روز جهانی معلم و کمپین "صدای معلمان در بند باشیم"
۱۳۹۱ مهر ۱۴, جمعهروز جهانی معلم (۵ اکتبر/۱۴ مهر) در حالی فرا رسیده که در ایران بسیاری از معلمان در زندان هستند. چندی پیش کمپین "صدای معلمان در بند باشیم" خلاصهای از نمونههای نقض حقوق معلمان ایرانی منتشر کرد و از فعالان مدنی خواست از ۸ تا ۱۴ مهر ماه ( ۲۹ سپتامبر تا ۵ اکتبر) در سراسر جهان و برای نشان دادن حقوق تضییع شده معلمان ایران تلاش کنند.
در این گزارش به فرزاد کمانگر، معلمی اشاره شده بود که در سال ۱۳۸۵ دستگیر و در سال ۱۳۸۹ اعدام شد. همچنین خلاصهای از وضعیت ۳۹ معلمی تشریح شده بود که از خرداد سال ۱۳۸۸ تا کنون بازداشت شدهاند. ۳ نفر از این افراد حکم اعدام دارند.
در گزارش این کمپین که توسط گروهی از آموزگاران و فعالان مدنی تشکیل شده، آمده است: «در کنار این بازداشتها میتوان به صدور صدها حکم انفصال از خدمت، اخراج، تبعید و محرومیتهای اداری پس از تجمعات صنفی سال ۱۳۸۵ و ۱۳۸۶ از سوی هیات تخلفات اداری آموزش و پرورش استانهای مختلف اشاره کرد که تا امروز نیز ادامه دارد.»
کمپین "صدای معلمان دربند باشیم" همچنین اسامی ۱۷ نفر از دبیران و معلمان شهرهای سقز، مريوان، بانه، قروه و موچش را منتشر کرد که بنا به اعلام اداره آموزش و پرورش استان کردستان از تدریس محروم شدهاند.
در همین زمینه بیش از صد و پنجاه تن از فعالان حقوق زنان نیز با انتشار بیانیهای، اعلام کردهاند که برای دفاع از حقوق معلمان ایرانی، به ویژه معلمانی که به دلیل فعالیتهای صنفیشان حکم مجازات دریافت کردهاند، از کمپین حمایت از معلمان پشتیبانی میکنند.
فعالان حقوق زنان در این بیانیه به فشار مضاعف و محدودیتهای بیشتری اشاره کرده بودند که متوجه معلمان زن و همچنین زنانی میشود که همسر آموزگارشان زندانی است.
حمایت دفتر تحکیم وحدت
پیش از این سازمان دانش آموختگان ایران، ادوار تحکیم وحدت نیز ضمن اعلام حمایت از کمپین "صدای رنجهای معلمان ایرانی به ویژه معلمان دربند باشیم" در بیانیهای به وضعیت عبدالله مومنی سخنگوی سازمان ادوار تحکیم وحدت اشاره کرده بود که از جمله معلمان زندانی است.
عبدالله مومنی به دنبال نا آرامیهای پس از انتخابات و در ابتدای تیرماه ۸۸ از سوی نهادهای امنیتی بازداشت شد. او در دادگاه انقلاب به ۴ سال و ۱۱ ماه زندان محکوم شده و هم اکنون در بند ۳۵۰ زندان اوین به سر میبرد.
در بیانیه ادوار تحکیم وحدت آمده است:«سال تحصیلی جدید در حالی فرا رسیده که معلمان ایران همچون دیگر اقشار جامعه با مشکلات و معضلات عدیدهای دست و پنجه نرم میکنند و مظلومانه در پی فراهم آوردن حداقلی از معیشت و رفاه، بی آن که فریادرسی داشته باشند تیره و تارترین ایام را پشت سر نهادهاند.»