اردوى موسيقى ايرانى در آلمان
۱۳۸۵ شهریور ۳, جمعه
مى گويد:
دويچه وله: اردوى سه روزه موسيقى ايرانى دوباره در آلمان برگزار مى‌شود. ممكن است در اين مورد توضيح بدهيد كه چه برنامه‌هايى را شما براى اين اردو درنظر گرفته‌ايد؟
درخشانى: من فقط توضيحا اين موضوع را بگويم كه اين اردو ششمين اردوست، يعنى ششمين سالى است كه برگزار مى‌شود. در شش سال پيش خانم رزمارى باخ يكى از هنرجويان آلمانى من، اولين بار اين اردو را سازماندهى كرد و در گفتگو با هنرجوها اينكار ادامه يافت. در اين اردو تمام علاقمندان به موسيقى ايرانى، نوازندگان، چه حرفه‌اى، چه آماتور همه مى‌توانند، شركت كنند و چند روزى را دور هم با ساز و موسيقى بگذرانند. در اين اردو علاوه بر جنبه‌ى در كنار هم بودن، بخش‌هاى آموزشى، چه در زمينه‌ى هم‌نوازى، چه در زمينه‌ى كلاس‌هاى تخصصى Workshop برقرار مى شود. شب‌هاى اردو هم براى دوستانى كه دور هم جمع مى‌شوند، شب‌هاى خاطره‌انگيزى است. هر كس اثر هنرى را عرضه مىكند و روز آخر اردو هم كارى كه بچه‌ها در اين چند روز با هم تمرين مى‌كنند، بصورت يك برنامه اجرا مى‌شود.
دويچه‌وله: آيا كسانى كه در اين اردو شركت مى‌كنند، بايد يك ساز ايرانى را خوب بنوازند؟
درخشانى: نه به آن شكل، اگر خوب بنوازند كه مسلما بهتر است ولى واقعا در اين سال‌هايى كه اردو تشكيل شده، هنرجوهايى در آن شركت كردند كه حتى تازه‌كار هم بودند و تعدادى هم كه فقط علاقمند به موسيقى بودند، شركت مى‌كردند كه علاوه بر اينكه بهشان خيلى خوش گذشت، با خيلى از چيزها در ارتباط با موسيقى آشنا شدند و ما با اين افراد كار مى‌كنيم و در برنامه‌ى روز آخر بصورت كر chor در آن اجرا شركت مى‌كنند و مى‌خوانند و اكثرا هم كسانى هستند كه به هر حال با موسيقى آشنايى دارند. ما سعى مى‌كنيم، تمام افرادى را كه در اين اردو شركت مى‌كنند در آخرين روز اجرا، به نحوى فعالانه در اجرا حضور داشته باشند و يك كار جمعى بزرگ را تجربه بكنند، كار جمعى كه ما هميشه از آن فرار مى‌كنيم، ولى واقعا فضاى خيلى خوبى ايجاد مى‌شود. بنابراين لزومى نيست كه حتما نوازنده‌ى خوبى باشند، البته نوازنده‌هاى خوب هم شركت كردند، در كنار مبتدى‌ها و ديگران با فروتنى نشستند و همراهى كردند، همه با هم كارى دستجمعى را پيش بردند.
دويچه‌وله: آقاى درخشانى، شما هدفتان از برگزارى اردوهاى موسيقى اينچنينى چيست؟
درخشانى: من در شهرهاى مختلف آلمان، در دانمارك، در هلند، كلاس موسيقى داشتم و هر جا كه می‌رفتم با جمعى از ايرانىها روبرو مى‌شدم كه مى‌ديدم خيلى از نظر سليقه و احساس به هم نزديكند. به هر حال علائقشان مشترك بود، هميشه دوست داشتم، اينها را با هم يكجورى با هم آشنا كنم. در اصل هدف اصلى ام اين ارتباط بود و اينكه ايرانىها را به بهانه‌ى موسيقى به هم نزديك كنيم، در اين شرايط غربت با همديگر خوب باشيم و خوشبختانه بعد از يكى دو سال ديدم، تمام كسانى كه در اردوها با هم آشنا شدند، با يكديگر رفت و آمد مى‌كنند، به شهرهاى يكديگر سفر مى‌كنند و اين جو دوستانه خوشبختانه پيش آمد. هدف نزديك كردن اين دوستان خيلى خوب و تمام علاقمندان به هنر، فرهنگ و موسيقى ايران به همديگر بود.
دويچه‌وله: اين اردو در چه روزهايى برگزار مى‌شود؟
درخشانى: اول، دوم و سوم سپتامبر در ماين، شهر كوچكى بين بن و كوبلنز در فضاى طبيعى برگزار مى‌شود. در آنجا در مركز اردوى جوانان، محل خواب و غذا تدارك ديده شده و در اتاق‌ها و سالن‌هايى كه در آنجا وجود دارد كلاس‌هاى آموزشى برگزار خواهد شد ولى بهر حال فضاى يك اردو را خواهد داشت.
دويچه‌وله: شما فكر مى‌كنيد، چرا اين علاقمندى در بسيارى از ايرانيان خارج از كشور بوجود آمده كه در هر صورت يك ساز ايرانى را ياد بگيرند؟
درخشانى: البته دلايل زيادى دارد. من در اين سال‌ها تعداد زيادى هنرجو داشتم و تدريس كردم و در اينباره با آنان گفتگو كرده‌ام. يك عده كسانى هستند كه از جوانى، نوجوانى علاقمند بودند كه سازى را بزنند، خانواده‌ها به دلايل مختلف از جمله تعصبات مذهبى اجازه اينكار را به آنها ندادند، اين علاقه‌شان همين‌طور مانده، حالا كه به سن و سالى رسيده‌اند و امكان تهيه ساز را دارند و از ايران برايشان ساز مى‌فرستند، دوست دارند آن چيزى كه هميشه از جوانى به آن عشق داشته‌اند، عملى كنند و احتمالا خيلى با احساس و خيلى خوب هم ياد مى‌گيرند، البته حرفه‌اى نخواهند شد، ولى بالاخره ساعاتى را با آن چيزى را كه دوست دارند، سپرى مى كنند. يك عده از هنرجويان من نوجوان بودند كه با خانواده‌هايشان مى‌آمدند، بچه‌هايى كه سن و سالشان پايين بود. كه من هم خيلى سعى مى‌كردم با آنان تمرين كنم. چرا كه فكر مى‌كردم ممكن است بعضى از اينها در آينده نيروهاى خيلى مثبتى در موسيقى بشوند، بخصوص بچه‌هايى كه اينجا بزرگ شده‌اند و با ديد خيلى بازى به هنر و موسيقى نگاه مى‌كنند. اينها بچه‌هايى بودند كه ايجاد علاقه در آنها خيلى مشكل بود، براى اينكه از فضاى فرهنگى ايران دور بودند. تعدادى هم توانستند اين ارتباط را برقرار كنند و نوازنده‌هاى خوبى شدند. نمونه‌هايى را ما در همين اردوها داشتيم. نوجوانانى كه بسيار خوب از پس اجراى موسيقى ايرانى برمىآمدند. يك عده هم كه فقط علاقمند به موسيقى ايرانى هستند و از ما پشتيبانى مى‌كنند. علت اصلى آن هم دلتنگى‌ها و غربت و غيره است. ولى خيلى از ايرانىها دوست دارند به مسائل فرهنگى‌شان نزديك بشوند، چه موسيقى باشد و چه چيزهاى سنتى ديگر و اين يك حس خوبى در آدم ايجاد مىكند.
دويچه‌وله: يك سئوال شخصى ازخودتان، الان چه كارى را در دست داريد و در ايران چه كار مى‌كنيد؟
درخشانى: من از يك سال و نيم پيش گروه ايرانى خورشيد كه از دانشجويان موسيقى و فارغ‌التحصيلان موسيقى، تشكيل مى‌شود، تأسيس كردم. اين يك گروه جوان ۳۲ نفره است كه در ايران كارش انعكاس وسيعى داشته و ما از سال گذشته تا كنون نزديك به ۱۲ كنسرت اجرا كرديم و سى‌دى گروه هم منتشر شده و دو سى‌دى ديگر هم در راه انتشار است. به هر حال فعاليت اصلى من بر روى كار گروه خورشيد متمركز است و بعد در طول هفته كلاس‌هاى آموزشى دارم، يك روز هم در هفته در دانشگاه هنر تدريس موسيقى مى‌كنم.
دويچه‌وله: شما سى‌دى جديدى را آماده پخش مى‌كنيد؟
درخشانى: سى‌دى قبلى‌ام كه الان سه هفته است، منتشر شده، بنام فصل باران با همين گروه خورشيد و آواز آقاى عليرضا قربانى است. دو سى‌دى ديگر در راه داريم كه يكى با اشعار شفيعى كدكنى و يك مجموعه سى‌دى، كارهاى نوروزى است در ارتباط با نوروز كه آن هم در دست تنظيم و ضبط است.
دويچه وله: آقاى درخشانى با سپاس و آرزوي موفقيت براى شما.