مناظره‌ی هیجان‌انگیز نامزدان معاونت ریاست جمهوری آمریکا
۱۳۸۷ مهر ۱۲, جمعه
شب گذشته (پنجشنبه دوم اکتبر) مناظره ای که همه بی صبرانه در انتظار آن بودند میان نامزدهای معاونت ریاست جمهوری آمریکا به وقوع پیوست. دهها میلیون شهروند آمریکایی این مناظره را بر صفحهء تلویزیون دیدند. بسیاری از این بینندگان رأی نهایی خود را بر اساس چنین مناظره‌هایی به صندوق می‌ریزند. ابهام بزرگ تا قبل از این مناظره، شخصیت سارا پیلین بود که از سوی کارزار انتخاباتی حزب جمهوریخواه نامزد معاونت ریاست جمهوری شده است.
خانم پیلین که فرماندار آلاسکا و ۴۴ ساله است، در میان سیاستمداران آمریکایی چهره‌ای ناشناخته است. کم تجربگی او در برابر رقیب‌اش جو بایدن ، که سی و پنج سال در مجلس سنای آمریکا خدمت کرده، باعث نگرانی جمهوری‌خواهان شده بود. مناظره‌ی شب گذشته به این نگرانی‌ها پایان داد.
برای رأی دهندگان آمریکایی، شخصیت نامزدهای انتخاباتی همانقدر اهمیت دارد که ایدئولوژی، مواضع سیاسی، و برنامه‌ی عمل آنها.
از لحظه‌ای که جان مک کین تصمیم گرفت ساراپیلین را نامزد معاونت خود در انتخابات ریاست جمهوری بکند همه‌ی توجه‌ها و نگرانی‌ها متوجه خانم پیلین شد. از همین رو مناظره‌ی پنجشنبه شب به مراتب هیجان و کنجکاوی بیشتری از مناظره‌ی اوباما و مک کین برانگیخته بود.
بسیاری از مردم احتمال می‌دادند که سارا پیلین در برابر سیاستمدار کارکشته‌ای چون جو بایدن خود را ببازد، مرعوب شود، یا در پاسخ به پرسش‌های دشوار از احاطه‌ی کافی برخوردار نباشد. اما خانم پیلین همه‌ی این حدس و گمانها را باطل کرد.
سارا پیلین به محض ورود به صحنه به هنگام دست دادن با سناتور بایدن از او پرسید، «می‌توانم شما را جو خطاب کنم؟» و جو بایدن نیز پدرانه گفت، «بله می‌توانید مرا جو خطاب کنید.» سارا پیلین در تمام طول مناظره همین لحن خودمانی و گرم را به همراه لبخندی صمیمی حفظ کرد که از او چهره‌ای خوشرو، با انرژی، و جوان ارائه می‌داد. دو رقیب در طول مناظره احترام یکدیگر را نگاه داشتند و از حملات شخصی و لحن تند اجتناب کردند.
موضوعات مورد بحث در مناظره‌ی تلویزیونی
مثل همیشه، سیاستهای اقتصادی، انرژی، بیمه‌های بهداشتی، طرح‌های مالیاتی، و دشواری‌های معیشتی خانواده‌های طبقات متوسط و زحمتکشان در صدر مسایل بود و به دنبال آنها موضوعات عراق، افغانستان، پاکستان، ایران، و اسرائیل مطرح شد.
سارا پیلین صریح و ساده صحبت می‌کرد اما به نظر می‌رسید در پاسخ به اکثر پرسش‌ها تنها جوابهایی که از قبل به دقت آماده و تمرین شده بود را بی کم و کاست عرضه می‌کند.
جو بایدن از حاضرجوابی کمتری برخوردار بود و چندین بار نیز تپق زد اما در مجموع اعتماد به نفس و پختگی بیشتری نشان داد و برای ملموس کردن نکات خود به تجربه‌های تاریخی واقعی تری رجوع کرد که نشاندهنده‌ی سابقه‌ی سیاسی او بود.
سارا پیلین سیاست باراک اوباما را برای افزایش مالیات بر درآمدهای بالای ۲۵۰ هزار دلار مورد انتقاد قرار داد و آنرا برای سلامت شرکتهای تجاری کوچک و متوسط و در نتیجه بازار کار خطرناک دانست.
از سوی دیگر، جو بایدن سیاست کاهش مالیات شرکتهای بزرگ را مضر به حال خانوارهای طبقات متوسط و به معنی کسری بیشتر بودجه و تداوم خطرناک سیاستهای اقتصادی جورج بوش دانست.
سناتور بایدن گفت، بحران مالی کنونی نتیجه‌ی حذف سیاستهای نظارت و قاعده گذاری بر رفتار بازار آزاد و دلالان بورس است که در دوران خدمت کابینه‌ی بوش دست شان برای بورس بازی و قمار غیرمسؤلانه با سپرده‌های دیگران کاملاً باز گذاشته شده بود.
«فاصله‌ی ایران با بمب هسته‌ای»
جو بایدن در انتقاد از سیاستهای جنگی نامزدان جمهوریخواه گفت آنها طرحی برای پایان دادن به اشغال نظامی عراق ندارند. سارا پیلین در مقابل مدعی شد که طرح اوباما برای خروج زودهنگام نیروهای ایالات متحده از عراق به معنی تسلیم به دشمن است و سیاست درست آن است که تا پیروزی کامل در عراق و افغانستان باید با دشمنان رزمید.
در پاسخ به این سوآل که کدام یک از کشورهای پاکستان و ایران خطرناک تر هستند، جو بایدن گفت ایران تا بمب هسته‌ای چندسالی فاصله دارد درحالیکه پاکستان هم اکنون صاحب سلاح اتمی آزمایش شده است و مناطق مرزی‌اش را تبدیل به سرپناه امن طالبان و القاعده کرده است. اگر خطری تروریستی متوجه آمریکا شود از همین منطقه برخواهد خاست.
بایدن گفت، ایالات متحده باید با دشمنانی چون ایران و کره‌ی شمالی به مذاکره بپردازد اما خانم پیلین ایران را بزرگ ترین خطر برای موجودیت اسرائیل دانست و گفت مذاکره‌ی مستقیم و بدون پیش شرط با ایران اشتباه است و حکومت اسلامی ایران به هیچ وجه نباید قادر شود به سلاح هسته‌ای دست پیدا کند.
در تازه ترین نظرخواهی‌ها از شهروندان آمریکایی، هنوز کارزار انتخاباتی باراک اوباما چند درصد از کارزار جان مک کین جلوتر است.