اعتبار "سلامتی" در سال ۱۳۹۱ پرداخت نشده است
۱۳۹۲ تیر ۱۴, جمعهعلی کائیدی، نماینده مردم پلدختر و نایبرئیس کمیسیون بهداشت و درمان مجلس میگوید که معضل نبود دارو در ایران روز به روز بیشتر میشود و مردم برای تهیه آن در زحمت هستند. وی تاکید کرده که مشکل نبود دارو در جامعه ناشی از تحریم و عدم برنامهریزی و آیندهنگری است و مردم قدرت خرید داروی گران را ندارند.
کائیدی افزوده که کمیسیون بهداشت مجلس برای رفع این مشکل، فشارهای زیادی به وزارت بهداشت و درمان آورد، اما موفقیتی را که انتظار داشت، به دست نیاورد. وی با وجود تاکید بر آن که مشکل دارو در ایران یکی دو ماهه حل نخواهد شد، ابراز امیدواری کرده که دولت یازدهم این مسئله را حل کند.
نایب رئیس کمیسیون بهداشت مجلس خواستار آن شده که وزیر بهداشت دولت آینده برنامه محور، آیندهنگر، با شهامت و توانمند باشد.
علی کاییدی تصریح کرده که بر اساس بودجه سال ۱۳۹۱، قرار بوده ۱۰ درصد از هدفمندی یارانهها به حوزه سلامت اختصاص یابد و در این خصوص ۶ هزار میلیارد تومان تصویب شد اما از این میزان اعتبار، رقمی به بخش سلامت پرداخت نشد.
منتفی شدن پرداخت یارانه دارو
دولت ایران پیش از این اعلام کرده بود که برای کمک به مردم، یارانه دارو پرداخت میکند. عباس حاجی آخوندی، رئیس سازمان غذا و دارو در روز ۲۹ خرداد گفته بود مابهالتفاوت بهای داروهای گرانقیمت به حساب ملی خانوادهها واریز خواهد شد.
او به خبرگزاری ایسنا گفته بود، داروخانهها بابت دارویی که بیمار دریافت کرده، گواهی صادر میکنند و بر اساس این گواهی، مبلغی از قیمت دارو به حساب خانوادهها ریخته میشود. اما معاون سازمان غذا و دارو چند روز بعد اعلام کرد که این برنامه منتفی شده است.
شمسعلی رضازاده با تاکید بر منتفی شدن این طرح در روز پنجشنبه ۱۳ تیرماه، اعلام کرد که افزایش قیمت همه داروهای بیماران خاص و صعبالعلاج از طریق بیمه جبران یا تامین خواهد شد. وی این را نیز گفت که داروهای تولید داخل به طور متوسط ۴۰ درصد و داروهای خارجی ۹۰ درصد گرانتر شدهاند.
کمبود دارو در ایران در پی نوسانات ارزی تشدید شد. رئیس انجمن بیهوشی از جمله در اسفند ۱۳۹۱ اعلام کرده بود که اتاقهای عمل چندین بیمارستان به دلیل کمبود داروهای بیهوشی در آستانه تعطیلی قرار گرفتهاند.
کمبود آنتیبیوتیک و داروی "اماس"
داروی بتافرون نیز که برای کنترل بیماری "اماس" تجویز میشود، از جمله داروهای نایاب در ایران است. این در حالی است که عدم دسترسی بیمار به این دارو میتواند وی را از نظر روحی دچار حملههای مکرر سازد.
پیشتر در اردیبهشت ۱۳۹۲، دکتر مینو محرز، دبیر انجمن بیماریهای عفونی ایران هشدار داده بود که کمبود آنتی بیوتیک در ایران جدی است و نباید با اغماض از آن گذشت.
دکتر مسعود مردانی، رئیس بخش عفونی بیمارستان لقمان تهران هم در ۲۰ اردیبهشت اعلام کرد: «دلهرهای که به دلیل کمبود دارو در بیمار با همراهان او به وجود میآید، میتواند روند درمان و فعالیت بیمار را تحت الشعاع قرار دهد و حتی برای پزشک معالج نیز مشغله فکری ایجاد کند.»
دکتر مردانی یادآور شده بود که مشاهده وضعیت خانوادههایی که برای تامین دارو مجبورند به دهها داروخانه سر بزنند و حتی از تهران به شهرستانها و با برعکس بروند، برای کادر درمانی نیز رنجآور و طاقتفرساست.