کایلاش ساتیارتی: مبارزه برای حقوق کودکان در هند درافتادن با مافیا است
۱۳۹۳ مهر ۱۹, شنبه
جایزهی صلح نوبل امسال به ملاله یوسفزی، کنشگر نهاد "کارزار آموزش دختران" از پاکستان و کایلاش ساتیارتی، فعال حقوق کودکان از هند، به طور مشترک تعلق گرفت.
کایلاش ساتیارتی که ۶۰ سال دارد، تا کنون هزاران کودک هندی را که به اجبار به کارهای طاقتفرسا تن داده بودند، نجات داده و امکانات آموزشی و تحصیل در اختیار آنان گذاشته است. این پایهگذار جنبش " کودکی را نجات دهید"، در گفتوگوی اختصاصی با بخش آلمانی دویچهوله به "اهمیت فوقالعادهی این جایزه برای صدها میلیون کودکی که هر روز حقوق آنان پایمال میشود" اشاره میکند و میگوید: «این جایزه به من برای مبارزه با بردهداری و استثمار کودکان قدرت بیشتری میبخشد.»
انگیزهی فعالیت
این مهندس برق متعهد که همراه با دیگر کنشگران حقوق بشر هند، چندین مرکز توانبخشی برای کودکان بنا کردهاست، در بارهی انگیزهی فعالیتهای خود، از دوران کودکیاش یاد میکند و میگوید: «کمک به بچههایی که دوران کودکی آنها به دست چپاولگران غارت میشود، از ابتدا آرزوی قلبی من بوده است.»
ساتیارتی تاکید میکند که او و همراهاناش برای تحقق بخشیدن به این آرزو میبایست با "گروههای مافیایی و بزهکاران سودجود" در بیفتند: «این مبارزهای بسیار دشوار بود و هست. من در این راه، دو تن از همکارانم را از دست دادهام. یکی از آنان به ضرب گلوله کشته شد و دیگری را به قصد کشت آنقدر کتک زدند که جان باخت.»
این مبتکر که کارزار بینالمللی "راهپیمایی جهانی علیه کار کودکان" را در سال ۱۹۹۸ بهراه انداخت، در مورد ریشهکن کردن کار کودکان در هند میگوید: «هنوز راه طولانیای در پیش است. هنوز باید روشنگری کرد تا توجه مردم، دولت و بخش خصوصی به رعایت حقوق حقهی کودکان جلب شود.» به نظر ساتیارتی، اهدای جایزهی نوبل صلح، به او و همکاراناش کمک میکند وظایف خود را در این زمینه "بهگونهای موثرتر" انجام دهند.
طرح فعالیتهای مشترک
ساتیارتی، در مورد ملاله یوسفزی، شریک جایزهی نوبل صلح امسال میگوید که پس از اعلام خبر، تلفنی با او گفتوگو کرده و در بارهی برپایی کارزارهای مشترک در جهت تامین امکانات آموزشی برای کودکان و دختران جوان صحبت کرده است: «ما در این باره هم حرف زدیم که چطور میتوان در منطقه و جهان، دوباره صلح برقرار و در آرامش زندگی کرد.»
این مدافع حقوق کودکان در پاسخ به این پرسش که دریافت این جایزه چه تاثیری بر زندگی او خواهد گذاشت گفت: «من در رابطه با کارزار "راهپیمایی جهانی علیه کار کودکان" در ۱۴۰ کشور جهان فعالیت دارم. احتمالا این گروهها، برنامههای زیادی تدارک میبینند و من هم میتوانم در آنها حضور داشته باشم. یعنی باید بیشتر از گذشته سفر کنم.»