اجلاس ناتو و سود و زیان روسیه

گاه یک روزنامه فرانسوی در زمینه بازگشت این کشور به ساختار نظامی پیمان ناتو، دو تفسیر متفاوت از دو روزنامه روسی در زمینه نتایج اجلاس ناتو در بخارست و تفسیر روزنامه آلمانی فرانکفورتر روندشاو از عدم پذیرش کشورهای گرجستان و اوکرائین در ناتو ، دست چینی است از نگرش هائی که در مورد این اجلاس در رسانه های اروپائی انعکاس یافته است.

بنا بر تصمیم ژنرال شارل دوگل، فرانسه در سال ۱۹۶۶ از ساختار نظامی ناتو خارج شد و فقط به لحاظ سیاسی به عضویت خود در این پیمان دفاعی ادامه داد. نیکلا سارکوزی رئیس جمهور فرانسه در نشست جاری سران ناتو در بخارست اعلام کرد که فرانسه بزودی بطور کامل در این پیمان حضور خواهد یافت.

روزنامه پاریس نورماندی در تفسیری در زمینه این تصمیم چنین می نویسد:« سارکوزی اعلام کرد در صورتی که آمریکا اجازه ایجاد یک سیاست تدافی اروپائی را بدهد، فرانسه بطور کامل به ناتو می پیوند. این معامله بدی نیست، زیرا آمریکا تا به حال مخالف یک سیاست تدافی اروپائی بود. اگر سارکوزی رودست نخورده باشد، حال چنین امکانی فراهم شده است. سارکوزی ژوکر خود را بازی کرد و اعلام داشت که فرانسه در بهار آتی کاملا به ناتو خواهد پیوست. اما در مقابل تنها بوش در توضیحی کلی گفت که اروپا باید در آینده نقش مهمتری در سیاست جهانی ایفا کند».

روزنامه روسی کومرسانت در مطلبی تحت عنوان «روسیه بازنده اجلاس ناتو» در تفسیری در زمینه این نشست چنین می نویسد: «در نشست ناتو، امید به ناامیدی تبدیل شد. گرجستان و اوکرائین و مقدونیه به برنامه زمانبندی شده برای عضویت در ناتو راه نیافتند. برخی از متخصصان این تصمیم ناتو را پیروزی دیپلماتیک برای مسکو می دانند. اما در نهایت این روسیه بود که بازنده نشست بخارست شد، زیرا استقبال ناتو از پروژه دفاع ضد موشکی برای مسکو عواقب جدی تری خواهد داشت تا به تعویق افتادن عضویت تفلیس و کیف. در نهایت پروژه آمریکائی دفاع ضد موشکی به پروژه ناتو تبدیل شد. حال روسیه به مراتب با دشواری بیشتر برای جلوگیری از اجرای این پروژه روبرو خواهد شد. اگر قبلا مسکو با واشنگتن، پراک و ورشو درگیر بود، حال در مقابل قدرت عظیم ناتو قرار گرفته است».

روزنامه روسی کومسوملسکایا پراودا، نشست ناتو را شکستی برای جرج بوش ارزیابی کرده و چنین می نویدس:«بوش نتوانست متحدان اروپائی خود را متقاعد نماید. این بدان معنی است که در سه تا پنج سال آینده گرجستان و اوکرائین بطور کامل عضو ناتو نخواهند شد. آدم می تواند اروپائیان را درک نماید. آنها اجازه ندادند تا به مبارزه انتخاباتی آمریکا کشانده شوند. بوش می‌خواست به آمریکائیان نشان دهند که جمهوریخواهان توانائی گسترش ناتو به تا اعماق شرق را دارد، اما بین اروپا و آمریکا یک اقیانوس قرار دارد و این درحالی است که روسیه بخشی از اروپاست. در سیاست کشورهای بزرگ اروپائی مناقشه با رئیس جمهور جدید روسیه قبل از سرکارآمدنش، جائی ندارد. این شکست واشنگتن اما منجر به اتخاذ یک تصمیم هم گردید و آن اینکه، درهای ناتو کماکان بر روی گرجستان و اوکرائین باز است».

روزنامه آلمانی فرانکفورتر روند شاو در تفسیر نشست ناتو چنین می نویسد:« اعضای پیمان نشان دادند که کلوپ سرتکان دادن در مقابل واشنگتن نیستند. دلائل خوبی برای عدم پذیرش این کشورها وجو داشت. آنها به لحاظ داخلی هنوز پخته نیستند و در عرصه سیاست امنیتی نیز عضویت آنها در ناتو علائم خوبی به سوی روسیه نمی فرستند. پیروزی در این مرحله تنها در صورتی به یک موفقیت تبدیل خواهد شد که مشکل دیگری حل شود و آن سیستم دفاع ضد موشکی آمریکا و خروج از قرارداد سلاح های متعارف از سوی روسیه است. در این زمنیه تنها یک چیز کمک خواهد کرد و آن تدوین یک استراتژی کلی امنیتی برای ناتو است. در این زمینه ایده مرکل بسیار پسندیده است. طبق آن چنین استراتژی دیگر نباید به ابزار نظامی محدود گردد و ناتو باید به پیمان حافظ صلح تبدیل شود».