بحث بر سر حضور نظامیان آلمانی در افعانستان

غروب یکشنبه خبر رسید که خانم کریستینا مایر، گروگان ۳۱ ساله‌ی آلمانی که در افغانستان برای یک سازمان امداد مسیحی کار می‌کند، آزاد شده است. اما هنوز گروگان دیگر آلمانی، مهندس رودولف ب، در اسارت ربایندگان افغانی‌ است. او که به همراه یک آلمانی دیگر و ۵ شهروند افغانستان، توسط یک گروه نزدیک به طالبان ربوده شده، اظهار داشته که در وضعیت جسمانی بدی به‌ سر می‌برد. در چنین شرایطی در آلمان بحث بر سر خروج نظامیان این کشور که زیر نظر سازمان ملل متحد، در بازسازی افغانستان سهیم گشته اند، به شدت اوج می گیرد. مخالفان حضور نظامیان آلمانی در افغانستان می گویند در شرایطی که امنیت کافی برای بازسازی در افغانستان وجود ندارد، آیا باز هم ضروری ست که نظامیان این کشور همچنان به فعالیت خود در افغانستان ادامه دهند، یا این که باید بر طبق برنامه ای از قبل تعیین شده به تدریج از این کشور خارج شوند.

مفسر روزنامه‌ی نُردوست تسایتونگ (Nordwest-Zeitung) راه بهتری جز دادن رشوه برای آزادی گروگان ها نمی یابد. در تفسیری در شماره امروز این روزنامه از جمله آمده است:

«شمار خبرها در مورد ربوده شدن شهروندان آلمانی در عراق و افغانستان افزایش می یابد. به نظر می رسد که دیگر ارزش بسیار زیاد گروگان های اروپایی برای گروه هایی که به طور منظم و سازماندهی شده، دست به ربودن آنان می زنند، مشخص گشته است. آنها می دانند که با ربودن اروپائیان می توان جیب های خود را پر پول کرد. دولت این کشورها با پرداخت پول، شهروندان ربوده شده ی خود را از شرایطی غیرانسانی و وحشتناک که به آن گرفتار آمده‌اند رها می سازند. اما نکته ی مهم این است که با دادن پول و آزادی شهروند ربوده شده، علاقه به ربودن ِ کسانی دیگر برای این گروه ها بیشتر و بیشتر می شود و این روند همچنان ادامه می یابد. البته افرادی که همیشه به آزادسازی گروگان ها در ازای پرداخت پول انتقاد می کردند حرف شان درست است، اما آنها نیز نمی توانند راه بهتری برای مقابله با این مشکل پیشنهاد کنند.»

روزنامه‌ی فرانکفورتر نویه پرسه (Frankfurter Neue Presse) این سوال را مطرح می سازد که در چه شرایطی دولت آلمان حاضر به خروج سپاهیان اش از افغانستان خواهد بود؟ در تفسیری در شماره امروز این روزنامه آمده است:

«البته باید مبارزه در افغانستان ادامه یابد. اما تا کنون اعزام نظامیان آلمانی به این کشور موضوع مهمی در سیاست روز آلمان به شمار نمی آمد و تاثیر به‌سزایی در انتخاب این کشور نداشت. با کشته شدن هر چه بیشتر نظامیان آلمانی در افغانستان اما به تدریج حضور آنان در افغانستان به معضلی مهم در سیاست آلمان تبدیل گشته است. اکنون دیگر سوال مهم در این کشور این است که شمار کشتگان آلمانی در افغانستان چه مقدار باید باشد، تا مخالفت های مردمی و تظاهرات علیه حضور آنان در افغانستان آغاز گردد. آیا مرگ ۵۰ نظامی کافی ست یا ۱۰۰ نظامی آلمانی در افغانستان؟»

روزنامه‌ی اسلینگر(Eßlinger Zeitung) در تفسیری پیشنهاد می کند که دولت آلمان باید در اعزام نیروهای نظامی به افغانستان بازنگری کند. در این تفسیر از جمله نوشته شده:

«دولت آلمان در ماه های آینده در مقابل تصمیم گیری مهمی در ارتباط با شرکت نیروهایش در افغانستان قرار دارد. البته ولفگانگ شويبله، وزير كشور آلمان در مراسم سوگواری ِ سه پلیس آلمانی که در افغانستان به قتل رسیدند، به درستی می‌گوید که آنان در راه ایده ای کاملا انسانی کشته شده اند. اما با وجود تمام موفقیت هایی که نظامیان آلمانی در بازسازی افغانستان داشته اند، ضروری ست که پنج سال پس از اعزام آنان به این کشور، استراتژی شرکت نیروهای آلمانی در افغانستان بازبینی شود. نشانه های فراوانی دیده می شوند که ایده‌ی انسانی بازسازی افغانستان، در کشوری که از امنیت لازم برخوردار نیست و استراتژی حاکم بر آن زور و فرمان های نظامی ست، راه به جایی نمی برد.»

عباس كوشك جلالى