آینده بازسازی آثار ویران‌شده در پالمیرا روشن است
۱۳۹۵ فروردین ۲۸, شنبه
در حالی که نیروهای ارتش سوریه و روسیه پس از آزادسازی پالمیرا در ۲۷ مارس ۲۰۱۶، مشغول پاکسازی مناطق مین‌گذاری‌شده در این شهر هستند، کارشناسان می‌گویند که میزان تخریب بناها و آثار باستانی آن کمتر از آنی است که گمان می‌رفت.
بیشتر بخوانید:باستان‌شناس فرانسوی: پالمیرا نباید تبدیل به دیسنی‌لند شود
به گفته‌ی مأمون عبدالکریم، مدیرکل آثار باستانی و موزه‌های سوریه، ۸۰ در صد شهر از گزند افراط‌گرایان داعشی در امان مانده است.
بناهای ویران شده
از جمله بناهایی که در اثر درگیری میان نیروهای ارتش سوریه و روسیه با شبه‌نظامیان "دولت اسلامی" ویران شده، دژ معروفی است که مسلمانان در قرن ۱۳ میلادی برای دفاع از خود در جنگ‌های صلیبی بر فراز تپه ساخته بودند.
گفته می‌شود که ویرانه‌های معبد بعل (خدای باد) که تروریست‌ها در ۳۰ اوت ۲۰۱۵ منفجر کردند، به زحمت قابل بازسازی است. هم‌چنین خساراتی که بر بنای "طاق پیروزی" این شهر وارد آمده، بسیار سنگین است. شبه‌نظامیان داعش این بنای ۲ هزار ساله را که به گفته‌ی باستان‌شناسان جواهری در میان آثار تاریخی شهر بود، با مواد منفجره ویران کردند.
آثار قابل ترمیم
یکی از آثاری که امید می‌رود به خوبی بازسازی شود، مجسمه‌‌های ۱۵ تنی شیرهای معروف پالمیرا است که گروه تروریستی "دولت اسلامی" در ماه ژوئن سال گذشته آن‌ها‌را ویران کرد. به گفته احمد دیب، یکی از باستان‌شناسان سوری، می‌توان مجسمه‌ها را با جمع‌آوری قطعه‌های آن دوباره‌سازی کرد.
مأمون عبدالکریم معتقد است که ترمیم و بازسازی بناها و آثار باستانی خسارت‌دیده و ویران‌شده پالمیرا، به پنج سال زمان نیاز دارد.
بیشتر بخوانید:ارتش سوریه شهر تاریخی پالمیرا را پس گرفت
پالمیرا که به آن "مروارید صحرا" هم می‌گویند، در سال ۱۹۸۰ از سوی یونسکو به عنوان "میراث فرهنگ جهانی" شناخته شد. علاوه بر دولت سوریه، سازمان یونسکو نیز کمیسیونی برای فراهم‌آوردن مقدمات بازسازی این شهر تشکیل داده است.
پالمیرا در ۲۳ ماه مه سال ۲۰۱۵ به دست شبه‌نظامیان "دولت اسلامی" افتاد. گفته می‌شود دلیل این که تروریست‌ها این شهر را مانند برخی از شهرهای عراق با خاک یک‌سان نکرده‌اند، شایعه‌ی وجود "گنجی ۲ تُنی" بوده که گویا قرن‌ها در گوشه‌ای از شهر در خاک مدفون مانده است.
بیشتر بخوانید:داعش بنای تاریخی "طاق پیروزی" پالمیرا را تخریب کرد
شاهدان عینی می‌گویند، دولت اسلامی اغلب نیروی خود را صرف یافتن این گنج کرده و فرصتی برای تخریب بیشتر شهر نداشته است.