1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

خشونت علیه زنان افغانستان

خدیجه تلاش/ دویچه وله، کابل۱۳۸۶ آذر ۱۱, یکشنبه

با وجود این‌ که نهادهای مختلف دولت افغانستان ادعا دارند که خشونت علیه زنان در اکثر نقاط کاهش یافته،اما هنوز هم زنان این کشور از خشونت علیه‌ شان شکایت دارند. دامنه خشونت تا تجاوز جنسی به زنان زندانی هم کشیده شده است.

https://p.dw.com/p/CVnD
عکس: AP

در حالی که با گذشت هر سال از روز جهانی زن دولت و موسسات وعده هایی برای کاهش خشونت علیه زنان در افغانستان می دهند اما اگر واقعیت بررسی شود هنوز هم زنان افغانی قربانی خشونت هستند. تا جایی که دختر ۷ ساله به نکاح مرد ۹۰ ساله در می آید و یا زنان باردار از شدت ضرب و شتم شوهرانشان رهسپار بیمارستان می شوند و یا هم زنانی‌ که همسرشان معتاد به مواد مخدرند برای سیر کردن بچه هایشان باید آنقدر قالی بافی کنند که چشم خود را فدای شوهر و فرزندانشان کنند.

امسال نیزاز روز جهانی زن تجلیل شد و هر کس در مدح و ستایش زن سخنانی را به زبان آورد و باز هم همان شعار همیشگی " بهشت زیر پای مادران است"، ولی اگر در ساحه ی عمل وضعیت زنان بررسی شود هیچ سهولتی برای آنها فراهم نیست به خصوص زنانی که در روستا ها زندگی می کنند زندگی رقت باری دارند. با شروع فصل سرما آنها مجبورند برگها و شاخه های افتاده ی درختان را جمع آوری کنند تا برای سوخت زمستان آنها را بسوزانند و خانه هایشان را گرم کنند. زنان برای رفع خشونت گاهی به خود سوزی روی می آورند که این خود سوزی ها در اکثر مناطق افغانستان به خصوص در شهر هرات به اوج خود رسیده است. گذشته از همه ی اینها خشونت در زندان نیز بر زنان بالا گرفته است ، تا جایی که زنان زندانی در زندان پلچرخی کابل مورد تجاوز جنسی از سوی مسولین این محابس قرار گرفته اند.

. فوزیه کوفی یکی از اعضای پارلمان افغانستان که از زندان زنان دیدن کرده بود، گفت: زنان زندانی می‌گویند: زمانی که ما مریض می شویم و از مسولین زندان دارو می خواهیم آنها به جای داروی اصلی به ما قرص بیهوش کننده می دهند و ما را مورد سوء استفاده ی جنسی قرار می دهند. به گفته ی خانم کوفی، تعدادی از زنان زندانی در آنجا باردار شده اند. عبدالغیاث الیاسی رییس هیأت وزارت عدلیه که قضیه را تحقیق می کند اتهامات تجاوز جنسی را رد کرد ولی خانم کوفی معتقد است که این زنان زندانی از ترس اینکه مبادا مورد خشونت قرار بگیرند از گفتن حقیقت انکار می کنند.

در شهر کابل که زنان تحصیل کرده تراند و به امکانات بیشتری چون سمینار ها دسترسی دارند نمی‌توانند از حق خود دفاع کنند پس در روستا ها که زنان هیچ حق خود را نمی دانند ، هر ظلمی که بر آنها وارد می شود تحمل می کنند. ازدواجهای زیر سن بلوغ که بر آنها تحمیل می شود اما عده ای از مردم به این ازدواجها ی زیر سن توجیه شرعی می دهند. در قانون مدنی افغانستان سن ازدواج برای دختر ۱۸ سالگی تعیین شده است . اما گویا در فقه حنفی (اهل تسنن) سن ۹ سالگی برای ازدواج مطرح شده است. بنا براین توجیهی که بعضی از مردان برای غیر اجباری بودن ازدواجها در ۹سالگی دارند همانا اینست که می گویند: منع نکاح زیر سن ۱۴ سال با فقه حنفی تناقض دارد. زنان افغانستان فعالیتهای گروه‌های مدافع زن را ناچیز می دانند و از آنان می خواهند تا زنان را به جایگاه واقعی شان برسانند. حتی تعدادی از زنانی که در انجمنها و گروههای دفاع از زنان کار می کنند خود در خانواده به مشکلاتی مواجه اند و از خشونت رنج می برند.