کارگران: کار پروژه‌ای در صنایع نفت ایران یک اردوگاه کار اجباری است
۱۳۹۲ اسفند ۱۷, شنبه
۴۲۰ کارگر پارس‌جنوبی با ارسال طوماری به "شورای عالی کار" خواستار اجرای وعده حسن روحانی درباره افزایش متناسب مزد و تورم شده‌اند.
خبرگزاری "ایلنا" شنبه ۱۷ اسفند ۱۳۹۲ در گزارشی نوشت کارگران پارس‌جنوبی در این طومار نوشته‌اند: «حداقل حقوق یک خانوار کارگری با دو فرزند (۴ نفر) باید به گونه‌ای محاسبه گردد که این سرپرست خانواده قادر باشد هزینه‌های مسکن، آموزش و پرورش، بهداشت و درمان، تامین غذا و پوشاک این خانوار ۴ نفره را پرداخت نماید.»
پیش از این سایت "خبرآنلاین" جمعه ۹ اسفند ۱۳۹۲ گزارش داد که بررسی‌های "کمیته مزد شوراهای اسلامی کار تهران" نشان می‌دهد که هر خانوار چهارنفره در تهران برای گذران زندگی خود حداقل به یک میلیون و ۷۶۰ هزار تومان نیاز دارد. رقمی که ۳ و نیم برابر حداقل مزد فعلی (۴۸۷ هزار تومان) است.
کارگران پروژه‌ای نفت و گاز پارس جنوبی در ادامه نامه‌شان به شورای عالی کار همچنین به توصیف شرایط سخت کاری خود پرداخته‌اند. آن‌طور که در این نامه آمده طبق قانون کار ایران، زمان کار کارگر در طول روز ۸ ساعت است و اضافه کاری در صورت موافقت کارگر، نباید از دو ساعت در روز بیشتر باشد و هر روز هم نباید اضافه کاری وجود داشته باشد. این در حالی است که کارگران و همه نیروی کار پروژه‌ای روزانه ۱۲ ساعت کار می‌کنند.
این کارگران به مقایسه شرایط کار همکاران‌شان در سایر نقاط جهان پرداخته و نوشته‌اند که در اکثر کشورهای جهان کارگران پروژه‌ای پس از دو هفته کار، دو هفته به مرخصی می‌روند و حقوق کامل یک ماه را دریافت می‌کنند. چرا که کارگران پروژه‌ای طی دو هفته کار روزانه ۱۲ ساعته با احتساب ۴۰ درصد بابت ساعات اضافه کاری در روز (۴ ساعت هر روز اضافه کاری)، مجموع کارشان بالغ بر ۱۹۳ ساعت است که از یک ماه کار کارگری که در شهر زندگی می‌کند و شب را در کنار خانواده‌اش به سر می‌برد بیشتر است.
«اردوگاه‌های کار اجباری»
آن‌طور که کارگران پروژه‌ای نفت و گاز پارس جنوبی نوشته‌اند کارگران پروژه‌ای ۲۴ ساعته در اختیار پروژه هستند، و در خوابگاه‌ها زندگی عمومی دارند. بابت حداقل‌های بهداشتی، مسکن و غذا و بدون هیچ امکانات رفاهی و یا ورزشی زندگی می‌کنند. این وضعیت کاری در حالی ادامه دارد که یک کارگر پروژه‌ای باید ۲۴ روز در ماه و ۲۴ ساعته در پروژه و خوابگاه‌های عمومی با روزی ۱۲ ساعت کار پر شتاب به سر ببرد.
در پایان این نامه کار پروژه‌ای در صنایع نفت و پتروشیمی ایران به "اردوگاه‌های کار اجباری" تشبیه شده است.
در همین زمینه حسین راغفر کارشناس اقتصادی در گفت‌وگویی با خبرگزاری "ایلنا" اوج اعمال سیاست سرکوب مزد کارگران را اقدامات دولتی در هشت سال گذشته دانسته که "باعث شده تا در کنار افزایش تورم لجام گسیخته دستمزد کارگران بیش از هر زمان دیگری کاهش یابد".
به گفته این کارشناس اقتصادی در سال‌های اخیر با توزیع ناعادلانه ثروت و دور شدن تدریجی از اقتصاد مولد، مشاغل مرتبط با سوداگری و دلالی در کنار فعالیت‌های پنهان تشدیدکننده آسیب‌های اجتماعی در ایران به‌وجود آمده است.
افزایش سرسام‌آور قیمت‌ها طی سال‌های گذشته در ایران به معضل بزرگ معیشتی بخش‌های بزرگی از جامعه و از جمله خانوارهای کارگری بدل شده است.