در جنگ افغانستان نمی‌توان با ابزار نظامی پیروز شد
۱۳۸۷ شهریور ۷, پنجشنبه
جامعه‌ی جهانی در برابر دوراهی
روزنامه‌ی «میتل دویچه تسایتونگ» چاپ هاله، درباره‌ی اوضاع افغانستان می‌نویسد: « دلایل بسیاری برای قدرت یافتن دوباره طالبان در افغانستان وجود دارد. مرز مشترک غیرقابل کنترل این کشور با پاکستان، یعنی جایی که اسلامگرایان مراکز آموزشی خود را دارند، تنها یکی از این دلایل است. ولی پیکارجویان طالبان، پیش از هرچیز آموخته‌اند که از مصاف‌های مستقیم خودداری کنند و به جای آن، با عملیات انتحاری و بمب‌گذاری باعث ترس و ناامنی شوند. جامعه‌ی جهانی بر سر یک دوراهی قرار گرفته است. اگر به خاطر لطمات منظم فرساینده روزی نیروهای خود را عقب بکشد، افراطیان جشن پیروزی خواهند گرفت. و اگر در افغانستان بماند، خونبها افزایش خواهد یافت و بدین‌سان، همه‌جا موافقت افکار عمومی با ماموریت در هندوکش، روبه کاهش خواهد نهاد».
کدام آزادی در هندوکش؟
روزنامه‌ی «وست‌دویچه تسایتونگ» چاپ دوسلدرف، بمب‌گذاری اخیر در افغانستان و کشته‌شدن یک سرباز آلمانی را چنین تفسیر می‌کند: « گرانیگاه سیاست ما برای ماموریت افغانستان آن است که آن را از حافظه‌ی خود طرد کنیم. آلمان برای ارتشی در جنگ و زخمی‌ها و کشته‌های آن آمادگی ندارد. هنگامی که پارلمان آلمان در ماه سپتامبر به بحث درباره‌ی افغانستان بپردازد، پاسخ به این پرسش نیز در دستور کار قرار خواهد داشت که ما از کدام آزادی در هندوکش دفاع می‌کنیم. اکنون اقتضا می‌کند که نسبت به قربانیان ارتش آلمان در کندوز و دیگر نقاط جهان ادای احترام کنیم».
پرسش از راهکار در افغانستان
روزنامه‌ی «مرکیشه اودرتسایتونگ» چاپ فرانکفورت اودر، اوضاع افغانستان را چنین تفسیر می‌کند: «وقتی که اوضاع امنیتی افغانستان همواره فاجعه‌بارتر شود، کمک‌های غیرنظامی برای بازسازی به نتیجه نرسد و در نتیجه روحیه‌ی عمومی بدتر شود، پرسش از راهکار در افغانستان مطرح می‌شود. هیچکس نمی‌خواهد ناکامی ناتو را بپذیرد، زیرا این امر به معنی اعلام شکست نیرومندترین قدرت‌‌های متفق در سراسر جهان است. دولت آلمان همچنان از این افسانه دفاع می‌کند که در هندوکش فقط با پشتوانه‌ی اسلحه، کمک‌‌رسانی عمرانی انجام می‌گیرد».
کدام دستاورد در افغانستان؟
روزنامه‌ی «هانوفرشه آلگماینه تسایتونگ» چاپ هانوفر، درباره‌ی افغانستان می‌نویسد: «صاحب‌نظران نظامی ناتو در بروکسل و ستاد مرکزی ایساف همواره آشکارتر اعلام می‌کنند که جنگ در افغانستان را نمی‌توان با ابزار نظامی برد. ولی چه کار می‌توان کرد که ارتش آلمان و متحدانش در هندوکش کشته و زخمی بیشتری نداشته باشند؟ جامعه‌ی جهانی باید دو کوتاهی را هرچه زودتر برطرف سازد: باید کمک‌های عمرانی خود را برای بازسازی تقویت کند، تا انسان‌ها در افغانستان فایده‌ی حضور بین‌المللی در کشور خود را بهتر بشناسند. و افزون بر آن، باید افغان‌ها را بیشتر در برابر این وظیفه قرار دهد که با بازده خود سهمی در نوسازی کشور داشته باشند. مادامی که این مسائل حل نشوند، سربازان حق دارند بپرسند که آیا واقعا می‌توانند در افغانستان دستاوردی داشته باشند؟».
گاری در گل فرورفته
روزنامه‌ی «در نویه تاگ» چاپ وایدن، درباره‌ی دورنمای جنگ در افغانستان می‌نویسد: «در افغانستان پایانی بی‌وحشت وجود نخواهد داشت. ولی عقب‌کشیدن ارتش آلمان، به صلح‌دوستان نیز خدمتی نخواهد کرد. واقعیت این است که نیروهای نظامی غرب در افغانستان، جوخه‌های ترور طالبان را به خود مشغول ساخته‌اند، در غیر این صورت آن‌ها در میدانی دیگر دست به عمل می‌زدند. هر جا کانون ناآرامی خاموش می‌شود، طبق جبر جنگ، در نقطه‌ی دیگری سر باز می‌کند. احتمالا خطاست اگر بگوییم که ما از هندوکش خارج می‌شویم و کهنه‌پرستان طالبان رفاه غربی و فرهنگ مسیحی را به حال خود خواهند گذاشت. گاری کاملا در گل فرورفته است».