مبارزه با ختنه زنان را بايد با روشنگرى در مدارس آغاز كرد
۱۳۸۵ بهمن ۱۷, سه‌شنبه
اما تعداد واقعى زنان ختنه شده در آلمان از اين هم بالاتر است. بسيارى از دختران افريقايى كه در آلمان مى‌زيند هم از دست ختنه در امان نيستند. برخى از آنان را در دوره تعطيلات مدارس به كشور پدر و مادرشان مى‌فرستند و در آنجا ختنه مى‌كنند. در آلمان نمى‌توان به لحاظ حقوقى عليه اين كار اقدامى كرد. چون ختنه زنان در آلمان، برخلاف فرانسه، با قانون ممنوع نشده است.
فادومو كورن در خانواده‌اى چادرنشين در سومالى متولد شد. در كودكى پيرزنى تقريبا نابينا او را ختنه كرد. دستهاى چرك پيرزن باعث شدند كه باكترى وارد بدن فادومو شود، تب كند و مفاصلش چرك كنند. چنان بيمار شد كه نزديك بود بميرد. پدرش او را به بيمارستانى در موگاديشو برد. اما چون وضعيت سلامتى او نگران كننده بود، سرانجام او را براى درمان به آلمان فرستاد. فادومو، اين زن سرزنده و مبارز ۲۵ سال است كه در آلمان به سر مى‌برد. ازدواج كرده و يك بچه دارد. از زمان ختنه‌اش ۵۰ درصد معلول شده است.
اما محدوديتهاى بسيار و پيامدهاى ختنه باعث نشده كه فادومو كورن شهامت خود را از دست بدهد. ده سال است كه در شهر محل زندگى‌اش مونيخ به زنانى كمك مى‌كند كه مورد تهديد ختنه هستند.
فادومو كورن مى‌گويد: ”من به عنوان زنى اهل سومالى كه در هفت سالگى ختنه را بدون اينكه بيهوش شده باشد تجربه كرده، مى‌دانم كه در باره چه چيز حرف مى‌زنم. مى‌دانم يعنى چه كه آدم را بخوابانند، محكم نگه دارند و ختنه كنند. امروز وقتى پيش زنى مى‌روم كه تاريخ زندگى‌اش شبيه تاريخ زندگى من است، لازم نيست كلمه‌اى ميان ما رد و بدل شود. هر دوى ما مى‌دانيم كه از چه حرف مى‌زنيم.“
فادومو كورن انتقاد مى‌كند به اينكه در آلمان برخلاف فرانسه ختنه زنان با قانون ممنوع نشده و مراكز مشاوره زيادى هم براى كمك به زنان ختنه شده وجود ندارند. خود فادومو با سازمان Forward Germany كار مى‌كند كه يكى از ده مركزى است كه زنان ختنه شده مى‌توانند به آن مراجعه كنند. فادومو كورن زنان را راهنمايى مى‌كند و به آنها پزشكانى را معرفى مى‌نمايد كه موضوع را مى‌شناسند و حساسيت لازم را در گفتار و رفتار خود با زنان ختنه شده دارند.
در صورتى كه لازم باشد فادومو اين زنان را در ديدار با پزشك همراهى هم مى‌كند. فادومو و ديگر همكاران مراكز مشاوره براى زنان ختنه شده كار خود را افتخارى انجام مى‌دهند و حقوقى براى آن دريافت نمى‌كنند. اين موجب مى‌شود كه مددكاران نتوانند براى مدتى طولانى به كار مشاوره ادامه دهند، درحالى كه مشاوره براى خانواده‌ها بايد از طريق افرادى صورت گيرد كه به طور مداوم و درازمدت با خانواده‌ها در ارتباط باشند. مشاور بايد اعتماد خانواده‌ها را جلب كند.
فادومو به عنوان مترجم زبان سوماليايى كار مى‌كند و از اين طريق با خانواده‌هايى در ارتباط است كه دخترشان در معرض خطر ختنه هستند. فادومو با اين دختران از جمله در باره حقوقشان صحبت مى‌كند. چون اغلب نبود آگاهی دليل اصلى است براى اينكه خانواده‌هاى مهاجر افريقايى در آلمان هم دست به ختنه دخترانشان مى‌زنند.
دكتر عبدالحى زونو كه در كشور مالى براى سازمان همكاريهاى فنى كار مى‌كند نيز جهل را علت اصلى پايبندى به اين سنت بيرحمانه مى‌داند. او مى‌گويد: ”دليل اينكه در مالى هنوز زنان را ختنه مى‌كنند سنت است و فرهنگ و مذهب. مخالفان ختنه زنان دلايل منطقى مى‌‌آورند. اما سنت و فرهنگ و مذهب كارى به منطق و خرد ندارد. مى‌گويد اين دستور است و بس! بحث ديگر لازم نيست.“
بيش از ۹۰ درصد زنان در مالى ختنه شده‌اند و بيش از ۸۰ درصد مردم اين كشور معتقدند كه اين سنت خوب و درست است. ختنه زنان موضوعى است تابو، در باره آن در پهنه همگانى بحث نمى‌شود. از اين رو به نظر عبدالحى زونو مهم اين است كه نسل جوان را نسبت به اين موضوع حساس كرد. زونو از معدود مردانى است كه عليه ختنه زنان مبارزه مى‌كنند. او روى پروژه‌اى براى سازمان همكاريهاى فنى كار مى‌كند كه هدفش وارد كردن بحث در باره ختنه زنان در مدارس مالى است.
زونو مى‌گويد: ”اگر از همان مدرسه موضوع را به بحث بگذاريم مى‌توانيم اميدوار باشيم كه به زودى همه جامعه آماده حرف زدن در اين باره شود.“
اما زونو مى‌داند كه تا آن موقع راهى طولانى در پيش است. تا كنون موفقيت زيادى در مبارزه با ختنه زنان بدست نيامده است. بخصوص در روستاها فشار اجتماعى زياد است. به عقيده زونو براى همين مهم است كه در سطح خود مردم با آنها سخن گفت تا آنها خود به اين نتيجه برسند كه ختنه زنان عملى بيرحمانه است. نصيحت و درس از بيرون كمكى نمى‌كند.