مریلین مونرو، زیباروی جاودانی هالیوود از دریچه دوربین

روز اول ژوئن ۲۰۲۱ نود و پنج سال از تولد مریلین مونرو می‌گذرد؛ ستاره‌ای که زودهنگام چشم از جهان فرو بست، اما یاد و خاطره‌ی او در اذهان شیفتگان و دوستدارنش زنده است. شاید همین مرگ زودرس بود که سبب شد مانند ستارگانی چون الویس پریسلی و جیمز دین اسطوره شود. او در پانزده سالی که به بازیگری مشغول بود، در ده‌ها اثر سینمایی نقش‌آفرینی کرد که برخی از آنها از آثار کلاسیک تاریخ سینما محسوب می‌شوند.

مريلين مونرو در اول ژوئن ۱۹۲۶ از مادرى اسكاتلندى‌تبار و پدری نروژی در لس‌آنجلس زاده شد. نام واقعى‌اش "نورما جين بيكر" بود. پدر و مادرش ازدواج نکرده بودند. مادر که سرپرستی فرزند را به عهده داشت، توان رسیدگی به او را نداشت و به همین دلیل بود که سرپرستی نورمای کوچک نخست به چندین خانواده دیگر و سرانجام به يتيم‌خانه سپرده شد. تصویری قدیمی از دوران کودکی مرلین مونرو.

او در همان دوران جوانی نخستین بار طعم ازدواج را چشید. نورما جین که در آن سال‌ها ۱۶ سال بیش نداشت، مجبور به ازدواج با پسر یکی از همسایگان شد. این ازدواج ناموفق پس از چهار سال به جدایی انجامید.

نورما جين بعدها تحصيلات دبيرستان را نيمه‌كاره رها كرد و در جريان جنگ جهانى دوم در كارخانه‌ى هواپيماسازى لس‌آنجلس مشغول به كار شد. در همين دوران بود که یک عکاس او را به عنوان مدل کشف کرد و به او پیشنهاد کرد که به عنوان مدل عکاسی به کار بپردازد. چندی نگذشت که عكس‌هاى این چهره جوان زينت‌بخش مجله‌هاى پرفروش آمريكايى گرديد.

نورما جين پس از مدتی راهی هالیوود شد تا رویای هنرپیشگی را محقق سازد. او در استودیوی فیلمسازی کلمبیا دوره‌های آموزش بازیگری را طی کرد و در نخستین سال‌های فعالیت هنری‌اش نقش‌های کوچکی را در فیلم‌ها برعهده گرفت.

او در کنار فعالیت‌های هنرپیشگی‌اش همچنان در برابر دوربین عکاسان قرار می‌گرفت. در سال ۱۹۵۶ بود که نام هنری "مریلین مونرو" را رسما به ثبت رساند.

فيلمسازان هاليوود در آغاز نسبت به توانایی‌های بازيگرى مریلین مونرو ترديد داشتند و او بیشتر به عنوان نماد جاذبه‌ى جنسى زبانزد بود. درخشش مريلين در فيلم‌هايى چون «جنگل آسفالت» (محصول ۱۹۵۰) و نيز «نياگارا» (محصول ۱۹۵۳) سبب شد که این پيشداورى‌ها به تدریج از میان برود. تصویری از مریلین مونرو در پشت صحنه "نیاگارا".

مريلين مونرو به ویژه با نشان دادن استعداد خود براى نقش‌هاى كمدى در فيلم‌هايى چون "آقايان موطلايى‌ها را ترجيح مى‌دهند" (محصول ۱۹۵۳) و نيز "چگونه مى‌توان با يك ميليونر ازدواج كرد" (محصول ۱۹۵۳) توجه سينماگران را به خود جلب كرد. در همين دو فيلم بود كه توانایی‌های او در عرصه رقص و آواز هم نمایان شد. تصویر: مریلین مونرو در نمایی از فیلم "چگونه می‌توان با یک میلیونر ازدواج کرد".

مونرو در طول فعالیت‌های خود با ستارگان مشهور هالیوود همکاری داشت، از جمله کری گرانت. نمایی از فیلم "میمون‌بازی"، حاصل مشترک این ستاره که در سال ۱۹۵۲ به پرده سینماها راه یافت.

یکی از فیلم‌هایی معروف مریلین مونرو "خارش هفت ساله" (محصول ۱۹۵۵) است که کارگردانی آن را بیلی وایلدر بر عهده داشت. مونرو به خاطر نقش‌آفرینی در این فیلم نامزد دریافت جایزه فیلم آکادمی بریتانیا شد. تصویر: یکی از معروف‌ترین نماهای فیلم "خارش هفت ساله" که جذابیت جنسی مونرو را به تصویر می‌کشد.

پوستر فیلم "خارش هفت ساله"

مريلين مونرو در سال ۱۹۵۴ به مدرسه هنرهای دراماتیک نیویورک رفت تا به شهرت خود به عنوان نماد جاذبه‌ى جنسى پایان دهد. او زير نظر استادانی چون لى استراسبرگ دوره‌ى بازيگرى را طی کرد. مونرو پس از آن در فيلم "ايستگاه اتوبوس" (محصول ۱۹۵۶) نقش‌آفرینی کرد و با درخشش خود در این اثر ستایش منتقدان فيلم را برانگیخت.

مريلين مونرو در مجموع سه بار ازدواج كرد كه سومين بار آن با آرتور ميلر نويسنده‌ى آمريكايى بود. وى دو سال آرام و بى‌جنجال هنرى را در كنار آرتور ميلر در لندن و نيويورك گذرانيد.

مونرو در سال ۱۹۵۸ به هاليوود بازگشت تا در كنار جک لمون و تونی کورتیس در فیلم به‌یادماندنی "بعضی‌ها داغش را دوست دارند"، هنرنمایی کند. این فیلم موفقیت زیادی کسب کرد. تصویر: مریلین مونرو و تونی کورتیس در نمایی از فیلم "بعضی‌ها داغش را دوست دارند".

پوستر فیلم "بعضی‌ها داعش را دوست دارند". این فیلم را بیلی وایلدر کارگردانی کرده است.

از آن پس بود که زندگی مريلين مونرو به سراشیبی افتاد. آخرین سال زندگی مشترک او با آرتور ميلر، با بحران‌هاى روحى مريلين و اعتیاد او به مواد مخدر و الكل همراه بود. همین مسئله نیز به جدايى این زوج منجر شد.

در اين ايام شايعه‌ى روابط پنهانى او با برادران كندى بر سر زبان‌ها بود. حضور مريلين مونرو در جشن تولد جان كندى، رئيس‌جمهور آمريكا در ماه مه ۱۹۶۲ و آواز خواندن او برای کندی به شايعات بيشتر دامن ‌زد. مریلین مونرو در میان برادران کندی.

مريلين مونرو در سال ۱۹۶۱ در آخرين فيلم خود "ناجورها" در كنار کلارک گيبل ظاهر شد؛ فیلمی که موفقیت چندانی به دست نیاورد. فیلمنامه این اثر را آرتور ميلر نوشته بود.

مریلین مونرو در کنار ایو مونتان، هنرپیشه معروف فرانسوی در نمایی از فیلم "بیا عشق بورزیم" (محصول ۱۹۶۰).

مريلين مونرو در روز ۵ اوت ۱۹۶۲ در برنت‌وود نزديكى هوليوود و ظاهرا به دليل استفاده‌ى بيش از حد از داروى خواب‌آور چشم از جهان فروبست. درباره مرگ او افسانه‌های زیادی ساخته‌اند، از خودکشی گرفت تا قتل برنامه‌ریزی شده. مرلین مونرو، چهره‌ی افسانه‌ای هالیوود اگر در قید حیات می‌بود، روز ۱ ژوئن ۲۰۲۱ تولد ۹۵ سالگی خود را جشن می‌گرفت. تصویر مونرو بر پوستر ۶۵مین دوره از جشنواره سینمایی کن در سال ۲۰۱۲.

مرلین مونرو هم مانند بسیاری از ستارگان طعم همه‌گیری کرونا را چشیده است، دست کم به قلم هنرمندان.