده نشده است. محجوب روز دوشنبه (۲۸ فروردین) از وزارت کشور خواسته بود، هر چه سریع‌تر مجوز راهپیمایی روز جهانی کارگر را صادر کند.

علیرضا محجوب برپایی راهپیمایی روز جهانی کارگر (اول ماه مه) را طبق اصل ۲۷ قانون اساسی "از حقوق اصلی کارگران" خوانده و ابراز امیدواری کرده بود که کمیسیون ماده ۱۰ احزاب با برگزاری راهپیمایی در این روز موافقت کند.

علی آقازاده دافساری، عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس شورای اسلامی، از دیگر شخصیت‌هایی است که از همکاری وزارت کشور با کارگران برای برگزاری تجمعات و راهپیمایی‌های قانونی در سال جاری سخن گفته است.

این نماینده مجلس شورای اسلامی گفته است: «راهپیمایی کارگران در روز جهانی کارگر ممنوعیت ندارد و هر ساله در روز جهانی کارگر برنامه‌های بسیار وسیعی برای تجلیل از کارگران در ایران برگزار می‌شود.»

محسن رضایی، دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام، نیز از دیگر مقامات جمهوری اسلامی است که از راهپیمایی کارگران در روز ۱۱ اردیبهشت سال جاری استقبال کرده و گفته بود «وزارت کشور نیز مجوز برگزاری این کار را می‌دهد».

"سیر قهقرایی" برگزاری روز جهانی کارگر در ایران

پیش از این سیامک طاهری، خبرنگار حوزه کار در تهران، در گفت‌و‌گو با دویچه وله به بررسی علل حمایت برخی از سیاستمداران از برگزاری مراسم روز جهانی کارگر در ایران پرداخته بود: «دولتمردان در دعوای درون حکومت سعی می‌کنند به پاره‌ای از خواست‌های کارگران توجه کنند.»

به گفته طاهری: «امسال با توجه به حرکاتی که اخیرا در درون مجموعه‌‌حاکمیت دیده می‌شود، مثل صحبت‌های اخیر آقای رفسنجانی یا دیگر کسانی که در درون حاکمیت هستند ولی ناراضی‌اند یا در حاشیه‌حاکمیت قرار دارند، طبیعتا برای جلب حمایت کارگران در دعوای درون حکومتی سعی می‌کنند به پاره‌ای از خواسته‌های آن‌ها توجه نشان دهند. فکر می‌کنم صحبت‌های آقای محسن رضایی را هم باید در این چارچوب دید.»

این خبرنگار حوزه کار در تهران "سیر قهقرایی" برگزاری روز جهانی کارگر پس از انقلاب در ایران را چنین تشریح کرده بود: «بعد از انقلاب روز اول ماه مه به عنوان روز تعطیل عمومی اعلام شد و تا چند سال هم این وضعیت ادامه داشت. ولی با توجه به محدود شدن فعالیت مدام تشکل‌های کارگری و برچیده شدن بسیاری از سندیکاها و تشکل‌های کارگری، کم کم این مسئله هم شامل محدودیت‌شد و تبدیل شد به روز تعطیل کارگری. به این معنا که واحدهای کارگری تعطیل می‌شدند، ولی تعطیل عمومی نبود. بعدها این امر هم شامل محدودیت شد و بیشتر در کارخانه‌های بزرگتر به جمع‌شدن کارگرها و برگزاری مراسم در درون کارخانه‌ها تبدیل شد. در سیر قهقرایی این حرکت، بعدها با انجام یکسری مراسم تشریفاتی که کارفرمایان یا مدیران کارخانه، به‌خصوص مدیران دولتی، که در آن یک سخنرانی خیلی آبکی را انجام می‌دادند، مراسم را به این ترتیب سپری می‌کردند و مراسم تمام می‌شد.»

کارگران ایرانی در حالی به استقبال اول ماه مه (۱۱ اردیبهشت) – روز جهانی کارگر – می‌روند که شورای عالی کار حداقل دستمزد کارگران در سال ۱۳۹۱ را ۳۸۹ هزار و ۷۵۴ تومان تعیین کرده است. خانه کارگر در روزهای پایانی سال ۱۳۹۰ خط فقر شدید در کلان‌شهرها برای یک خانواده ۴ نفره را ۸۲۰ هزار تومان اعلام کرد.