آمار قربانیان زلزله نپال به بیش از ۳۷۰۰ رسید

شب گذشته (۲۷ آوریل/ ۷ اردیبهشت) نیز ده‌ها هزار نفر از مردم نپال شب را در هوای آزاد و در کنار خیابان‌ها به سر آوردند با غم و اندوه و گهگاه همراه با گیتارنوازی و آوازخوانی برای برانگیختن حس همبستگی و همدردی؛ تا کودکان و کهن‌سالان نیز مقهور ترس و دلهره نشوند.

زلزله‌ای به شدت ۸ / ۷ ریشتر که روز شنبه (۲۵ آوریل/ ۵ اردیبهشت) در نپال روی داد شدیدترین زلزله در این کشور از ۸۰ سال پیش است. این زلزله تا کنون به قربانی شدن ۳۷۰۰ نفر انجامیده است، رقمی که ساعت به ساعت افزایش می‌یابد.

دفتر کودکان سازمان ملل (وابسته به یونیسف) برآورد کرده است که یک میلیون کودک نپالی در نتیجه زلزله آواره و نیازمند کمک شده‌اند. دسترسی اهالی به آب سالم و امکانات بهداشتی به شدت محدود شده و در نتیجه، امکان شیوع بیماری‌های واگیر نیز رو به افزایش است .

در فرودگاه پایتخت (کاتماندو) هواپیماهای امدادرسانی دائما به زمین می‌نشینند. با این همه، هنوز هم امدادرسانی بر پایتخت متمرکز است و به مناطق دورافتاده کمک چندانی نمی‌رسد. بخش بزرگی از راه‌های ارتباطی تخریب شده‌اند یا آوار ساختمان‌های ویران، راه‌ها و جاده‌ها را مسدود کرده است. سقوط بهمن و ریزش کوه هم مزید بر علت است.

در مصاف با زمان

مشکل در نپال این است که بسیاری از دهات و روستا‌ها اصولا فاقد راه‌های شوسه‌ هستند و رسیدن به آنها تنها با کمک چارپایان ممکن است، با گذر از راه‌های باریک و پل‌های بی‌ثبات و معلق. به تدریج این فکر قوت می‌گیرد که به اهالی روستاهای دورافتاده از طریق هوا کمک‌رسانی شود.

کوه‌نوردانی که در هیمالیا یا ارتفاعات دیگر گیر افتاده‌اند و زلزله راه‌های ارتباطی آنها را تخریب کرده نیز قرار است مشمول این نوع کمک‌رسانی شوند. منتهی مشکل این است که هلی‌کوپترهای معدودی برای این کار وجود دارد.

بنا بر داده‌های کارشناسان امدادرسانی، کسانی که در جریان زلزله زیر آوار گیر می‌افتند، اگر به طور مرگ‌آوری مجروح نشوند و امکان دریافت هوا داشته باشند به طور میانگین تا ۷۲ ساعت امکان نجات آنها وجود دارد. بعد از این مدت، ضریب امکان مرگ فرد به دام‌افتاده به شدت افزایش می‌یابد. از همین رو نیروهای ارتش نپال در طول شب نیز به یافتن گیرافتادگان در زیر آوارها و نجات آنها مشغول بودند.

در جای جای کاتماندو، پایتخت نپال صحنه‌های تاثرانگیزی به چشم می‌خورد. مجروحان و مرده‌ها کنار هم روی زمین جا داده شده‌اند. پزشکان درون چادرهای موقت مشغول مداوای مجروحان هستند، در بیمارستان‌ها جای سوزن‌انداختن نیست و تقاضا برای اهدای خون دائما تکرار می‌شود. بازماندگان زلزله هم در جستجوی بستگان خویش یا یافتن نان و آبی برای رفع گرسنگی و تشنگی یا یافتن مامنی برای تجدیدقوا برای کمک‌رسانی‌اند.

برای یافتن خارجی‌هایی که در نپال گرفتار زلزله شده و فعلا امکان خروج ندارند، گوگل و فیس بوک صفحات ویژه‌ای راه‌اندازی کرده‌اند. صفحه گوگل "Person Finder" نام دارد و صفحه فیس‌بوکSafty Check نام گرفته است.