تفسیر: دست در دست هم به ناکجا آباد
۱۳۹۷ اردیبهشت ۷, جمعه
دو نفر از دو دنیای کاملا متفاوت: از جنوب، مون جائه این، وکیل کم‌تر شناخته‌شده حقوق بشر و از شمال، کیم جونگ اون، انسانی به شدت عجیب و غریب در سیاست بین‌المللی: مون عمل‌گرا و پیوندگرا و کیم، مرد موشکی تحریک‌‌کننده.
یک رئیس‌جمهور کره جنوبی که از شمال گریخته و عمری را به مبارزه برای دموکراسی گذرانده با مستبدی از نسل سوم خانواده کیم دیدار کرده که مانند خدا پرستش می‌شود و هیچ چیز برایش برتر از بقای سلطه دودمانش نیست.
اما با وجود همه این تفاو‌ت‌ها یخ بین دو کره به‌سرعت شکسته شد. هر دو با صمیمیتی بارز در ناکجا‌آباد به یکدیگر درود گفته و برای اولین بار یک رهبر کره شمالی بر خاک کره جنوبی قدم گذاشت. اما به ناگهان دو طرف دست در دست یکدیگر بار دیگر از خط مرزی عبور کرده و این بار وارد خاک کره شمالی شدند و باز برگشتند. آن‌ها از خطی گذشتند که به گفته مون، قرار است در آینده دیگر نه نماد جدایی، بلکه نماد صلح باشد.
رهبر غیر قابل دسترسی پیونگ‌یانگ عامدانه دوستانه و راحت رفتار کرد. او رو به دوربین‌هایی از سراسر دنیا لبخند زد، دست دوستی بر کودکانی که گل تقدیمش کردند کشید و با خواهر خود که همواره در کنارش حی و حاضر است راجع به برنامه غذایی از پیش تعیین‌شده این دیدار که شامل غذاهایی از هر دو کشور بود شوخی کرد.
به کانال دویچه وله فارسی در تلگرام بپیوندید
پایان سکوت
این ملاقات نمایانگر لحظه‌ای تاریخی بود. حدود سه هزار خبرنگار از اقصی نقاط جهان هنگام دیدار دوستانه رهبران دو کشور ناگهان شروع به کف زدن کردند؛ دیداری که انتظار از آن بزرگ و شاید خیلی بزرگ باشد، چه که این دیدار توانست بالاخره سکوت سنگین سال‌های متمادی را در هم بشکند.
هر دو طرف با توجه به تمایل به ادامه دیدارها توافق کردند که از تحریکات دوجانبه دوری کنند. قرار شد تنش‌های نظامی کم و خط تلفن مستقیم میان رهبران دو کشور برقرار شود. قرار شد که پیمان صلح جای پیمان آتش‌بس را بگیرد و خانواده‌هایی که به دلیل تقسیم کره از یکدیگر جدا شدند با یکدیگر دیدار کنند. همچنین دو کشور تصمیم به همکاری نزدیک‌تر اقتصادی و گشایش مجدد یک دفتر ارتباطی در منطقه اقتصادی ویژه کایسونگ گرفتند.
در زمینه‌ای که اولویت نخست بود نیز توافق حاصل شد: دو طرف می‌خواهند مشترکا در مسیر عاری شدن شبه‌جزیره کره از سلاح هسته‌ای قدم بردارند، اقدامی که به معنای خروج تاکتیکی سلا‌ح‌های اتمی آمریکا از منطقه خواهد بود. هر دو سو از هدف وحدت دوباره دو کره سخن گفتند.
بیشتر بخوانید: دو کره بر سر خلع سلاح کامل اتمی به توافق رسیدند
کیم گفت: «ما به یک زبان حرف می‌زنیم، خونی مشابه هم داریم، ما در تاریخی مشترک سهیم هستیم و مردم‌مان شبیه یکدیگر‌ند. ما نباید با هم بجنگیم، بلکه باید برای وحدت دوباره تلاش کنیم.»
بیشتر بخوانید: کره جنوبی بلندگوهای تبلیغاتی خود علیه کره شمالی را خاموش کرد
با این همه و به رغم تمامی این دوستی‌ها جای تردید همچنان باقی است، چرا که در سال‌های ۲۰۰۰ و ۲۰۰۷ نیز دیداری میان سران دو کشور صورت گرفت و امیدهای بزرگی را ایجاد کرد. در آن زمان هم دو کره اقدامات اعتمادسازانه‌ای انجام دادند. اما طولی نکشید که شور و اشتیاق اولیه رخت بر بست و به مجرد این که کره شمالی بر جاه‌طلبی‌های اتمی خود دمید، رشته گفت‌وگو میان دو کشور از هم گسیخت.
موفق‌تر از سلف خود
نه تنها خود این دیدار بلکه فضای دوستانه‌ای که گفت‌وگوها در آن انجام شد بی‌سابقه و چه بسا شگفت‌انگیزتر از خود دیدار بود. مون سوسیال‌لیبرال که تنها یک سال است بر مسند ریاست جمهوری کره جنوبی نشسته با سیاست تنش‌زدایانه و گفت‌وگومحور خود دستاوردی به مراتب بیشتر از هر دو سلف محافظه‌کار خویش داشته است.
کیم هم با برنامه پرخطر اتمی و موشکی خود توانست به جایگاهی دست یابد که پدر و پدربزرگش نتوانستند: این که او را به عنوان تهدید فزاینده به رسمیت شناخته‌اند. شاید همین هم باعث شد که بالاخره کیم توانست فضایی ایجاد کند که بتواند در سطحی برابر به مذاکره با آمریکا، دشمن خود برود. حدود یک ماه دیگر کیم و دونالد ترامپ، رئيس‌جمهور آمریکا دیدار خواهند کرد. این اتفاق هم تا همین چند هفته پیش کاملا دور از تصور بود.
دیدار سران دو کره باب گفت‌وگو را باز و تنش‌های رو به گسترش چند ماه پیش را متوقف کرده است. دونالد ترامپ توصیه‌های لازم را دریافت کرده تا مسیر گفت‌وگو را پی بگیرد، چرا که هر چه که باشد مذاکرات مستقیم بهتر از پست‌های توییتری بی‌حاصل است.
همه طرف‌ها می‌توانند قدم به قدم کوشش کنند اعتماد از دست رفته را احیا کنند و راه حلی برای صلح بیابند. اگر این اتفاق بیافتد ترامپ هم از تمامی سلف‌های خود موفق‌تر خواهد بود.