انتخابات، مجلس و حکومت در آلمان

انتخابات تمهیدی است برای آن که مردم خود قانونگذاران و حکومتگران قلمرو زیست خود را برگزینند. پیش‌زمینه‌ی انتخابات حق انتخاب است. حق افراد در انتخاب سبک زندگی و عقیده و حقشان در مشارکت در امور اجتماعی و سیاسی که به رسمیت شناخته شد، انتخابات دارای مضمونی دموکراتیک می‌شود. تأکید بر تقدم حق انتخاب بر عمل انتخابات از این نظر اهمیت دارد که در جهان معاصر رژیم‌های استبدادی نیز خود را از نمایشی به نام انتخابات بی‌نیاز نمی‌بینند. در دیکتاتوری‌ها نمایش انتخابات، نمایش تابعیت مردم به عنوان رعایا از فرمانروایان است؛ در انتخابات دموکراتیک ، انتخابات، نمایش خودفرمانی مردم است.

انواع انتخابات در آلمان

در آلمان چند نوع انتخابات برگزار می‌شود:

انتخابات پارلمان اروپا،

انتخابات مجلس مرکزی (بوندستاگ)،

انتخابات ایالتی،

انتخابات پارلمان‌های شهری و منطقه‌ای

و در بسیاری از ایالت‌ها انتخابات شهردار.

حداقل سن انتخاب در آلمان ۱۸ سال است.

بوندس‌تاگ و انتخابات مربوط به آن

انتخابات بوندس‌تاگ اهمیت ویژه‌‌ای دارد، زیرا هم ترکیب پارلمان را تعیین می‌کند و هم از این طریق ترکیب حکومت را.

بوندستاگ مجلس مرکزی آلمان فدرال است. انتخاب نمایندگان آن توسط مردم همزمان در سطح کل کشور صورت می‌گیرد. تعداد نمایندگان آن ۵۹۸ نفر است. دوره‌ی نمایندگی چهار سال است. انتخابات پیش از موعد برای حل بحران سیاسی عمده‌ای که با تعادل موجود در مجلس نتوان آن را حل کرد، امکان‌پذیر است.

بوندس‌تاگ قوه‌ی مقننه در سطح فدرال یعنی در سطح کل کشور است. وظیفه‌ی تصویب قراردادهای بین‌المللی و بودجه‌ی عمومی کشور نیز بر عهده‌ی این مجلس مرکزی است. صدراعظم با رأی بوندستاگ انتخاب می‌شود. نظارت بر کار حکومت نیز بر عهده‌ی بوندستاگ است. نمایندگان مجلس در فراکسیون‌های حزبی و در صورت ضعیف بودن حزبشان به لحاظ کمی در گروه‌های حزبی گرد آمده و خط سیاسی خود را پیش می‌برند.

انتخابات و تعیین حکومت

حکومت در آلمان تشکیل شده است از صدراعظم، که خط مشی سیاسی را تعیین می‌کند و وزیران.

وزیران حکومت مرکزی برای متمایز شدن از وزیران حکومت‌های ایالتی، وزیران فدرال/کشوری خوانده می‌شوند. وزیران خط مشی سیاسی صدراعظم را پیش می‌برند، در عین حال در حوزه‌ی مسئولیت خود استقلال دارند.

در جمهوری فدرال آلمان رابطه‌ی قوه‌ی مجریه و مقننه در عین تفکیک با تداخل همراه است. تداخل قوا (Gewaltenverschraenkung) در این کشور خود را به این دو شکل نشان می‌دهد: صدراعظم از دل پارلمان بیرون می‌آید و در حالی که قوه‌ی مجریه را در اختیار دارد، همچنان عضو پارلمان یعنی عضو قوه‌ی مقننه می‌ماند. او برگزیده‌ی فراکسیون حزبِ دارای اکثریت پارلمانی و در صورت وجود ائتلاف، برگزیده‌ی فراکسیون‌های حزب‌های مؤتلف تشکیل‌دهنده‌ی حکومت است. وظیفه‌ی نمایندگان کنترل دولت است، اما نمایندگان فراکسیون یا فراکسیون‌های تشکیل‌دهنده‌ی حکومت، در درجه‌ی نخست از حکومت ساخته‌ی خود پشتیبانی می‌کنند. وظیفه‌ی کنترل عمدتاً بر دوش اپوزیسیون می‌افتد.

انتخابات مجلس مرکزی، به طور غیرمستقیم ترکیب دولت را تعیین می‌کند، زیرا مضمون انتخابات، گزینش نمایندگان است و این نمایندگان هستند که دولت را برمی‌گزیند. این بدین معناست که در کانون مشروعیت سیاسی در آلمان پارلمان قرار دارد.

RN/BB