اعتراض به ممنوعیت ورود زنان به استادیوم‌های ورزشی
۱۳۹۳ اسفند ۴, دوشنبه
در نامه ۱۹۰ کنشگر مدنی و سیاسی به سپ بلاتر، رئیس فیفا، با اشاره به ممانعت جمهوری اسلامی ایران از حضور تماشاگران زن در استادیوم‌ها از سال ۱۳۸۲، این سیاست "اخلاقا اشتباه، تبعيض‌آميز و مخالف روح و اساسنامه‌ی فیفا و همچنین مغایر با قوانین حاکم بر سویيس و قوانين بين المللی" توصیف شده است. امضاکنندگان تاکید کرده‌اند که وظیفه فیفا "مقابله با هرگونه تبعیض و تعصب، از جمله محرومیت زنان از تماشای مسابقات فوتبال در ورزشگاه‌ها" است.
در ادامه نامه تصریح شده است که "تفکیک جنسیتی و تبعيض بر ضد زنان بر خلاف تعهدات بين المللی و روح وحدت‌بخش ورزش است که لازمه هر "بازی زيبا" است. امضاکنندگان همچنین این گونه محرومیت‌ها و ممنوعیت‌ها را ناقض مواد اساسنامه فیفا و رویکردهای عملی و اجرایی آن و نیز ناقض قوانین بین‌المللی دانسته‌اند. آنها بر این اساس تاکید کرده‌اند که "هیچکس نباید به صرف جنسیتش از حضور در مسابقات فوتبال يا واليبال در ورزشگاه‌ها محروم شود. هیچکس نباید به جرم درخواست دیدن مسابقه فوتبال یا والیبال در ورزشگاه‌ها بازداشت شود يا مورد ضرب و شتم قرار گيرد."
خواست مشخص امضاکنندگان نامه این است که «بر اساس ماده ٣ اساسنامه خود، عضويت فدراسيون فوتبال جمهوری اسلامی را به حالت تعليق درآورد يا حداقل، همانند اقدام شايسته فدراسيون جهانی واليبال در سال ٢٠١۴، ايران را از ميزبانی مسابقات بين المللی، که زیر نظر فیفا است، محروم کند و مانع از برگزاری هر گونه برنامه ورزشی سازمان‌یافته از طریق فیفا در ایران شود تا حکومت ایران به این تبعیض جنسیتی بر ضد زنان خاتمه دهد.»
نسرين ستوده، شیرین عبادی، پرستو فروهر، محمد نوريزاد، محمد ملكى، مسیح علی‌نژاد و باقر پرهام از جمله امضاکنندگان این بیانیه هستند.
کارزاری ۱۰ ساله
تلاش برای رفع ممنوعیت حضور تماشاگران زن در استادیوم‌های ورزشی از سال‌ها پیش آغاز شده است و کمپین‌های مختلف و گاه پردامنه‌ای هم در این رابطه جریان داشته است. از آن جمله می‌توان به تلاش برای ورود به بازی فوتبال ایران و آلمان در سال ۱۳۸۳ و همچنین کمپین "دفاع از حق ورود زنان به ورزشگاه‌ها" با شعار "حق زن، نیمی از آزادی" (کمپین "روسری سفیدها") اشاره کرد. جعفر پناهی، کارگردان نامی ایران، نیز فیلم معروف "آفساید" را روی همین موضوع ساخته است.
در ابتدای کار دولت محمود احمدی‌نژاد، او با ارسال نامه‌ای به رئیس سازمان تربیت بدنی خواستار فراهم کردن امکانات حضور زنان در ورزشگاه‌ها شد. این نامه واکنش‌های متفاوتی برانگیخت و از جمله با مخالفت صریح گروهی از روحانیون در شهر قم روبرو شد که اجرای آن را متوقف کرد.
خردادماه سال جاری (۱۳۹۳) شهیندخت مولاوردی، معاون امور زنان در دولت حسن روحانی ضمن اعتراض به ممنوعیت حضور زنان از تماشای مسابقه والیبال گفت که رئیس جمهور دستور بررسی این موضوع را داده است. او افزود: «رئیس جمهوری در این باره توضیح بیشتر خواستند و قرار شده که من و آقای گودرزی وزیر ورزش و جوانان در این باره تعاملاتی داشته باشیم که تدابیر و ساز و کارهایی صورت گیرد که هم نگرانی افرادی که نگران حضور زنان در ورزشگاه هستند برطرف شود و هم خواسته نسل جوان در مسابقه های بین المللی تحقق یابد».
در حالی که نتیجه این "تعاملات" ظاهرا از وعده و وعیدهای تازه فراتر نرفته است، فدراسیون جهانی والیبال تاکید کرده که ایران در صورتی اجازه میزبانی مسابقات لیگ جهانی ٢٠١۵ را خواهد داشت که شرط حضور زنان در سالن‌ها را حل کرده باشد.
روسیه و لهستان دو نامزد دیگری هستند که در کنار ایران آمادگی خود را برای گرفتن این میزبانی اعلام کرده‌اند. با توجه به لاینحل ماندن بحث حضور زنان در استادیوم‌ها، احتمالا میزبانی نصیب این کشورها خواهد شد. به این ترتیب حضور زنان ایران در استادیوم‌ها هم همچنان موضوعی لاینحل می‌ماند که بنا به تجربه کارزارها و اعتراض‌های بیشتر را به دنبال خواهد داشت.