اعتصاب معلمان به تعویق افتاد
۱۳۸۷ اسفند ۵, دوشنبه
فراگیرترین خواست معلمان ایرانی، حقوق و مزایای اقتصادی است. آنها سال‌هاست از نابرابری دستمزد و مزایا در آموزش و پرورش می‌گویند و تفاوت‌ها و تبعیض‌های آشکار بین خود و حقوق بگیران وزارت‌خانه‌ها و ادارات دیگر را به چالش می‌کشند. محمد داوری، عضو شورای مرکزی “سازمان معلمان ایران“ به دویچه‌وله می‌گوید: «این ظالمانه است که یک معلم با مدرک فوق لیسانس و با ۲۰ سال سابقه‌ی کار، کمتر از یک انباردار شرکت نفت با مدرک دیپلم، حقوق بگیرد». به نقل از داوری، این شایسته نیست که یک فرهنگی برای رفع مشکلات معیشتی خود، مسافرکشی یا دستفروشی کند.
مطالبات انسانی و اجتماعی
معلمان ایرانی خواستار پایان دادن به گزینش‌های ایدئولوژیک و عزل و نصب‌های سیاسی در آموزش و پرورش نیز هستند و از فضاهای غیراستاندارد مدارس و تراکم دانش‌آموزان در رنجند. محمود بهشتی لنگرودی، سخنگوی “کانون صنفی معلمان“، می‌گوید: «برخی مدیران انتصابی با معلمان تعامل ندارند و پاره‌ای از آنها، نفش پلیس را ایفا می‌کنند. شأن معلم در سال‌های اخیر بسیار کاهش یافته است. برخوردهایی که نسبت به اعتصاب معلمان در سال ۸۵ صورت گرفت بسیار ناشایست بود و احکام اداری و قضایی زیادی علیه همکاران معترض ما صادر شد.»
بی‌ثباتی در فضای آموزش پرورش
سخنگوی کانون صنفی معلمان ایران تأکید می‌کند که ۹۵ درصد بودجه‌ی آموزش و پرورش، صرف حقوق پرسنل می‌شود و در نتیجه، بودجه‌ای برای سایر خدمات و سرمایه‌گذاری‌ها نمی‌ماند. به گفته‌ی بهشتی لنگرودی، فضای آموزش و پرورش بسیار سیاسی است و این موجب آمد و رفت وزرا و مدیرانی می‌شود که وجهه‌ی سیاسی‌شان بر وجهه‌ی تخصصی آنها می‌چربد. بهشتی می‌گوید: «هر مسئولی که عوض می‌شود، زیرمجموعه‌ی خود را به دلایل سیاسی تغییر می‌دهد و این موجب بی‌ثباتی در کل فضای آموزش و پرورش شده است.»
ناروایی‌های موجود در فضای آموزش و پرورش به حساس‌تر شدن جامعه‌ی معلمان در سال‌های اخیر انجامیده و آنها از طریق تشکل یا اقدام‌هایی خودجوش، اعتراض‌های خود را بیان می‌کنند. محمد داوری، عضو شورای مرکزی “سازمان معلمان ایران“ می‌گوید: « این اعتراض‌ها از جمله در کم‌انگیز‌گی یا کم کاری معلم یا کاهش روحیه و کار دانش آموزان نمود می‌یابد. این یک نوع اعتراض نانوشته و ناگفته است.» داوری می‌افزاید، اعتراض‌های سازمان‌یافته‌ی معلمان، همچون تجمع سال ۸۵ در مقابل مجلس، از طریق کانون صنفی هماهنگ می‌شوند.
محمود بهشتی لنگرودی یادآور می‌شود که معلمان ایرانی تنها با تشکل توانسته‌اند بخشی از مطالبات خود را به گوش مقامات داخلی و بین‌المللی برسانند. سخنگوی کانون صنفی معلمان می‌گوید: «با تشکل، حرف‌ها و خواست‌های ما جنبه‌ی کارشناسی پیدا می‌کند، از حالت پراکنده بیرون می‌آید و این در نوع خودش کمک به کل سیستم هم هست که در جریان مطالبات ما به صورتی جامع و منطقی قرار می‌گیرد.»
موفقیتی صنفی در پناه تشکل
کانون صنفی معلمان ایران، در آخرین بیانیه‌ی خود، خواستار اجرای قانون همترازی، طرح ارتقای شغلی، افزایش حق التدریس همکاران و پرداخت مابه‌التفاوت حقوق فرهنگیان بازنشسته و بازخریدی شده بود. رییس جمهور در تاریخ ۳۰ بهمن، با حضور در صدا و سیما، به کلیه‌ی کارمندان قول داد که قانون مدیریت خدمات کشوری را از فروردین سال ۸۸ اجرا نماید.
کانون صنفی معلمان ایران، در بیانیه‌ای، این وعده را موفقیتی برای فرهنگیان خوانده که در سایه‌ی همدلی و اتحاد به دست آمده است. معلمان در این بیانیه با رییس جمهور اتمام حجت کرده‌اند که اگر قول اجرای لایحه‌ی خدمات عملی نشود، در هفته‌ی معلم (اردیبهشت ماه) دست به اعتصاب می‌زنند.
مهیندخت مصباح