روایت محمد سیف‌زاده از زندان‌های اوین و رجایی‌شهر
۱۳۹۵ فروردین ۲۵, چهارشنبه
محمد سیف‌زاده، وکیل دادگستری و از موسسان "کانون مدافعان حقوق بشر" در گفت‌وگو با کمپین بین‌المللی حقوق بشر در ایران، وضعیت دشوار زندانیان سیاسی را تشریح کرده است.
او گفته تغذیه نامناسب، شرایط غیربهداشتی، پارازیت‌های مداوم برای از کار انداختن موبایل‌ها، عدم رسیدگی به درمان بیماران، فشارهای روانی، کمبود ساعات هواخوری و غیر استاندارد بودن برخی زندانها از عوامل بیماری بسیاری از زندانیان است.
محمد سیف‌زاده که بیستم اسفند ۱۳۹۴ و پس از طی پنج سال حبس آزاد شده، گفته که در بند ۲۰۹ اوین تحت فشار بود تا علیه شیرین عبادی مطالبی بگوید: «در این شرایط فشار خون من در سلول انفرادی به ۱۸ روی ۹ رسید و از کنترل خارج شد. من را به بند ۳۵۰ که بردند سکته کردم اما نگفتند سکته است و هیچ معالجه‌ای هم انجام ندادند. حتی مرا به بهداری هم نبردند. به تدریج دست و پاهایم بی‌حس شد، کم‌شنوایی و کم‌بینایی پیدا کردم. وقتی بلند می‌شدم زمین می‌خوردم. کمیسیون پزشکی قانونی مدت‌ها بعد و در اسفند ماه ۱۳۹۴ گفت من در زندان دچار سکته مغزی شده‌ام.»
• به کانال دویچه وله فارسی در تلگرام بپیوندید
او اضافه کرده که هیچکس به هشدار بیمارستان قلب در مورد خطر مرگ و سکته برای او توجه نکرد: «بر خلاف قانون و بدون این‌که حکمی حتی از یک مرجع قانونی داشته باشم مرا به رجایی‌شهر تبعید کردند.»
این وکیل دادگستری در توصیف شرایط زندان رجایی شهر کرج (گوهردشت) و مقایسه آن با زندان اوین گفته است: «در اوین یک ربع به هفت صبح که در باز می‌شد تا غروب امکان هواخوری برای ما وجود داشت، اما در رجایی‌شهر ما تنها سه ساعت می‌توانستیم هواخوری داشته باشیم. درحالی که در سالن زندان هوا جریان نداشت. یک زندانی سیاسی که دکترای معماری داشت این موضوع را تایید می‌کرد که فضای زندان به هیچ وجه مناسب نگهداری این تعداد زندانی نیست.»
او از حساسیت‌های پوستی زندانیان در رجایی‌شهر به خاطر استفاده از شوینده‌های غیر استاندارد، کمبود دارو، تغذیه نامناسب، غذای بسیار چرب و غیربهداشتی و کمبود ویتامین در این زندان نیز یاد کرده است.
سیف‌زاده افزوده که وقتی برای رسیدگی به مشکلات تنفسی به بیمارستان منتقل شد، تمام هزینه را خودش پرداخت: «علاوه بر هزینه خودمان، هر زندانی سه تا مامور به دنبالش بود که هزینه‌های تغذیه و جانبی آنها هم بر عهده زندانی بیمار است.»
این وکیل دادگستری در باره هجوم به اتاق‌های زندانیان برای تفحص وسایل‌شان، به ترس زندانبان‌ها از مصاحبه تلفنی افراد محبوس اشاره کرده است: «به صورت غیرقانونی اتاق‌ها را می‌گردند که موبایل پیدا کنند در حالی که موبایل ممنوع نیست. این کار را می‌کنند تا کسی با خارج از زندان مصاحبه نکند. با مصاحبه مساله دارند؛ یعنی قبل از این که شخص مرتکب جرم بشود او را می‌گیرند. نه موبایل جرم است و نه مصاحبه. تنها اگر در متن مصاحبه توهین و افترا باشد جرم است.»
محمد سیف‌زاده در آبان سال ۱۳۸۹ به اتهام اقدام علیه امنیت ملی از طریق شرکت در تاسیس کانون مدافعان حقوق بشر ایران به ۹ سال زندان و ۱۰ سال محرومیت از وکالت محکوم شد اما دادگاه تجدید نظر این حکم را به دو سال حبس کاهش داد.
سیف‌زاده دراواخر فروردین ۱۳۹۰ در شهر ارومیه به اتهام خروج غیرقانونی از کشور بازداشت شد و پیش از دریافت حکم جدید شش سال حبس، در حال سپری کردن حکم پرونده نخست خود بود.
محمد سیف‌زاده در داخل زندان به دلیل نوشتن نامه به محمد خاتمی و امضا بیانیه‌های گروهی، به تبانی و اجتماع علیه امنیت ملی متهم شد. او در دادگاه دوم به ریاست قاضی صلواتی به شش سال حبس محکوم شد اما سرانجام با اعمال ماده ۱۳۴ قانون جدید مجازات اسلامی در خصوص اعمال مجازات شدیدتر به جای جمع مجازات‌ها در خصوص تعدد جرایم، در ۲۰ اسفند ماه ۱۳۹۴آزاد شد.