"آدم جمع‌کنی" هم به فهرست مشاغل عجیب در ایران اضافه شد
۱۳۹۳ مرداد ۲۳, پنجشنبه
اگر تا پیش از این برای شهادت دادن در دادگاه‌ها و ورزش‌های گروهی مثل فوتبال، والیبال یا بسکتبال احتیاج به آدم‌های زیادی داشته‌اید، احتمالا شما هم به کار "آدم جمع‌کنی" پرداخته‌اید. کاری که شما زمانی از سر ناچاری انجام داده‌اید، به تدریج در حال تبدیل شدن به یک شغل جدید است. حالا شما می‌توانید ادعا کنید که زمانی شاغل بوده‌اید و در این زمینه هم تجربه‌کاری دارید.
روایتی از تجربه عینی این موضوع البته پیش از این در فیلم "چند می‌گیری گریه کنی؟" ساخته شاهد احمدلو بر پرده سینما تصویر شده است؛ روایت مردی در آستانه مرگ که چون دوست و فامیلی ندارد، به دنبال آدم‌هایی است تا پس از مرگ و در مراسم ختم‌اش برایش گریه و زاری کنند. این فیلم آینه تمام‌نمای همین شغلی است که امروزه در حال تبدیل شدن به یک منبع درآمد بالا است.
تا پیش از این آدم جمع‌کنی به طور رسمی فقط در عالم سینما با عنوان "سرپرست هنروران" شناخته می‌شد؛ جمع کردن آدم برای صحنه‌هایی که قرار است یک عروسی، ختم، مهمانی یا حتی سخنرانی یک سیاستمدار یا مدیر را در یک گردهم‌آیی به تصویر بکشند. حالا این شغل نه تنها به مراسم عزا و عروسی آمده، که در سیاست هم رخنه کرده است. از قرار این شغل "تازه‌وارد" بیش از همه نیز مورد پسند ونیاز نامزدهای انتخاباتی است.
باورش کمی عجیب به نظر می‌رسد، اما گفت‌وگوی خبرنگار "اقتصاد نیوز" با یکی از همین به اصطلاح آدم "جمع‌کن"ها، مهر تائیدی بر وجود و رواج چنین شغل کاذبی در ایران می‌زند.
اول پول، بعد آدم
به نوشته "اقتصاد نیوز"، شغل واقعی این خانم که در تهران ساکن است و در حوزه روابط عمومی تحصیل کرده، تدارک دیدن و مهیا کردن افراد برای حضور در همایش‌ها و مراسم‌هاست. به نحوی که بنا به خواسته کارفرما او می‌تواند سالن یک همایش را با ۵۰۰ تا هزار نفر پر کند.
این خانم که در این گفت‌وگو اشاره‌ای به نامش نشده، همچنین این توانایی را دارد تا در طبقه‌بندی‌های مختلف سنی، تحصیلی و حتی جنسیتی برای یک مراسم میهمان فراهم کند؛ مهمانانی که به گفته وی بسته به نوع مراسم تشویق می‌کنند، سوت و کف می‌زنند، ساکت و آرام می‌نشیند یا برعکس در برخی مباحث فعالانه شرکت دارند.
"سفارش آدم" برای عزا یا شادی فرقی ندارد، فقط قیمت‌ها بسته به تعداد آدم‌ها و مناسبت متغیرند. به گفته این خانم دستمزد این آدم‌ها باید زود پرداخت شود، برای همین هم او پول پیش می‌گیرد تا اگر اتفاقی افتاد، بعدا مشکلی پیش نیاید.
افراد سالمند ویژه مراسم ختم
اگر پیش از این مهمانی رفتن می‌توانست برای مهمان خرج بتراشد، با این روش شاید بر عکس به منبع درآمد هم تبدیل شود، چراکه دیگر لازم نیست تا او دست در جیب کند. در عوض با این روش صاحبخانه تازه در جیب مهمان پول هم می‌گذارد.
این خانم می‌گوید بابت این کار تاکنون پولی نگرفته است، اما فرد سفارش‌دهنده باید برای هر فرد ۲۰ تا ۵۰ هزار تومان بپردازد. به علاوه هزینه اتوبوس و مینی‌بوس که چیزی در حدود ۹۰ تا ۱۵۰ هزارتومان است.
به‌عنوان مثال در مراسم ختم باید زنان مسن و پیرمردان حضور بیشتری داشته باشند تا "نشان دهند متوفی فرد خیری بوده است." هزینه برای هر فرد مسن از قرار ۲۵ هزار تومان است. چرا که به گفته این "آدم جمع‌کن"، جمع و جور کردن افراد سالمند خیلی سخت‌تر از جوانان است.
از ختنه سوری تا جشن تولد با مهمانان بی‌دستمزد
بعضی‌ها دوست دارند مراسم جشن تولد یا "ختنه‌سوران" باشکوهی را برای فرزندشان برگزار کنند. این خانم یک‌بار برای یک جشن تولد به گفته خودش ۵۰ بچه اجیر کرده است. او در گفتگو با "اقتصاد نیوز" می‌گوید، برای این بچه‌ها لباس خوب خریده و شیک و تمیز آنان را به مراسم برده است. حتی مادر بچه از طرف این بچه‌ها، هدیه خریده تا به فرزندش اهدا شوند.
در فهرست این خانم افرادی هستند که به شام یا ناهار هم راضی می‌شوند و چشم‌داشتی به دستمزد ندارند. او معتقد است: «ما به آنان سرویس می‌دهیم و رایگان می‌آوریم و رایگان از آنها پذیرایی می‌کنیم. به هر حال هر همایشی یک خروجی دارد. قرار نیست به همه پول بدهیم. خب، اگر بدهیم فردا روزی بد عادت می‌شوند و در این همایش‌ها شرکت نخواهند کرد. گاهی فقط پول غذا می‌دهیم و گاهی همین را هم نمی‌دهیم. تمام هدف ما دخیل کردن مردم در مسائل اجتماعی است. به همین دلیل گاهی بدون دریافت هیچ مبلغی افراد زیادی را جمع می‌کنیم. کار ما در اصل این است.»
سیاسیون در پی آدم جمع‌کن معتبر
این "سفارش‌دهنده آدم" در انتخابات ریاست جمهوری سال گذشته افراد زیادی را برای یکی از نامزدها جمع کرده است. البته او معتقد است: «اسم این کار، فعالیت سیاسی نیست. من زنی خود ساخته‌ام که زجرهای زیادی کشیده‌ام. چند سال پیش من را به دفتر بخشدار هم راه نمی‌دادند، اما امروز کاندیداهای انتخاباتی دوست دارند با من کار کنند. درآمد اصلی من از این راه به دست می‌آید. در مناطق ۲۲ گانه تهران گروه دارم. مثلا به آنها می‌گویم که این نمایندگان مجلس؛ اینها را حمایت کنید. در ازای آن هم طبیعتاً تماس‌ها و هزینه‌های تلفن های همراه هزینه‌بر است و پرداختش با متقاضی است. در این مواقع که انتخابات مجلس است، کسی که حضور می‌یابد طبیعتاً به دنبال خواسته‌ای است. حال یا مادی یا معنوی. در ابتدا نمی‌توان بدون هزینه از آنها درخواست شرکت در این برنامه‌ها را داشت. به هر ترتیب بنده تحصیلاتم روابط عمومی است و تلاش می‌کنم از این تخصص در این زمینه بهره ببرم.»
"هنر من بردن مردم به‌پای صندوق‌های رای است"
او در پایان مصاحبه‌اش با حذف نام کاندیدهای انتخاباتی می‌گوید: «باعث افتخار است که بگویم که در تیم آقای ....فعالیت کرده‌ام. تلاش خودم را هم کرده‌ام. هرچند او در انتخابات ناکام ماند. با وجودی که در گذشته فعالیت‌هایی هم برای آقای ...داشتم، اما در انتخابات ریاست‌جمهوری با ایشان همکاری نکردم. البته پسرم از ظرفیت‌هایی که من داشتم برای همکاری با آقای ... استفاده کرد و با حدود ۳۰ دستگاه اتوبوس، آدم برای همایش او فرستاد. من کاری به مسائل سیاسی ندارم. همین که بتوانیم مردم را تشویق به حضور پای صندوق‌های رای کنیم، وظیفه‌مان را انجام داده‌ایم. من نمی‌توانم به شرکت‌کنندگان بگویم که به دکتر روحانی رای بدهند یا به دکتر قالیباف. هنرمندی من همین است که بتوانم افراد را پای صندوق رای بکشانم. بقیه مسائل و هر گونه تصمیم‌گیری دیگر با خود شرکت‌کنندگان است. درواقع من هم برای افراد بیکار شغل درست کرده‌ام وهم برای بندگان خدا که دوست دارند مجلسشان پرفروغ باشد.»