برای افزایش سلامت مغز، پنج خوراکی را فراموش نکنید

ممکن است به نظر برسد که آلزایمر یک بیماری ناگریز است و همه افراد با افزایش سن به آن مبتلا می‌شوند. دکتر اوما نایدو، متخصص روانپزشکی تغذیه و سبک زندگی در بیمارستان عمومی ماساچوست اما نظر دیگری دارد. او در نشریه بریتانیایی Today نوشته است که برخی از عوامل وجود دارند که برای جلوگیری از بروز این بیماری، کاملاً در اختیار شما هستند، از جمله انتخاب‌های غذایی شما.

نایدو توصیه می‌کند که انواع توت‌ها، روغن زیتون، سبزیجات، امگا ۳ و ادویه‌ها را برای افزایش سلامت مغز، به رژیم غذایی‌تان اضافه کنید:

توت‌ها

حاوی آنتی‌اکسیدان‌ها و سایر مواد مغذی هستند که عملکرد حافظه را تقویت می‌کنند. به لطف فیبر، ویتامین و مواد معدنی بالا در توت‌ها، این میوه‌ها باعث افزایش سلامت میکروبیوم شده و می‌توانند به کاهش التهاب کمک کنند. توت‌های تازه را به صبحانه خود اضافه کنید.

روغن زیتون

مصرف روغن زیتون فوق بکر با کاهش خطر ابتلا به آلزایمر مرتبط است زیرا ترکیبات موجود در این ماده می‌تواند به اتوفاژی یا فرآیند طبیعی پاکسازی سلولی مغز کمک کند. افزودن روغن زیتون خالص به سس‌های سالاد خانگی یا ریختن آن بر روی سالاد، راهی عالی برای بهره‌مندی از این فواید است.

سبزیجات تیره‌رنگ

سبزیجات برگ‌دار مانند اسفناج و چغندر با سطوح بالای فولات، یکی از مکمل‌های عالی برای یک وعده غذایی هستند. افرادی که فولات کافی، نوعی ویتامین B9 را دریافت نمی‌کنند، ممکن است بیشتر در معرض ابتلا به بیماری‌های عصبی و سلامت روانی مانند زوال عقل و افسردگی باشند.

امگا ۳

همچنین باید به دنبال غذاهایی باشید که حاوی اسیدهای چرب امگا ۳ هستند. برخی تحقیقات نشان می‌دهد که امگا ۳ می‌تواند به عملکرد سلول‌های مغز کمک کرده و خطر ابتلا به آلزایمر را کاهش دهد. ماهی‌های چرب مانند ماهی آزاد و ماهی آنچوی، و همچنین انواع مغزها و دانه‌ها، این مواد مغذی ضروری را تأمین می‌کنند.

ادویه‌ها

ادویه‌های مختلف مانند زردچوبه، فلفل سیاه، دارچین، زعفران، رزماری و زنجبیل به غذای ما رنگ و طعم می‌بخشند، در عین حال هر کدام دارای خواصی برای سلامت مغز و حتی تقویت خلق‌وخو هم هستند. اجزای فعال ادویه‌‌جاتی مانند زنجبیل، سیر و ... مسیرهای التهابی را هدف قرار می‌‌دهند و ممکن است از بیماری‌‌های عصبی پیشگیری ‌کنند.

افزایش ماده "شبه شاهدانه" در بدن با ورزش مداوم

یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که ورزش، ماده شبه شاهدانه در بدن را افزایش می‌دهد، ماده‌ای که به‌ نوبه خود به کاهش التهاب کمک می‌کند و می‌تواند به درمان برخی بیماری‌ها مانند آرتریت، سرطان و بیماری قلبی کمک کند.

در این مطالعه که در مجله Gut Microbes منتشر شده است، کارشناسان دانشگاه ناتینگهام در بریتانیا دریافتند که مداخله ورزشی (نوشتن برنامه ورزشی برای فرد بیمار توسط فیزیوتراپیست یا پزشک) سطوح مواد التهابی (موسوم به سیتوکین‌ها) را کاهش و سطوح ماده مشابه شاهدانه به نام اندوکانابینوئیدها را که توسط میکروبیوم تولید می‌شود، افزایش می‌دهد.

برای این مطالعه، تیم تحقیقاتی از دانشکده پزشکی دانشگاه ناتینگهام ۷۸ فرد مبتلا به آرتریت زانو را انتخاب کردند. ۳۸ شرکت‌کننده به‌ مدت شش هفته هر روز ۱۵ دقیقه تمرینات تقویت‌کننده عضلات را انجام دادند.

محققان دریافتند در کسانی که ورزش می‌کنند نه‌ تنها درد کاهش می‌یابد، بلکه این افراد نوع بیشتری از میکروب در روده خود دارند که مواد ضد‌التهابی مانند اندوکانابینوئیدها را تولید می‌کند.

اندوکانابینوئیدها انتقال‌دهنده‌های عصبی طبیعی هستند که در بدن تولید می‌شوند. این مواد بر خلق‌وخو، انرژی، حافظه، اشتها و سطح درد تأثیر می‌گذارند.

به‌ گفته محققان این یک کشف به‌ موقع است، به‌ ویژه درحال‌ حاضر که اشتیاق زیادی در مورد استفاده از کانابیدیول و سایر مکمل‌های مرتبط برای کاهش سطح التهاب وجود دارد.

التهاب بخشی طبیعی از مکانیسم دفاعی بدن است. اما زمانی که مزمن شود، می‌تواند به شرایطی مانند خستگی، درد، اختلال خلق‌وخو و همچنین اختلال در دستگاه گوارش و سیستم ایمنی منجر گردد.

بنا به هشدار محققان، در حالی که ورزش می‌تواند از بسیاری جهات برای بدن مفید باشد، مهم است که قبل از شروع یک رژیم ورزشی با پزشک خود صحبت کنید، به‌خصوص اگر اخیرا دچار آسیب شده‌اید یا بیماری قلبی‌عروقی دارید.

بی‌اختیاری استرسی ادرار؛ مشکلی رایج اما قابل‌درمان

اگر هنگام خنده، رقص، ورزش و رابطه جنسی یا عطسه کمی ادرار می‌کنید، ممکن است دچار بی‌اختیاری استرسی ادرار شده باشید.

به‌گزارش Healthday News، متخصصان انجمن اورولوژی آمریکا توضیح می‌دهند که اگرچه این عارضه می‌تواند آزاردهنده باشد، اما قابل‌ درمان است و حتی برخی تغییرات کوچک در سبک زندگی می‌تواند تاثیر زیادی در رفع آن داشته باشد.

بی‌اختیاری استرسی با بی‌اختیاری فوری و مثانه بیش‌فعال (OAB) متفاوت است. اگر OAB دارید، عضله مثانه شما منقبض شده و باعث می‌شود که قبل از رسیدن به دستشویی، میل ناگهانی به ادرار کردن داشته باشید. بی‌اختیاری استرسی ادرار اما زمانی رخ می‌دهد که ماهیچه‌ها و سایر بافت‌هایی که از مجرای ادرار (عضلات کف لگن) حمایت می‌کنند و عضلات کنترل‌کننده ترشح ادرار (اسفنکتر) ضعیف شوند.

عضلات کف لگن و اسفنکتر شما ممکن است به دلایل زیر قدرت خود را از دست بدهند:

بارداری و زایمان، سیگار کشیدن و سرفه مزمن، اضافه وزن، جراحی لگن یا پروستات و آسیب‌های عصبی به ستون فقرات یا بیماری عصبی.

با ابتلا به این عارضه، ممکن است احساس خجالت کرده، خود را منزوی و یا زندگی کاری و اجتماعی خود را محدود کنید. همچنین ممکن است از فعالیت‌های فیزیکی و اوقات فراغت خودداری نمایید. در حالی که با درمان، احتمالاً می‌توانید آن را مدیریت کرده و بهزیستی کلی خود را بهبود ببخشید.

پزشک ممکن است ترکیبی از استراتژی‌ها را برای درمان توصیه کند:

تمرینات عضلات کف لگن. پزشک یا فیزیوتراپ شما می‌تواند به شما کمک کند تا یاد بگیرید که چگونه تمرینات کگل را برای تقویت عضلات کف لگن و اسفنکتر انجام دهید.

تکنیکی به نام بیوفیدبک را می‌توان در کنار تمرینات کگل به کار برد تا آنها را موثرتر کند. بیوفیدبک شامل استفاده از حسگرهای فشار یا تحریک الکتریکی برای تقویت انقباضات مناسب عضلات است.

همچنین ممکن است پزشک به شما توصیه کند که از نوشیدنی‌های کافئین‌دار، گازدار و الکلی خودداری کنید که ممکن است باعث تحریک عملکرد مثانه در برخی افراد شود.

ترک سیگار، کاهش وزن اضافی یا درمان سرفه مزمن خطر بی‌اختیاری استرسی ادرار را کاهش می‌دهد و علائم شما را بهبود می‌بخشد.

کاهش وزن اضافی می‌تواند به کاهش فشار کلی روی مثانه و عضلات کف لگن کمک کند.

نرم و منظم نگه داشتن حرکات روده فشار وارد شده به عضلات کف لگن را کاهش می‌دهد. سعی کنید برای تسکین و پیشگیری از یبوست، غذاهای پر فیبر مانند غلات کامل، حبوبات، میوه‌ و سبزیجات بخورید.

سیگار کشیدن می‌تواند منجر به سرفه مزمن شدید شود که می‌تواند علائم بی‌اختیاری استرسی ادرار را تشدید کند. سیگار کشیدن عامل بسیاری از موارد سرطان مثانه نیز است.

کاهش خطر سکته مغزی و دمانس با مصرف قهوه و چای

نوشیدن روزانه چند فنجان قهوه یا چای در طول روز، به جلوگیری از سکته مغزی و زوال عقل کمک می‌کند.

به‌گزارش Scitech Daily، بر اساس مطالعه‌ای که در سال ۲۰۱۷ در The Lancet منتشر شد، سکته مغزی عامل تهدیدکننده زندگی و مقصر ۱۰ درصد مرگ‌و‌میرها در سراسر جهان است. در این میان، زوال عقل یک اصطلاح کلی برای علائم مربوط به کاهش عملکرد مغز و یک نگرانی بهداشتی جهانی با بار اقتصادی و اجتماعی بالا است. آلزایمر شایع‌ترین نوع زوال عقل است.

محققان دانشگاه پزشکی تیانجین چین با مطالعه ۱۴ ساله بر روی ۳۶ هزار و ۵۰۰ شرکت‌کننده از Biobank بریتانیا، ثابت کردند افرادی که ۲ تا ۳ فنجان قهوه یا ۳ تا ۵ فنجان چای در روز یا ترکیبی از ۴ تا ۶ فنجان قهوه و چای می‌نوشند، کمترین میزان بروز سکته مغزی (سکته‌های ایسکمیک ناشی از لخته شدن خون یا باریک شدن شریان‌ها) یا زوال عقل را در مقایسه با کسانی که نه قهوه و نه چای می‌نوشند، دارند. در این مطالعه، مصرف قهوه به‌ تنهایی یا همراه با چای با کاهش خطر زوال عقل پس از سکته نیز همراه بود.

به‌گفته محققان، این یافته‌ها نشان می‌دهد که مصرف ​​قهوه و چای به طور جداگانه یا همراه با هم، با کاهش خطر سکته مغزی و زوال عقل مرتبط است.

محققان تاکید می‌کنند: چای و قهوه سرشار از ترکیباتی به‌نام پلی‌فنول هستند که می‌تواند به پیشگیری از بیماری‌های مرتبط با پیری کمک کند. اما این لزوماً به این معنا نیست که همه باید شروع به دم کردن فنجان‌های بیشتری در طول روز کنند چون همه نوشیدنی‌های قهوه دارای مقدار یکسانی کافئین نیستند و نباید در مصرف آنها افراط کرد. پس بهتر است این نوشیدنی‌ها در حد اعتدال مصرف شوند.

این یافته‌ها ۱۶ نوامبر در مجله PLOS Medicine منتشر شد.