بازتاب انتخابات ترکیه در مطبوعات
۱۳۸۶ مرداد ۱, دوشنبه
سيلى محکم بر صورت نظاميان
روزنامه "تاگس آنتسيگه" چاپ سوئيس درباره پيروزى اردوغان، رهبر حزب "عدالت و توسعه" در ترکيه مى نويسد: «نتيجه انتخابات براى نخست وزير ترکيه، طيب اردوغان، پيروزى بزرگى است. پس از نيم قرن، اين براى نخستين بار است که حزب حاکم نه تنها ازقدرت دولتى برکنار نشده است، بلکه حتا آراى خود را افزايش داده است. مسئله مهم‌تر شايد اين باشد، که نتيجه انتخابات، سيلى محکمى بر صورت نظاميان در ترکيه است. ماه‌هاى گذشته، دوره سياهى براى اين کشور بودند که مقصر اصلى آن ارتش ترکيه بود. اما راى‌دهندگان، با پيروزى حزب "عدالت و توسعه"، مسئوليت بزرگى نيز بر دوش اين حزب نهادند. دليل بحران دولتى اخير در ترکيه، تنها قدرت‌طلبى مخالفين نبوده، بلکه اشتباهات و تکبر اين حزب نيز در اين زمينه نقش داشته‌اند.»
مشروعيتى بيشتربراى اردوغان
روزنامه آلمانى "رويتلينگه گنرال آنتسيگه" درباره انتخابات اخير در ترکيه مى‌نويسد: «اين پيروزى انتخاباتى با شرکت گسترده مردم، به منزله مشروعيتى بيشتربراى اردوغان است. اما اين بدين معنا نيست که ترکيه ثبات خود را دوباره به سرعت به‌دست خواهد آورد. نخستين وظيفه پارلمان آينده ترکيه انتخاب رئيس جمهور جديد براى اين کشور است. اگر اردوغان خواهان جلوگيرى از تعميق بحران دولتى در ترکيه است، بايد اين‌باراز خود همکارى بيشترى نشان دهد. بلندپروازى‌هاى او براى پيوستن به اتحاديه اروپا نيز به خودى خود حاصل نمى‌شود: پيشرفت در زمينه روند دمکراسى، رعايت حقوق بشر و مدارا با اديان ديگر از موارد اجتناب‌ناپذير در اين زمينه‌اند.»
ترکیه، اسیر خاورمیانه
روزنامه "لا رپوبليکا" چاپ ايتاليا درباره تقدير تاريخى و جغرافيايى ترکيه مى‌نويسد: «ترکيه کشورى در ميانه است. قلب اين کشور در اروپا است اما اسير در خاورميانه. از يک‌سو ترکيه نمى‌تواند از وضعيت جغرافيايى خود بگريزد، ولى از سوى ديگر نيز نمى‌تواند از رسالت خود چشم‌پوشى کند. پس از پايان جنگ سرد، در ميان کشورهاى اسلامى، ترکيه بيش از همه طرفدار آمريکا بود. پس از حمله به عراق، بنا به نظر‌سنجى‌ها، انزجارمردم ترکيه از آمريکا به مراتب بيشتر از انزجار آنان از کشورهاى عربى خودکامه است. تا ديروز ترکيه آن‌چنان طرفدار اروپا بود، که تقريباً باعث برانگيختن احساس‌تاثر مى‌شد. اما امروزه ترکيه پس از تجربه تحقير‌هاى متفاوت، به اروپا با ديده شک وترديد وحتا کينه مى‌نگرد. اما ظاهراً در اروپا کسى بدين موضوع علاقه‌اى نشان نمى‌دهد.»
لزوم تغییر سیاست آلمان در افغانستان
روزنامه "نويه روهر– نويه راين تسايتونگ" چاپ آلمان در مخالفت با خروج سربازان آلمانى از افغانستان مى‌نويسد: «در پائيز امسال، پارلمان آلمان در مورد ادامه فعاليت ارتش اين کشور در سه شکل مختلف در هند وکوش تصميم خواهد گرفت. پارلمان آلمان همچنين بايد درباره اين مسئله تصميم بگيرد که چگونه مى توان ازسقوط افغانستان در مردابى از رشوه‌خوارى و هرج ومرج جلوگيرى به‌عمل آورد. آدم‌ربايى و قتل کمک‌رسانان غيرنظامى، در جهت نابودى سريع‌تر تکيه گاه سياسى– اجتماعى، براى يارى‌رسانى در افغانستان است. بهتر اين است که سياست آلمان در قبال افغانستان به‌گونه اى صحيح در چارچوبى وسيع‌تر در نظر گرفته شود. اين چارچوب در گذشته به‌دنبال واقعه ۱۱ سپتامبر در سال ۲۰۰۱ شکل گرفت. از آن زمان تاکنون غرب سعى بر آن داشته که از تبديل افغانستان به پايگاهى براى تروريسم بين‌المللى جلوگيرى به‌عمل آورد. خروج نيروهاى نظامى از افغانستان به منزله عدم دستيابى به اين اهداف است و سبب آن مى شود که در اين کشور دولتى ناکام برجاى بماند.»
آلمان نباید از خود سستی نشان دهد
روزنامه آلمانى "تورينگيشه لندزتسايتونگ" در تفسير خود پيرامون گروگان‌گيرى دو شهروند آلمانى که منجربه قتل يک مهندس آلمانى در افغانستان شد، مى‌نويسد: «اگر به‌دنبال هر گروگان‌گيرى، کل سياست خارجى آلمان دچار تزلزل شود، مبارزه عليه تروريسم نيزدر بن بست قرار خواهد گرفت. بهتر اين است که صدر اعظم آلمان، خانم آنگلا مرکل، در اين زمان به هيچ‌وجه از خود سستى و تزلزل نشان ندهد. الگوی مهم خانم مرکل يعنى رئيس‌جمهور آمريکا، جورج بوش، در اين زمينه هيچ کمکى نخواهد کرد. زيرا که با جنگ عليه تروريسم، دير زمانى ست، جورج بوش به بالاترين سطح تلاش هاى خود در اين زمينه دست‌زده‌است.»