شامپانزهها و جفتگیری در ازای غذا
۱۳۸۸ فروردین ۲۷, پنجشنبه
محققان اسکاتلندی چندی پیش در جنگل‌‌‌های گینه مشاهده کرده بودند که شامپانزههای نر از مزرعه‌ها و باغ‌ها برای ماده‌های مورد علاقه‌ی خود میوه می‌آورند. تاکنون پژوهشگران برای توضیح علت این رفتار شامپانزههای نر در تقسیم غذای خود میان ماده‌ها با مشکل روبرو بودند.
به گزارش خبرگزاری فرانسه از شهر لایپزیک آلمان، میمون‌پژوهان موسسه‌ی ماکس پلانک این شهر، با بررسی‌های خود در پارک ملی "تای"، در ساحل عاج آفریقا، به نتایج جدیدی برای توضیح این نوع رفتار دست یافته‌اند. آنها ثابت کرده‌اند که شامپانزههای ماده بیشتر با نرهایی جفتگیری می‌کنند که دست‌کم یک بار غذا یا طعمه‌ی خود را با آنها تقسیم کرده باشند. در مقابل نرهایی که غذای خود را با ماده‌ها تقسیم نکرده‌اند، از جفتگیری بی‌نصیب مانده‌اند. بر این اساس نرهای خسیس برای ماده‌ها جاذبه‌ی کمتری دارند.
در ارزیابی آماری نتایج این نوع مشاهده‌ی علمی، جفتگیری با ماده‌هایی که در روزهای تخمک‌گذاری بوده‌اند؛ ثبت نشده‌اند. علت آن است که شامپانزههای نر معمولاً علاقه‌ی خاصی به تقسیم غذا با چنین ماده‌هایی دارند و این ممکن است دقت نتایج بررسی‌ها را کاهش دهد. با وجود این در بررسی‌های این دانشمندان رابطه‌ی مستقیمی میان جفتگیری با نرها و تقسیم غذای آنها با ماده‌ها به چشم می‌خورد.
مبادله برای افزایش شانس جفتگیری
پژوهشگران موسسه‌ی ماکس پلانک همچنین به این نتیجه رسیده‌اند که شامپانزههای بی‌جفت در ازای جفتگیری، گوشت طعمه‌ی خود را با ماده‌ها تقسیم کرده‌اند. در این میان ماده‌ها هنگامی بار دیگر گوشت طعمه‌ی نرها را به‌عنوان غذا دریافت می‌کنند که از جفتگیری قبلی مدتی گذشته باشد. این ممکن است به دلیل نیاز مجدد نرها به جفتگیری باشد.
خانم کریستینا گومس، کارشناس رشته‌ی انسان‌شناسی و عضو این گروه پژوهشی معتقدست: «شامپانزههای نر که طعمه‌ی خود را با ماده‌ها تقسیم می‌کنند، شانس جفتگیری خود را تا ۲ برابر افزایش می‌دهند. در واقع با تقسیم غذا شامپانزههای ماده که شکار برای آنها سخت‌تر است، از خطر زخمی شدن، مصرف انرژی و خستگی خود می‌کاهند.»
تبارشناسی رابطه‌ی جنسی
کریستف بوش، پژوهشگر موسسه‌ی ماکس پلانک در لایپزیک بر این باور است که یافته‌های این پژوهش‌ها تأثیر مستقیمی بر ابهام‌زدایی از رابطه‌ی مردان و زنان و تبارشناسی آن دارند. بعضی از بررسی‌ها در آینده به این موضوع خواهند پرداخت که آیا در جوامع بدوی و گروه‌های شکار انسان‌های اولیه نیز پیوندی میان "مشوق غذایی" برای زنان از سوی شکارچیان مرد و همخوابگی با آنها وجود داشته یا خیر.
پیش‌تر کاوش‌های انسان‌شناختی نشان داده‌اند که در دوران اولیه‌ی تکامل انسان و زندگی قبیله‌ای، شکارچیان موفق، زنان بیشتر و در پی آن فرزندان بیشتری داشته‌اند. پیش از انتشار یافته‌های جدید دانشمندان موسسه‌ی ماکس پلانک، شواهد اندکی برای اثبات علمی این مدعا وجود داشت.
زمانی بعضی از پژوهشگران علوم دینی چنین دیدگاه‌هایی را "خرافه‌ی علمی" می‌پنداشتند، اما با تکمیل یافته‌های دانشمندان، نظریه‌ی تکامل انسان و تبارشناسی رفتارهای او، رفته‌رفته شاخ و برگ بیشتری می‌گیرند.