زندانیان سیاسی: هرچه زودتر نماینده ویژه حقوق بشر را به ایران بفرستید
۱۳۹۰ خرداد ۱۵, یکشنبه
کیوان صمیمی، مدیر مسئول نشریه توقیف‌شده "نامه"، رسول بداقی، سخنگوی کانون صنفی معلمان در تهران، عیسی سحرخیز، روزنامه‌نگار و مدیر مسئول نشریه توقیف‌شده "آفتاب"، و مهدی محمودیان، عضو کمیته اطلاع‌رسانی جبهه مشارکت و انجمن دفاع از حقوق زندانیان، دیروز شنبه (۱۵ خرداد / ۵ ژوئن) بیانیه‌ای انتشار داده‌اند که با آن پایان اعتصاب غذای یک ماه و نیمه خود را برای روز دوشنبه (۱۶ خرداد) اعلام کرده‌اند.
اعتصاب غذا، «تنها راه برای رساندن فریاد تظلم‌خواهی»
این فعالان فرهنگی، سیاسی و اجتماعی به مدت یک ماه و نیم در اعتصاب غذا بوده‌اند (۱۶ روز ناپیوسته در اردیبهشت و ۱۵ روز پیوسته در خرداد). آنان در بیانیه خود می‌نویسند، گرچه مدافعان حقوق بشر اعتصاب غذا را کاری نادرست می‌دانند، اما در این مدت چاره‌ای به جز آن ندیده‌اند، تا «فریاد تظلم‌خواهی و ظلم‌ستیزی خویش را با صدمه وارد کردن به جسم و جان خویش به گوش مردم » برسانند.
این چهار زندانی سیاسی سپس قصد خود را از اعتصاب غذا بیان داشته‌اند. هدف آنان از جمله مطلع ساختن برخی از شهروندان بوده است که «شاید اطلاع درستی از برخی وقایع رخ‌داده در کشورندارند» و جلب توجه آنان نسبت به «ناعادلانه و فرمایشی بودن نظام قضایی کشور و وضعیت بسیار اسفناک و غیرانسانی موجود در زندان‌ها و مهم‌تر از آن استبداد و ظلم فراگیر حاکم بر کشور و همه مردم بخصوص بر دگراندیشان و منتقدان حکومت».
آنان همچنین می‌خواسته‌اند به گوش «آزادیخواهان دنیا» برسانند که «آنچه بنام عدل و اسلام در قالب جمهوری اسلامی بر کشور ایران حاکم است چیزی جز نادیده گرفتن کرامت انسانی و تحقیر ملت از طریق نقض آشکار حقوق بشر و بی‌توجهی به قانون اساسی و حقوق شهروندی نیست».
در بیانیه این چهار زندانی سیاسی که امضای زندان رجایی‌شهر کرج بر پای آن است، آمده است، راه‌های ارتباطی آنان با مردم بسته بوده و در نتیجه نمی‌توانسته‌اند اطلاع دهند که بر زندانیان سیاسی، عقیدتی و صنفی و خانواده‌های آنان «در جریان دستگیری، بازجویی و برگزاری دادگاه‌های فرمایشی، صدور احکام ناعادلانه و غیرقانونی و شرایط غیرانسانی حاکم بر زندان‌ها» چه گذشته و آنچه تبلیغ می‌شده «دروغ و افترا» بوده است.
آنان اعتصاب غذای خود را، به گفته خود، در پی درخواست مردم آزادیخواه و شخصیت‌های حقیقی و حقوقی سیاسی وفرهنگی و برخی از روحانیان و‌نهادهای حقوق بشری و دوستان و خانواده‌هایشان و در آستانه «سالگرد بیداری و خیزش مردمی در قالب جنبش سبز ایرانیان»، ۲۲ خرداد، می‌شکنند.
تاکید بر اعزام سریع نماینده ویژه حقوق بشر
در ادامه این بیانیه این چهار زندانی سیاسی حق خود دانسته‌اند که از درون زندان به اعتراض‌های خود «برای رسیدن به جامعه‌ای آزاد، دموکراتیک و منطبق با قوانین حقوق بشر همراه با ملت ایران» ادامه دهند.
تاکید آنان بر لزوم اعزام هر چه سریع‌تر نماینده ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد به ایران است: «همانگونه که پیش از این اعلام داشته‌ایم، وضعیت سیاسی حاکم بر کشور و شرایط ظالمانه حاکم بر محاکم قضایی و فرایندهای بازجویی و محدودیت های زندان‌های ایران به نقطه‌ای رسیده است که بر جامعه بین‌المللی بویژه دبیرکل سازمان ملل واجب است تا هرچه زودتر نماینده‌ای برای رسیدگی به وضعیت حقوق بشر در ایران تعیین کرده و به ایران اعزام نماید تا از طریق گفتگو با نمایندگان دگراندیشان سیاسی و اعتقادی و همچنین بازدید از زندان‌ها و گفتگو با خانواده های ستمدیدگان در سال‌های گذشته، بویژه جانباختگان حوادث اخیر گزارشی تهیه کرده و آن را به نهادهای بین المللی اعلام نماید.
هشدار به حاکمیت جمهوری اسلامی
چهار زندانی سیاسی همچنین حاکمان ایران را متوجه تحولات سریع منطقه کرده‌اند و هشدار داده‌اند که در صورت «لجاجت» در برابر خواسته‌های مشروع مردم و عدم «اصلاح جامعه» آنگونه که مردم می‌خواهند، هزینه‌های سیاسی سنگینی بر ملت و «حتی هیئت حاکمه» وارد می‌آورند.
این چهار شخصیت انجام چهار مورد را شرط دانسته‌اند که به زعم آنان در صورت عدم تحقق «معلوم نیست که دیگر فردا فرصتی برای حاکمان وجود داشته باشد».
این موارد عبارتند از آزادی فعالیت مطبوعات آزاد و مستقل و ازسرگیری کار رسانه‌های توقیف‌شده و روزنامه‌نگارهای اخراجی؛ آزادی فعالیت احزاب سیاسی و تشکل‌های اجتماعی و نهادهای اعتقادی و صنفی مستقل از حکومت؛ آزادی تجمع و گردهمایی‌های مسالمت‌آمیز و امکان برگزاری انتخابات آزاد، سالم و مستقل برای برگزیدن مجلس، شوراهای شهر و روستا و ریاست جمهوری زیر نظر نهادهای غیرحکومتی؛ و پیش از هر چیز الغای قانون نظارت استصوابی.
در پایان، امضاکنندگان بیانیه، کیوان صمیمی، رسول بداقی، عیسی سحرخیز و مهدی محمودیان اعلام کرده‌اند که در مبارزه برای رسیدن به خواسته‌های «به حق و قانونی» ملت از پای نخواهند نشست. این چهار فعال فرهنگی، سیاسی، اجتماعی پس از برگزاری آخرین انتخابات ریاست جمهوری که منجر به اعتراض‌های مردمی به انتخاب دوباره محمود احمدی‌نژاد ودستگیری گروه عظیمی از فعالان عرصه‌های گوناگون جامعه ایران شد، دستگیر شدند و از آن پس بی‌وقفه زیر فشار بوده‌اند.
KG/BB