«با شلاق نمی‌شود به مردم نزدیک شد» • مصاحبه با سیمین بهبهانی

دویچه وله: خانم سیمین بهبهانی، شما به‌عنوان یک شاعر، یک هنرمند، هنگامی که به وضعیت زندانهای امروز ایران نگاه می‌کنید، چه احساسی به شما دست می‌دهد؟

سیمین بهبهانی: واقعاً من احساس تأسف شدید می‌کنم، تا حدی که دارم به حال جنون می‌رسم. یعنی واقعاً وقتی فکر می‌کنم که این همه گرفتاری و پیچیدگی پیدا شده و ما می‌توانستیم جلوش را بگیریم، می‌شد ملتی را که تردید پیدا کرد، و ملت تردید پیدا کرده بود، این تردید را می‌شد با تجدید انتخابات برطرف کرد، اگر که به اصطلاح حسن‌نیتی بود. متأسفانه نشد و دنباله‌ی این نزاع و جدال کشیده شد به جایی که عده‌ای به زندان افتادند. کسانی را که گرفتند با شکنجه‌های عجیب و غریب و چیزهایی که موجب خجالت و سرشکستگی است. و می‌گویند که در زندان به اینها تجاوز می‌شود، به جوانهای ما تجاوز می‌شود، به کسانی که در زندان هستند!

به خاطر ندا و بقیه‌ی قربانیان این حوادث اخیر مراسمی در تهران و خیلی از شهرهای دیگر برنامه‌ریزی شده است. آیا پیامی دارید برای این روز؟

بله، من پیام دارم برای ملت ایران و برای کسانی که سرپرست این ملت هستند فعلاً و مسئولیت دارند در مقاماتی که هستند. کاری بکنند که فوراْ این وضعیت به وضعیت خوبی بدل بشود. امیدوارم این خشم و خروش خوابیده بشود. امیدوارم که اعتماد مردم جلب بشود. امیدوارم که با مردم بیشتر ازاین نزدیک باشند، همزبان باشند، همدل باشند. با شکنجه نمی‌شود به مردم نزدیک شد. با شلاق نمی‌شود به مردم نزدیک شد. با مرگ و جدال و آدمهای نافهم را مسلط کردن به زندانها و زندانها را پر از آدمهای فهمیده و آدمهای بافرهنگ کردن، کاری نیست که عاقبت خوشی داشته باشد. این بسیار بد است. و من واقعاً احساس می‌کنم که نیمی از وجودم دارد آب می‌شود و متشنج هستم. ندا، ندا، ندایی‌ست که تا ابد خواهد ماند. هیچ کس فراموش نخواهد کرد.

مصاحبه‌گر: جمشید فاروقی

تحریریه: کیواندخت قهاری