روز جهانی ایدز

بیش از دو میلیون انسان، امسال بر اثر بیماری ایدز جان خواهند باخت و دو و نیم میلیون نفردیگر به ویروس ایدز آلوده خواهند شد. در حال حاضر ۳۳ میلیون نفر در جهان به بیماری ایدز مبتلا هستند. آماری که به تازگی از طرف سازمان ملل منتشر شده، اگر چه نشان‌دهنده‌ی کاهش شمار مبتلایان به این بیماری نسبت به سال پیش است، اما این امر به معنای آن نیست که بشریت توانسته این بیماری را متوقف کند، بلکه صرفا ناشی از بازبینی در مورد آمار و تدقیق آن‌هاست.

تفسیری از هله یه‌په‌زن(Helle Jeppesen) همکار دویچه‌وله، به مناسبت ۱ دسامبر روز جهانی ایدز:

هفته‌ی نخست دسامبر، ایام نوار قرمز است. ۱ دسامبر در روز جهانی ایدز، در همه‌ی کشورهای ثروتمند، روی لباس‌ها، ژاکت‌ها، کیف‌ها و پالتوها، پاپیون سرخ‌رنگی برای همبستگی با ۳۳ میلیون انسانی به چشم می‌خورد که در سراسر جهان مبتلا به ویروس ایدز هستند.

همبستگی می‌تواند جنبه‌ی تزیینی هم داشته باشد، اما با این حال موثر واقع شود. بدینسان امسال در سراسر جهان حدود ده میلیارد دلار برای تامین مالی فعالیت UNAIDS یعنی تشکیلات مبارزه با ایدز سازمان ملل گردآوری می‌شود. خبر بد این است که این رقم کافی نیست. ۱۸ میلیارد دلار مورد نیاز است تا این بیماری مهار شود و همه‌ی مبتلایان تحت مداوا قرار گیرند.

زندگی علیرغم ابتلا به بیماری ایدز ممکن است. با داروهای مخصوص مبارزه با ویروس ایدز می‌توان زمان زندگی بیماران را ده‌ها سال افزایش داد. اما در کشورهای فقیر جهان، تنها ۱/۶میلیون نفر واقعا چنین داروهایی به دست می‌آورند.

بیشتر کسانی که بر اثر کمبود پول از بیماری ایدز می‌میرند، در آفریقا، در جنوب صحرا زندگی می‌کنند. بیش از نیمی از آنان زنان هستند. بیشتر آنان مادرانی هستند که فرزند برجای می‌گذارند و می‌میرند. خوشبخت کودکی که پدر و مادر بزرگ داشته باشد. پدر و مادر بزرگانی که باید از ۱۰ تا ۱۵ کودک سرپرستی کنند، زیرا بیماری ایدز فرزندان خود آنان را از بین برده است. هر کس بدشانسی بیاورد به خود واگذار می‌شود.

بدینسان در آفریقا همواره شمار خانوارهایی در حال افزایش است که سرپرستی آن‌ها را یک کودک یا نوجوان برعهده دارد. نوجوانان ۱۲ ساله‌ای که به تنهایی تلاش می‌کنند خواهران و برادران کوچکتر خود را زنده نگاه دارند، بدون اینکه بزرگسالی به آنان کمک کند. کودکانی که در اثر مرگ والدین خواه ناخواه دچار شوک روحی هستند، در فقر زندگی می‌کنند و نمی‌توانند به مدرسه بروند که در آنجا دست‌کم نه فقط از آموزش، بلکه از تجربه‌ی زندگی برخوردار شوند. کودکانی که بزرگسالی در کنار خود ندارند تا به آنان درس بقا بیاموزد.

مزارع بی‌ثمر مانده‌اند، دانش بر باد می‌رود و نسل‌های کاملی در اثر بیماری ایدز نابود می‌شوند. از همین رو در آفریقا، مبارزه با ایدز و آموزش، پیش‌شرط‌های بنیادین برای هرگونه توسعه هستند. کارشناسان سازمان ملل تخمین می‌زنند که در سال آینده، ۲/۷ میلیارد دلار برای تامین زندگی کودکان بی‌سرپرست ناشی از ایدز در آفریقا لازم است. معنای این سخن برای هر کس که در کشوری ثروتمند زندگی می‌کند این است که باید چیزی حدود ۲ یورو بپردازد. هر پاییون قرمزی باید برای ما دست‌کم این اندازه ارزش داشته باشد.