اهداء جایزه‌ی حقوق بشر اتحادیه قاضیان آلمان به ناصر زرافشان
۱۳۸۶ شهریور ۲۹, پنجشنبه
تا روزهای آخر معلوم نبود که آیا ناصر زرافشان اجازه‌ی خروج خواهد یافت یا نه.
کریستوف فرانک (Christoph Frank) ، رئیس اتحادیه‌ی قاضیان آلمان، در سخنرانی خود گفت، زرافشان از راه خاصی توانست خود را به آلمان برساند. وی گفت: «این، برای همسفران او سختی‌هایی به همراه داشت اما کار ما را راحت کرد. »
هرتا دویبلر گملین (Hertha Däubler Gmelin)، رئیس کمیسیون حقوق بشر و کمک‌های انسانی پارلمان آلمان در آغاز کنگره‌ی قاضیان به معرفی ناصر زرافشان پرداخت و ضمین ستایش از شجاعت‌های او در راه اجرای عدالت، این وکیل مبارز را "دیده‌بان حقوق بشر" خواند. دویبلر گملین گفت، زرافشان "با موضعی خلل‌ناپذیر در صف مردان و زنان بزرگی جادارد که در سرزمین‌های خود زیر سخت‌ترین شرایط برای حقوق بشر مبارزه می‌کنند".
زرافشان که کمی احساساتی شده بود، به کشورهای اروپای غربی برای نقض حقوق بشر اعتراض کرد. به گفته‌ی وی، این کشورها "زیر لوای مبارزه با تروریسم آزادی‌ها و حقوق فردی شهرواندانشان را محدود می‌کنند".
وکیل خانواده‌های قربانیان قتل‌های زنجیره‌ای از اتحادیه‌ی قاضیان آلمان و سازمان عفو بین‌الملل به خاطر کمک‌ها و همبستگی‌شان در دوران اسارت خود در زندان اوین تشکر کرد.
فعالیت‌های زرافشان
ناصر زرافشان در دهه‌ی ۱۳۵۰، پس از تحصیل در رشته‌ی حقوق در ایران و فرانسه با ساواک ("سازمان اطلاعات و امنیت کشور" در زمان شاه) درگیر شد. او یکی از بنیان‌گذاران کانون وکلای دموکراتیک ایران بود و در یکی از فعالیت‌هایش برای دفاع از زندانیان سیاسی موفق شد، از محاکمه‌ی شماری از مخالفان رژیم شاهنشاهی در یک دادگاه نظامی جلوگیری کند. با تلاش بی‌وقفه‌ی زرافشان، متهمان در یک دادگاه عادی محاکمه و در نهایت آزاد شدند.
زرافشان پس از انقلاب اسلامی به دفاع از متهمانی برآمد که بیشتر زنان فعال و پیروان اقلیت‌های مذهبی بودند. آخرین فعالیت وی، دفاع از حقوق خانواده‌های قربانیان قتل‌های زنجیره‌ای بود که برای خودش به زندان انجامید.
ناصر زرافشان در اسفند ۱۳۸۰، پس از افشاگری در زمینه‌ی پرونده‌ی قتل‌های سیاسی موسوم به زنجیره‌ای، در یک دادگاه نظامی محاکمه و به اتهام "فاش‌کردن اسرار حکومتی و نگهداری اسلحه و مشروبات الکلی" به ۵ سال زندان و ۷۰ ضربه شلاق محکوم شد.
آلمان قرن بیستم، نمونه‌ی بارز دگرگونی
زرافشان در سخنرانی خود در جمع قاضیان اظهار داشت، تاریخ آلمان در قرن بیستم نمونه‌ی بارزی برای این واقعیت است که شرایط موجود می‌تواند دائما دگرگون شود.
وی از جنبش زنان و دانشجویان و نیز فعالیت‌های سندیکایی در ایران نام برد و آنها را نشانه‌های دگرگونی خواند.
فار / بر اساس گزارش‌های فرانکفورتر آلگماینه تسایتونگ و زود دویچه تسایتونگ