آمریکا: مخالفت با ’پ ک ک‘، موافقت با ’پژاک‘

رجب اردوغان، نخست‌وزیر ترکیه به آمریکا رفته است. برخی محافل سیاسی در ترکیه در این مورد که ملاقات اردوغان با جورج بوش باعث ابهام‌زدایی از سیاست آمریکا در ’کردستان‘ شود، شک دارند. مقامات آمریکایی در بیانیه‌های سیاسی خود با ’پ ک ک‘ ("حزب کارگران کردستان") مخالفت می‌کنند و خواهان آرامش در نواحی کردنشین منطقه هستند. ترکها در کنفرانس استانبول از زبان کاندولیزا رایس، وزیر خارجه‌ی آمریکا، از این گونه اظهارات شنیدند، اما اکنون می‌گویند که به جای حرف، عمل می‌خواهند.

پس از کنفرانس استانبول، تعدادی از دفترهای ’پ ک ک’ در شمال عراق بسته شدند و هشت سرباز گروگا‌ن‌گرفته‌‌شده‌ی ترک آزاد گشتند. ترکها فشار آمریکا را در این رویدادهای مثبت مؤثر می‌دانند و خواهان آن اند که واشنگتن کمک عملی بیشتری به آنان کند. علی باباجان، وزیر امور خارچه‌ی ترکیه، گفته است: «ما انتظارات زیادی از آمریکا داریم. حکومت آمریکا − اگر مشترکا علیه ترور ’پ ک ک‘ اقدام کنیم − نقشی کلیدی دارد. دوران حرف زدن به پایان رسیده است. حال باید عمل کرد.»

مسئله‌ی آمریکا منطقه است، نه فقط شمال عراق

حرف می‌تواند دوپهلو باشد، عمل نه. دست کم در موقعیت‌هایی باید صریح و روشن باشد و معلوم کند که در برخورد با یک پدیده چه رویه‌ای پیش می‌گیرد. روشن چکیر، تحلیل‌گر ترک، بر اساس این منطق روی سیاست دوگانه‌ی آمریکا در قبال ’پ ک ک‘ دست می‌گذارد و به این موضوع اشاره می‌کند که آمریکا از ’پژاک‘ پشتیبانی می‌کند که بازوی ایرانی ’پ ک ک‘ است، یعنی درست شده است برای درگیری با حکومت ایران.

روشن چکیر تناقض ظاهری مخالفت آمریکا با ’پ ک ک‘ و موافقت آن با ’پژاک‘ را این گونه توضیح می‌دهد: «مسئله‌ی آمریکا در سیاستش در خاور نزدیک لزوما متمرکز بر شمال عراق نیست. مسئله‌‌ی مطرح، خود عراق است و نیز ایران و سوریه. تکوین و تقویت ’پژاک‘، که شاخه‌ای از ’پ ک ک‘ است، مبتنی بر مقاصد آمریکا در ایران است. اگر آمریکا واقعا می‌خواست با ’پ ک ک‘ دربیفتد، دیگر ’پژاک‘ به چه کارش می‌آمد؟ هر دو سازمان مقر مرکزی‌شان در کوهستان قندیل است. سرکوب ’پ ک ک‘ بدون سرکوب ’پژاک‘ عملا غیر ممکن است، زیرا این دو تشکیلات، ساختاری درآمیخته با یکدیگر دارند.»

ر / تاگس‌شاو، خبرگزاری آلمان