1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

اعتراض کانون نویسندگان ایران به "رویدادهای خونین اخیر"

AA۱۳۸۸ خرداد ۲۷, چهارشنبه

کانون نویسندگان ایران از پیش از انقلاب در راه آزادی بیان مبارزه می‌کند. کانون به ظاهر فعالیتی قانونی دارد، اما تنها در مقاطعی کوتاه فعالیت آزاد داشته است. کانون نویسندگان در بیانیه ای به بحران کنونی واکنش نشان داده است.

https://p.dw.com/p/ISOK
دکتر ناصر زرافشان که در شرایطی دشوار از متهمان سیاسی در ایران دفاع کرده، خود بارها به بند افتاده و سال‌هایی از زندگی خود را در زندان گذرانده است.
دکتر ناصر زرافشان که از متهمان سیاسی در ایران دفاع کرده، خود بارها به بند افتاده و سال‌هایی از زندگی خود را در زندان گذرانده است.عکس: DW

کانون نویسندگان ایران در بیانیۀ تازه خود انتخابات دورۀ دهم ریاست جمهوری را "نمایشی و غیردموکراتیک" دانسته است. این نهاد صنفی و فرهنگی که از بیش از چهار دهه پیش در راه آزادی نشر و بیان مبارزه می‌کند، خود بارها در معرض سموم اختناق قرار گرفته، اعضای آن به زندان افتاده، دفتر آن به غارت رفته و نشریۀ آن تعطیل شده است. دکتر ناصر زرافشان عضو هیئت دبیران "کانون نویسندگان ایران" هدف این تشکل را نه دخالت در روند انتخابات بلکه دفاع از حقوق مردم می‌داند. به گفته آقای زرافشان: ”آنچه برای ما مهم است، مردم هستند که سالهاست از آزادی‌های دموکراتیک محروم مانده‌اند و حالا باید تاوان سنگینی بپردازند برای بازی‌های سیاسی و رقابت‌هایی که در سطح بالای قدرت برای سوار شدن بر امواج حرکت در جریان است.“

دکتر ناصر زرافشان که در شرایطی دشوار از متهمان سیاسی در ایران دفاع کرده، خود بارها به بند افتاده و سال‌هایی از زندگی خود را در زندان گذرانده است. این حقوقدان انتخابات را تنها محرکی اولیه برای جنبش اعتراض‌آمیز مردم می‌داند و عقیده دارد که خواست واقعی مردم فراتر از بحث انتخابات است. به گفته‌ی آقای زرافشان: ”آنچه مردم می‌خواهند فراتر از بحث انتخابات است و از خواسته‌هایی بنیادین حکایت دارد. در طول سالیان دراز مطالبات مردم سرکوفته و انباشته شده و حالا با کوچکترین مفری مجال بروز پیدا کرده است.“

آقای زرافشان معتقد است که استیلای خفقان سیاسی موجب شده که جامعه در برابر دستگاه سرکوب بی‌دفاع باشد. به عقیدۀ عضو هیئت دبیران "کانون نویسندگان ایران": ”تمام این دردها و زخم‌ها ناشی از یک کمبود اساسی در جامعه است، یعنی نبودن آزادی‌های دموکراتیک. در ایران احزاب سیاسی، تشکل‌های صنفی و نهادهای مدنی آزاد وجود ندارد، در نتیجه هر حرکتی می‌تواند به فاجعه‌ای خونین منتهی شود.“

کانون نویسندگان ایران که همچنان از امکان تجمع و فعالیت آزادانه محروم است، بیانیه خود را با این شعار پایان می‌یابد: «به سرکوب و کشتار مردم پایان دهید! به ارادۀ مردم گردن نهید!»